Rubrika “Nënë Tereza, Shenjtja e Mëshirës Hyjnore”

Në emisionin e tretë të rubrikës “Nënë Tereza, Shenjtja e Mëshirës Hyjnore”, vijojmë të shfletojmë librin “Njoha një shenjtore”, shkruar nga kardinali Anxhelo Komastri, në ndihmë të përgatitjes shpirtërore, për ditën e shenjtërimit të së Lumes. E pikërisht sot, në prag të shtegtimit të Françeskut në Porciunkola, faqja e librit, krejt rastësisht, u hap tek një lutje e mirënjohur poetike, që na kujton njëherësh tri figura, me një lidhje të fuqishme shpirtërore ndërmjet tyre: Shën Françeskun, që e krijoi; Nënë Terezën, që e pëlqente aq shumë dhe Françeskun tjetër që nesër, shtegtar, pikërisht atje ku u krijua lutja, do ta meditojë, duke nisur nga titulli kuptimplotë e tejet aktual: “Zot, më bëj mjet të paqes sate”:

 

O Zot, të lutem, më bëj mjet të paqes sate,

Ku ka urrejtje, bëj të çoj dashuri,

Ku fyerje ka, të çoj paqen tënde,

Ku grindje ka, unë fenë ta çoj,

E ku ka gabim, të çoj të vërtetën,

Ku ka dëshprim, të çoj të lumen shpresë,

E ku ka trishtim, gëzimin ta çoj.

Ku dynden retë, veç dritë të rrezatoj.

Oh! Mësues, më bëj t’kërkoj pak në këtë jetë,

Të tjerët t’më kuptojnë, ashtu si i kuptoj,

E edhe t’më duan, ashtu si i dua vetë.

E di, Zot, se marr, atëherë kur dhuroj,

Ashtu si kur fal, dhe të tjerët më falin,

 E jetën pa mort, kur t’ vdes, e fitoj.

 

 Variant  poetik i lutjes:

Bân, Zot, n’vend  t’urrejtjes, të ndezi dashninë.

Njeriu i fyem ta fali njerinë!

Ku ngrindja gërryen, të çoj unë bashkim.

E feja t’lulëzojë, ku pati dyshim.

      Ku klithi gabimi, të flasë e vërteta.

      N’vend t’gjâmës s’ disprimit,

      t’ këndojë prapë jeta.

      Ku dënesë trishtimi, e gëzimit t’vijë dita.

      Ku hijet të ngjethin, t’shpërthejë prapë drita!

O Zot, më mëso të kënaqen me pak,

ngushëllimin tand ta mbjell në çdo prak.

T’kuptoj e t’kuptohem prej bijve të Tú.

T’më duen njerëzia, ashtu si i due.

Ajo që ke dhanë asht e marrun përsërí.

Kur falë je i falun në paqë, përjetësí!