Liturgjia e Fjalës së Zotit e dielës së 4-të Krezhmëve ‘A’

Ja përsëri në takimin tonë javor me Fjalën e Zotit të së dielës, kësaj radhe do të dëgjojmë e meditojmë së bashku leximet biblike të liturgjisë së Fjalës Hyjnore të dielës së 4-të të kohës së krezhmëve, ciklit të parë sipas kalendarit liturgjik të Kishës....

Tema kryesore që përshkon të gjitha leximet biblike të kësaj së diele është DRITA, drita që zbret prej së Larti, që na dhurohet nga Hyji, që depërton në zemra të njerëzve, që shëron, ngushëllon e shëlbon.

Të shohësh dritën, në fjalorin biblik, domethënë edhe të shohësh Hyjin, e kjo na le të kuptojmë se udha jonë e fesë dhe e shpresës nuk mund të ndalet në etapa të ndërmjetme, nuk mund të kënaqet e të mjaftohet me arrije a caqe të përkohshme, por na bënë të anojmë drejt Zotit me tërë forcën e të qenurit tonë njerëz e mëkatarë.

Personazhi i fragmentit ungjillor i të verbrit të lindur – një tjetër anonim që na shtyn të mendojmë – tashmë ka hyrë me plot të drejtë në atë galeri të personazheve, në atë “re të madhe dëshmitarësh” (Hb 12,1), që karakterizon itinerarin krezhmor. Si Luka në Veprat e Apostujve 3,16;4,10, po kështu edhe Gjoni ka dashur t’ua le besimtarëve të çdo epoke një mesazh të qartë: kur Jezusi ndërhyn, e shëron tërë personin e jo vetëm një pjesë; nuk shëron vetëm nga sëmundja fizike, por nga tërë e keqja që e kërcënon njeriun. Ai është Shpëtimtari i botës: i çdo njeriu, i njeriut në tërësi.

Pra, Zoti na do, na shpëton e na udhëheq përmes udhës pendestare deri tek gëzimi i Pashkëve të Ngjalljes. Kështu, deri tani kemi përshkuar gjysmën e udhës shpirtërore të krezhmëve drejt Pashkëve. Nëse ndonjëherë hasim në errësirën e dyshimit, të mëkatit, të vuajtjes pa shpresë…mos të lejojmë të pushtohemi nga frika, sepse Drita ka ardhur në botë. Është Ai, Jezu Krishti, që i shëron sytë tanë të sëmurë dhe shndritë udhën e jetën tonë. Hyji  nuk e shikon pamjen e jashtme, por zemrën e njeriut. Drita e Krishtit Zot na ndihmon të jetojmë një jetë të re e të sjellim fryte të mira, të drejta e të vërteta në jetën e përditshme.

Leximi i Ungjillit të shenjtë sipas Gjonit (Gjn 9, 1-41) I verbëri shkoi, u la dhe kur po kthehej, shihte.

Në atë kohë Jezusi, duke kaluar rrugës, pa një njeri të verbër, që kishte lindur i verbër. Nxënësit e tij e pyetën: “Rabbi, kush mëkatoi, ky apo prindërit e tij, që lindi i verbër?”

“Nuk mëkatoi as ky as prindërit e tij ‑ u përgjigj Jezusi ‑ por ndodhi kështu që në të të dëftohen veprat e Hyjit. Derisa të jetë ditë na duhet t’i kryejmë veprat e Atij që më dërgoi. Po vjen nata, kur askush s’mund të punojë. Derisa të jem në botë, jam drita e botës.”

Si tha kështu, pështyu në dhe, bëri baltë me pështymë, ia leu sytë me baltë dhe i tha: “Shko e lahu në banjën Siloam (që do të thotë: I dërguari)”.

Ai shkoi, u la dhe, kur po kthehej, shihte. Fqinjët e tij dhe ata, që më parë e kishin parë duke lypur, thoshin: “Po a nuk është ky ai që rrinte e lypte?”

“Ai është” ‑ thoshin disa.

“Jo, por është një që i përngjan atij ‑ thoshin disa të tjerë. Ai vetë thoshte: “Unë jam”.

Atëherë i thanë: “Po si (atëherë) të erdhi drita e syve?”

Ai u përgjigj: “Njeriu që quhet Jezus, përzjeu baltë, m’i leu sytë dhe më tha: ‘Shko në Siloam dhe lahu!’ Shkova, pra, u lava dhe pashë.”

