Ւ՞ն չ է եկեղեցին

 Երբ « Եկեղեցի » կ'ըսենք՝ կրնանք  հասկնալ այն աղօթավայրը , ուր կիրակի կամ տօնի օրերուն մեր աղօթքները կը մատուցանենք, ուր հոգեհանգիստ, մկրտութիւն կամ պսակ կը կատարենք : Այս իմաստով՝ Անի քաղաքը կոչուած էր   հազարումէկ եկեղեցիներու ոստան: Եկեղեցին, որուն մասին հոս կը խօսինք, տարբեր նշանակութիւն ունի:

Յիսուս աշխարհ եկաւ փրկելու ո՛չ միայն իր ժամանակակից մարդիկը, այլ նաեւ գալիք բոլոր դարերու մարդկութիւնը : Այս նպատակը իրագործելու համար, Յիսուս աշխարհէն չմեկնած՝ ուզեց հիմնել կառոյց մը, որուն նպատակն ըլլար իր փրկչագործ առաքելութիւնը շարունակել աշխարհի բոլոր ազգերուն մօտ : Յիսուս ուզեց որ մարդը մարդով փրկուի եւ առ այս՝ աշակերտները ընտրեց , զանոնք առաքեալներ կարգեց եւ այս հաւատացեալ մարդոց ամբողջութիւնը « Եկեղեցի»  կոչուեցաւ, յունարէն ա՛յն բառէն որ կը նշանակէ հաւաքոյթ:

Եկեղեցին ունի ո՛չ միայն Քրիստոսէ ժառանգուած հաւատք եւ հաւատալիքներ , ան ունի ո՛չ միայն իրեն սպասարկող Քրոստոսի կողմէ կարգուած պաշտօնեաներ, այլ նաեւ պաշտամունքի յատուկ վայրեր կամ աղօթատեղիներ ( եկեղեցիներ) :

  Եկեղեցին կը կազմէ մարմին մը, որուն անդամ կը դառնան բոլոր ազգերուն ու ժողովուրդներուն պատկանող մկրտուած այն հաւատացեալները, որոնք Յիսուս Քրիստոսը իբր Աստուած կը ճանչնան եւ եկեղեցին ունի հրամանի կեդրոն եւ գլուխ՝ նշանակուած իր Հիմնադրին կողմէ որպէս յաջորդ Ս. Պետրոս առաքելապետի: Այս գլխուն կամ հեղինակութեան կը հնազանդին եկեղեցիին պատկանող ամենազգի եկեղեցականներն եւ աշխարհական հաւատացեալները:

Քրիստոսի եկեղեցին մէկ ըլլալով՝ ընդհանրական է, այսինքն՝ մէկ ազգի մը վերապահուած չէ, այլ աշխարհի բոլոր ազգերուն կը պատկանի: Ազգերը իրարմէ տարբերած են նաեւ իրենց տարբեր կրօններով: Այսպէս՝ Եգիպտացին իր եգիպտական աստուածներն ունէր, Բաբելոնացին իր ասորական աստուածները , Միջագետքի ժողովուրդները ունէին իրենց յատուկ աստուածները: Աւեստան ՝ Հնդիկ ժողովուրդներուն կրօնն էր, Զրադաշտը՝ Պարսիկներուն ,Կռնփուկիոսը՝ Չինացիներուն, Եհովան՝ Հրեաներուն, Հայերս Արամազդը, Վահագնը, Անահիտը ունէինք, եւն .. :

Իսկ Քրիստոսի հիմնած եկեղեցին բոլոր ժամանակներու եւ բոլոր ազգերուն համար հիմնուած է եւ կ' ընդգրկէ բոլոր ժողովուրդները: Քրիստոսի եկեղեցին միայն մէկ ազգի  սեփականութիւնը չէ , անոր վերապահուած փակ մը չէ : Եկեղեցին միջազգային է , բոլոր ազգերը հոն տեղ ունին :

Ինչպէս որ Քրիստոս մէկ ազգի մը մենաշնորհը չէ, Քրիստոսի եկեղեցին ալ ազգի մը մենաշնորհը չէ:

Եկեղեցին Ս.Հոգիին ներգործութեամբ ՝ թէ՛ սուրբ եւ սրբութեան աղբիւր է , թէ՝ ալ իր հաւատացեալները կը սրբացնէ Ս. Խորհուրդներով ( մկրտութիւն, ապաշխարանք , խոստովանութիւն , պատարագ , պսակ , եւն ...), իր քարոզներով եւ խրատներով :

Ս. Եկեղեցին իր աստուածային հիմնադիրէն ժառանգած է երեք իշխանութիւն . ուսուցանելու, Ս. Խորհուրդները մատակարարելու եւ հաւատացեալները առաջնորդելու կամ հովուելու : Եկեղեցիին սոյն երեք իշխանութիւնները ունեցան նախ առաքեալները, իսկ այժմ անոնց յաջորդ՝ եպիսկոպոսները, որոնք պաշտպանն ու երաշխաւորներն են Քրիստոսին կողմէ աւանդուած Վարդապետութեան հարազատութեան :

Եկեղեցին ունի մարդուս հոգեւոր կեանքը սնուցանող , անոր հոգին սրբացնող յատուկ միջոցներ, որոնք Ս. Հոգիին շնորհքներն են, որոնք հաւատացեալներուն կը մատակարարուին Ս. Խորհուրդներուն միջոցով : Անոնք եօթը հատ են . Մկրտութիւն, Ս. Հաղորդութիւն, Ապաշխարութիւն, Պսակ, Հիւանդաց օծում , Թաղում ու Կարգ Քահանայութեան: Այս եօթը Ս. Խորհուրդները կ'օգնեն քրիստոնեայ հաւատացեալին անոր կեանքին զանազան հանգրուաններուն մէջ՝ իր հաւատքը զօրացնելու եւ ապրելու, Քրիստոսի պատուիրանները գործադրելու, սկսելով իր մանկութենէն մինչեւ մահ:

Հայր Գէորգ Եպիսկ. Ասատուրեան