30 Առաքեալները հաւաքուեցան Յիսուսի քով ու պատմեցին անոր ամէն բան, թէ՛ ինչ որ ըրին, թէ՛ ինչ որ սորվեցուցին:
31 Ան ալ ըսաւ անոնց. «Դո՛ւք առանձին եկէ՛ք ամայի տեղ մը, եւ հանգչեցէ՛ք քիչ մը». քանի որ շատեր կու գային ու կ'երթային, եւ [հաց] ուտելու իսկ ժամանակ չէին ձգեր:
32 Ուստի նաւով ամայի տեղ մը գացին` առանձին:
33 [Բազմութիւնը] տեսաւ զանոնք` որ կ'երթային: Շատեր ճանչցան զայն, ու ոտքով` բոլոր քաղաքներէն հոն վազեցին, եւ անոնցմէ առաջ հասնելով` անոր քով համախմբուեցան:
34 Յիսուս, երբ դուրս ելաւ, մեծ բազմութիւն մը տեսնելով` գթաց անոնց վրայ, որովհետեւ հովիւ չունեցող ոչխարներու պէս էին. ու շատ բաներ սորվեցուց անոնց:
35 Երբ շատ ժամեր անցան, իր աշակերտները եկան իրեն եւ ըսին. «[Հոս] ամայի տեղ մըն է, ու ժամանակը արդէն շատ [ուշ] է:
36 Արձակէ՛ [ժողովուրդը], որպէսզի երթան շրջակայ արտերն ու գիւղերը եւ իրենց հաց գնեն, որովհետեւ ոչինչ ունին ուտելու»:
37 Բայց ինք պատասխանեց անոնց. «Դո՛ւք տուէք ատոնց` որ ուտեն»: Ըսին իրեն. «Երթանք գնե՞նք երկու հարիւր դահեկանի հաց ու տա՞նք ատոնց` որ ուտեն»:
38 Ըսաւ անոնց. «Քանի՞ նկանակ ունիք. գացէ՛ք` նայեցէ՛ք»: Երբ գիտցան` ըսին. «Հինգ, եւ երկու ձուկ»:
39 Հրամայեց անոնց, որ բոլորը կանաչ խոտին վրայ` խումբ-խումբ նստեցնեն.
40 ու նստան` հարիւրական եւ յիսունական շարքերով:
41 Հինգ նկանակներն ու երկու ձուկերը առաւ, դէպի երկինք նայելով` օրհնեց, մանրեց նկանակները եւ տուաւ իր աշակերտներուն, որպէսզի հրամցնեն անոնց. երկու ձուկերն ալ բաժնեց բոլորին:
42 Բոլորը կերան, կշտացան,
43 եւ վերցնելով բեկորներն ու ձուկերը` տասներկու կողով լեցուցին:
44 Այդ նկանակներէն ուտողները` հինգ հազարի չափ [այր] մարդիկ էին:
All the contents on this site are copyrighted ©. |