“Ku është ai?” ‑ i thanë.

“Nuk di” ‑ u përgjigj.

Atëherë e çuan atë, që përpara ishte i verbër, te farisenjtë. Ajo ditë kishte qenë e shtunë, kur Jezusi përzjeu baltën dhe ia dha dritën e syve. Edhe farisenjtë filluan prapë ta pyesin si e fitoi të pamit e syve.

Ky u përgjigj: “Më vuri baltë në sy, unë u lava ‑ dhe, ja, tani shoh!”

Atëherë disa prej farisenjve thanë: “Ky njeri nuk është prej Hyjit, sepse nuk e mban të shtunën!”

Por disa të tjerë thoshin: “Një mëkatar si mund të bëjë këso shenjash?” Dhe u bë përçarje ndër ta.

Pastaj e pyetën prapë të verbrin: “E ti, çfarë thua për atë njeri që ta dha të pamit e syve?”

“Është profet” ‑ iu përgjigj.

Judenjtë nuk besuan se kishte qenë vërtet i verbër dhe se iu shëruan sytë, derisa thirrën prindërit e atij që u shërua, dhe i pyetën: “A është ky djali juaj, për të cilin pohoni se lindi i verbër? E si sheh tani?”

Atëherë prindërit e tij u përgjigjën: “E dimë se ky është djali ynë dhe se lindi i verbër. Si sheh tani, nuk e dimë. As nuk dimë se kush ia shëroi sytë. Pyetni atë: është njeri i rritur, ai do t’ju tregojë për vete.”

Prindërit e tij folën kështu, sepse i druanin judenjtë. E njëmend, judenjtë kishin marrë vendim të përjashtohet nga sinagoga ai që Jezusin do ta dëshmonte për Mesi. Për këtë arsye u përgjigjën prindërit e tij: ‘I rritur është, pyetni atë!’

Atëherë e thirrën për së dyti atë që kishte qenë i verbër dhe i thanë: “Jepi lavdi Hyjit! Ne e dimë se ai është njeri mëkatar!”

“A është mëkatar ‑ u përgjigj ‑ s’e di; një gjë e di: kam qenë i verbër e tani shoh!” Atëherë ata i thanë: “Çka të bëri? Si t’i shëroi sytë?”

“Tashti ju thashë ‑ u përgjigj ‑ e nuk më dëgjuat? Çka? Doni prapë të dëgjoni? A mos doni të bëheni edhe ju nxënësit e tij?” Atëherë ata filluan ta fyejnë e i thoshin:

“Ti je nxënësi i tij! Ne jemi nxënësit e Moisiut! Ne e dimë se Hyji ka folur me Moisiun e për këtë nuk dimë as prej nga është!” “Pikërisht kjo gjë është e çuditshme ‑ u përgjigj njeriu ‑ ju s’dini as prej nga është, e mua më dha dritën e syve! E ne e dimë fort mirë se Hyji nuk i dëgjon mëkatarët, por dëgjon atë që e nderon Hyjin dhe e kryen vullnetin e tij! Që prej amshimit s’është dëgjuar se ndokush ia ka dhënë të pamit e syve të verbrit që lindi i verbër! Po të mos ishte ky njeri prej Hyjit, s’do të mund të bënte asgjë!”

“Që kur linde, s’je tjetër veç mëkat ‑ iu përgjigjën ‑ e ti po na mëson!?” Dhe e hodhën përjashta.

Jezusi e mori vesh se e kishin qitur jashtë. Kur e gjeti, i tha:

“A beson ti në Birin e njeriut?”

Ai iu përgjigj: “Po kush është Ai, Zotëri, që të besoj në Të?”

“E pe ‑ i tha Jezusi ‑ Është ai që po flet me ty!”

Ai tha: “Besoj, o Zot!” dhe ra përmbys para tij.

Jezusi i tha: “Erdha në këtë botë të bëj gjyq: që të shohin ata që janë të verbër, e të verbohen ata që shohin!”

Disa prej farisenjve që ishin me të i dëgjuan këto fjalë dhe thanë: “Vallë, a thua edhe ne jemi të verbër?”

Jezusi u përgjigj: “Po të ishit të verbër, s’do të kishit mëkat. Porse ju thoni: ‘Shohim!’ prandaj mëkati juaj mbetet.” Fjala e Zotit.