Françesku në Engjëllin e Tënzot: të ndërrohet zemra për të mos dhënë kundërdëshmi

“Ekziston mundësia e rrezikshme, që na shtyn të mendojmë se jemi krejt në rregull, ose, edhe më keq akoma, se jemi shumë më të mirë se të tjerët, vetem sepse i respektojmë doket e zakonet, pa çka se nuk e duam fare të afërmin, kemi zemër prej guri në kraharor, jemi fodullë e kokëpërpjetë”. Këtë nënvizoi Papa Françesku në katekizmin, mbajtur sot gjatë lutjes së Engjëllit të Tënzot, duke komentuar Ungjillin, që flet për diskutimin e Jezusit me disa farizenj e skribë, lidhur me traditat e lashta:

“Zakonet e njerëzve” nuk janë “urdhërime të Zotit”: Françesku fton për t’i dalluar, duke kujtuar fjalët e Izaisë Profet, që këshillonte: “Disa nuk duhet të zënë kurrë vendin e disa të tjerëve”; por, sidomos, duke kujtuar fjalët e Jezusit: “Ju respektoni traditat e njerëzve, e lini pas dore urdhërimet e Zotit”. Disa farizenj e skribë i zbatonin normat në një mënyrë tejet të përpiktë e i paraqisnin si shprehje e fesë së vërtetë, por Jezusi u mëson atyre se feja është tjetër gjë:

“Respektimi fjalë për fjalë i rregullave është diçka e shterpët, nëse nuk e shndërrojnë zemrën e nuk vihen konkretisht në jetë. Duhet hapur zemra për takimin me Zotin e me Fjalën e Tij në lutje, duhet kërkuar drejtësia e paqja, duhen ndihmuar të varfërit, të ligshtit, të shtypurit”.

Më pas, duke folur lirisht, Papa kujtoi jetën e bashkësive kishtare e vërejti:

“Të gjithë e dimë sesa fort shkandullojnë, në bashkësitë tona, në famullitë tona, në lagjet tona, njerëzit që e mbajnë veten “shumë katolikë” e shkojnë dendur në Kishë, e luten, por pastaj, në jetën e tyre të përditshme, e shpërfillin familjen, flasin keq për të tjerët, e kështu me radhë. Pikërisht këtë e dënon Jezusi, sepse është kundërdëshmi e krishterë”.

Në Krishtin është e vërteta, pohoi Françesku, e dija e tij na çliron nga paragjykimet. Nuk janë sjelljet e jashtme ato, që të bëjnë a nuk të bëjnë shenjt. Është zemra, që shpreh ndjetet; janë rrugët, që zgjedhim e dëshira për të bërë gjithçka për dashuri të Zotit!

Papa Françesku nuk ka kurrfarë dyshimi: pa  zemër të pastër, nuk mund t’i kesh vërtet të pastra as duart, e as buzët nuk do të mund të shqiptojnë fjalë të pastra e të sinqerta dashurie, mëshire, faljeje. E në vijim, Papa nënvizoi:

“Sjelljet e jashtme janë pasojë e vendimeve, që morëm në zemër tonë, e jo e kundërta. Vetëm sjelljet e jashtme nuk mjaftojnë për të qenë të krishterë të vërtetë, nëse zemra jonë nuk ndryshon”.

Prej këndej, thirrja e Françeskut për jetë të thellë shpirtërore, domethënë, për shndërrimin e  zemrave:

"Kufiri ndërmjet së mirës e së keqes nuk kalon jashtë nesh, është brenda nesh; mund të pyesim ku është zemra ime? Jezusi thoshte: “Thesari yt është atje, ku është zemra jote”. Cili është thesari im? Është Jezusi e doktrina e Tij? Është zemra e mirë, apo thesari është një gjë krejt tjetër?"

Papa Françesku kujtoi edhe disa fjalë të  tjera të Jezusit, që nuk duhen harruar kurrë:

 “Më dëgjoni të gjithë dhe mbani mend! S’ka asgjë përjashta njeriut që mund ta bëjë të papastër duke hyrë në të, por çka del prej njeriut ‑ ajo e bën të papastër”.    

Në përfundim, lutja drejtuar Zojës së Bekuar, që të na dhurojë një zemër të pastër, të lirë nga çdo hipokrizi.