Ղարաբաղը պահելը, հզօրացնելը իւրաքանչիւր հայու խնդիրն Է

«Այս շարժումը շատ տարողունակ է, ընդգրկում է մեծից փոքր, հարուստից, աղքատ, հայաստանցի, արցախցի թէ սփիւռքահայ… Իրօք, իւրաքանչիւրն  իրենց հարց պէտք է տան` թէ ինքը ի՞նչ է անում Ղարաբաղի համար: Եւ ես ուրախ եմ, որ շարժումը սկսում է ուժեղանալ, թափ հաւաքել»,-պատասխանելով ՀՀ սփիւռքի նախարարութեան նոր` «Դուն ի՞նչ կ’ընես Ղարաբաղի համար» ձեռնարկին մասին «Արեւելք» լրատուականի հարցին` ըսած է ՀՀ սփիւռքի նախարար Հրանոյշ Յակոբեան:

«Շարժման գլխաւոր հերոսները դարձան մեր երեխաները,  եւ դպրոցներում այս շարժումն իր հետաքրքիր տարածումն ունեցաւ: Իսկ եթէ երեխաները դա ընդունում եւ ընկալում են ինչպէս հայրենասիրութիւն,  ընկալում են, թէ ինչպէս իրենք իբրեւ հայրենասէրներ պէտք է դաստիարակուեն նաեւ այս հարցադրումով,  նաեւ իրենց ծնողներին են կոչ անում, դիմում որ ծնողները նոյնպէս իրենց մասնակցութիւնը բերեն, ուրեմն շարժումը յաջողութիւն է գտնում»,-ըսած է Հրանոյշ Յակոբեան:

Ինչպիսի՞ն պէտք է ըլլայ ակնկալուող արարքը Ղարաբաղի համար հարցին Հրանոյշ Յակոբեան պատասխանած է . «Մենք դրա տակ հասկանում ենք ոչ միայն նիւթական աջակցութիւն, այլեւ` կապեր, յարաբերութիւններ, գիտելիքներ, մօտեցումներ… Իւրաքանչիւրն իր հնարաւորութիւնների սահմաններում: Ամէն մէկն ինչով կարող է, պէտք է օգտակար լինի Ղարաբաղին: Ղարաբաղը  տնտեսութիւն է, Ղարաբաղը մշակոյթ է, Ղարաբաղը կրթութիւն է, գիտութիւն է, սահման է, անվտանգութիւն է, հետեւաբար, մենք բոլոր առումներով պէտք է կարողանանք, այսպէս ասած, համախմբուել եւ յիշել, որ մենք միայն ցաւի ու վտանգի պահին չէ, որ պէտք է իրար հետ լինենք: Քանի դեռ լուծուած չէ Ղարաբաղի հարցը, ուրեմն վտանգը միշտ կայ, եւ մենք միշտ պէտք է նոյն համախմբուածութեան մէջ գտնուենք:

Խօսելով արձանագրուած արդիւնքներուն մասին Սփիւռքի նախարարը նշած է. «Ուրախ եմ, որ Լիբանանի հայկական դպրոցներում արդէն գումարներ են հաւաքւում` սահմանափակ կարողութիւներով երեխաներին սայլակներ եւ համապատասխան սարքաւորումներ գնելու եւ նուիրելու համար: Ուրախ եմ, որ Սարատովից փորձում են կապեր հաստատել, ընկերանալ միմեանց հետ: Շատ ուրախ եմ, որ Արգենտինայում, ԱՄՆ-ում, Եւրոպայում մարդիկ տարբեր ձեռնարկներ, մշակութային քննարկումներ են սկսել, թէ ինչ կարելի է անել Ղարաբաղի համար: Եւ իւրաքանչիւր կառոյց, իւրաքանչիւր անհատ ինքը պէտք է որոշի, թէ ինքը ինչ է ուզում: Մենք չենք ասում գումար տուէք, նիւթական նուիրատուութիւն արէք, ասում ենք` իւրաքանչիւրդ ձեր հնարաւորութիւնների, ձեր կարողութիւնների, ձեր գիտելիքների սահմաններում օգտակար եղէք Ղարաբաղին: Ղարաբաղը մեր ոգին է, մեր խիղճն է, մեր հայրենիքի սահմանն է, հետեւաբար Ղարաբաղը պահելը, պահպանելը հզօրացնելը իւրաքանչիւր հայիս խնդիրն է: Ղարաբաղը հայ ժողովրդի քսանհինգամեայ  անկախ զաւակն է: Այդ զաւակի խաղաղութեան եւ ապագայի համար պէտք է մտածենք բոլորս»: