Papa: dashuria e “çmendur” e Zotit qan për pabesinë tonë

“Dashuria e çmendur e Zotit për popullin e vet” e pabesia jonë. Sillet rreth këtyre dy poleve zemra e homelisë së Papës Françesku në Meshën e mëngjesit të sotëm kremtuar në shtëpinë e Shën Martës në Vatikan.

Një dramë që e bënë të qaj Jezusin para Jerusalemit që nuk e ka njohur e nuk e ka kuptuar kohën kur qe vizituar prej Zotit: “..sepse nuk e bëre për send kohën kur Hyji erdhi të ndihmojë” (Lk 19.44).

Jezusi qan mbi Jerusalemin. Niset pikërisht nga ky imazh homelia e Papës për të shpjeguar pastaj edhe motivin. Jezusi qan sepse kujton historinë e “popullit të vet”. Nga njëra anë kemi dashurinë e “pamasë” të Zotit e nga ana tjetër “përgjigjen e popullit egoist, shpresë humbur, idhujtar”: një “dashuri e çmendur e Zotit për popullin e vet”, thotë Papa Françesku, “mund të duket një besëtytni por nuk është e tillë”. Vërtet Jezusi i përkujton hapat e profetëve, si Hozea e Jeremia, kur e shprehnin dashurinë e Zotit për Izraelin. Gjithnjë në Ungjillin e ditës së sotme Jezusi ankohet edhe: “sepse nuk e kuptoi ditën kur qe vizituar”:

“Është kjo dhimbja e fortë në zemër të Jezu Krishtit, është kjo histori e pabesisë, kjo histori që nuk i njeh përkëdheljet e Zotit, dashurinë e Hyjit, të një Hyji të dashuruar që të kërkon, që kërkon që edhe ti të jesh i lumtur. Jezusi pa në atë moment se çka po e priste si Bir. E qau...’Sepse ky popull nuk e kuptojë kohën ku qe vizituar’. Kjo dramë nuk ka ndodhur vetëm në histori e nuk ka mbaruar me Jezusin. Është dramë e përditshme. Është edhe dramë e imja. Mund ta thotë çdonjëri prej nesh: ‘Unë di ta kuptoj e njoh kohën në të cilën kam qenë vizituar? A më viziton Zoti?””.

Papa Françesku në homelinë e Meshës së mëngjesit nënvizoi se mes tjerash dje Liturgjia na bëri të reflektojmë mbi tre momentet e vizitës së Zotit: për të korrigjuar, për të hyrë në bashkëbisedim me ne, e “për t’u ftuar në shtëpinë tonë”. Kur Zoti dëshiron të të korrigjojë, të fton të ndryshosh jetën. Kur dëshiron të flasë me ne thotë: “Unë trokas në portë e thërras. Hape!”. E edhe Zakeut, për t’u ftuar në shtëpi, i thotë të zbresë nga pema. Papa Françesku kërkon pra të pyesim se si është zemra jonë, të “bëjmë rrëmimin e ndërgjegjes, të pyesim nëse “di t’i dëgjoj fjalët e Jezusit” kur troket “në portën time” e thotë: “Korrigjohu!”. Çdonjëri kalon përmes një rreziku:

“Çdonjëri prej nesh mund të bie në të njëjtin mëkat të popullit të Izraelit, në të njëjtin mëkat të Jerusalemit: të mos e kuptojë kohën në të cilën kemi qenë vizituar nga Zoti. E çdo ditë Hyji na viziton, çdo ditë trojet në portën tonë. Mirëpo duhet të mësojmë ta njohim këtë, për të mos përfunduar në atë situatë aq të dhimbshme: ‘Kur sa më shumë i desha, sa më shumë i ftova, aq më shumë largoheshin prej meje’. ‘Po jo, unë jo sigurisht, unë kam punët e mia në rregull...unë shkoj në Meshë, janë i sigurt...’. Ti a bënë çdo ditë një rrëmim të ndërgjegjes mbi këtë? Sot Zoti më ka vizituar? A kam dëgjuar ndonjë thirrje, ndonjë frymëzim për ta ndjekur sa më afër, për të bërë vepra bamirësie e dashurie, për t’u lutur pak më shumë? Nuk di, por  vërtetë janë aq shumë sendet për të cilat Zoti na thërret çdo ditë për t’u takuar me ne”.