Jaku, i lindur në Betsaide, ishte vëllai i shën Gjonit ungjilltar e i biri i Zebedeut
dhe i Salomesë, që banonin në brigjet e liqenit të Tiberiades. E ndoqi Jezusin pas
që nga fillimet e predikimit të Tij, menjëherë pas Simonit e Andreut. Lindi, pastaj,
kolegji i Dymbëdhjetë Apostujve, të cilët qenë dëshmitarë të Shndërrimit të Krishtit,
të ringjalljes të së bijës së Jairit e të natës më tragjike të njerëzimit, asaj të
Gjetsemanit. Njohim edhe nënën e Shën Jakut, Salomenë, e cila nuk shquhej edhe aq
shumë për virtyte. Mjafton të kujtojmë se kërkoi vende të posaçme në mbretërinë qiellore
për të bijtë, të cilët u treguan të gatshëm ta pinin po atë Kelk që do të pinte Krishti.
E Jaku e piu me të vërtetë kelkun! Viktimë e persekutimit të parë judaik pas Rrëshajëve,
gjatë të cilit qe burgosur e qe rrahur mizorisht, u martirizua në vitin 42 pas Krishtit
nën Herodin Agripa. Ky është edhe lajmi i fundit që na jep Besëlidhja së Re për Jakun
e Madh.
Shën Jaku në Kompostelë
Sipas një tradite që nis në shekullin VI, Jaku qe ungjillëzuesi i parë i Spanjës,
prandaj edhe u varros në Kompostelë. Varri me reliket e tij, mbartur nga Jerusalemi
pas martirizimit, u zbulua në kohën e Karlit të Madh, në vitin 814. U bë menjëherë
cak shtegtimesh të mëdha mesjetare, aq sa edhe vetë vendi mori emrin “Shën Jaku –
Sant Jago e aty, në vitin 1075 u ndërtua një nga bazilikat më të mëdha të krishterimit.
Kujtojmë se emri i Shenjtit, Jakob në italisht, Jak në shqip, në spanjisht shqiptohet
Yago.
Kulti i Shën Jakut
Emri Jak vjen nga hebraishtja e do të thotë “që ndjek Zotin”. U quajt “i madh” për
t’u dalluar nga apostulli me të njëjtin emër, Jaku i Alfeut.
Është Pajtor i shtegtarëve, i kalorësve, i njerëzve që vuajnë nga reumatizmi. Simbolet
e Shenjtit janë kapela e shtegtarit dhe guaska e detit.
E festa e Shën Jakut, kremtohet sot me madhështi në Spanjën që e ka për Pajtor e mbështetet
në ndërmjetësimin e tij me fe e traditë. Gjatë kremtimit, në katedralen kushtuar Shenjtit
Pajtor, paraqitet “ofrend-a” apo lutja tradicionale drejtuar Apostullit. Më pas vijon
procesioni me reliken e Shenjtit nëpër rrugët kryesore të qytetit. Kështu, në kremtimin,
tashmë shumëshekullor, ndërthuren tradita shpirtërore e folklorike, që ndiqen nga
shtegtarë të cilët nisen nga të katër anët e botës, për t’u bashkuar në lutje pranë
varrit të Apostullit. Katër janë rrugët që çojnë në Santiago, të cilat në Puente la
Reina takohen e bëhen një rrugë e vetme…”. me këto fjalë nis “Doracaku i shtegtarit
të Santiagos”. E shtegtarët evropianë që prej dhjetë shekujsh vijojnë të ecin në këmbë
nëpër të katër rrugët, për t’u pastruar shpirtërisht tek Varri i Apostullit të madh.
All the contents on this site are copyrighted ©. |