2 Մէկշաբթի առտուն` շատ կանուխ, երբ արեւը կը ծագէր, գացին գերեզմանը,
3 ու կ'ըսէին իրարու. «Մեզի համար ո՞վ պիտի գլորէ քարը` գերեզմանին դռնէն»,
4 որովհետեւ շատ մեծ էր: Բայց նայելով` տեսան թէ քարը գլորուած էր:
5 Մտնելով գերեզմանէն ներս` տեսան երիտասարդ մը, որ նստած էր աջ կողմը` ճերմակ պարեգօտ հագած, եւ զարհուրեցան:
6 Ան ալ ըսաւ անոնց. «Մի՛ զարհուրիք. Յիսուս Նազովրեցի՛ն կը փնտռէք` որ խաչուեցաւ: Ան յարութի՛ւն առաւ, հոս չէ: Ահա՛ այն տեղը` ուր դրին զայն:
7 Ուրեմն գացէ՛ք, ըսէ՛ք անոր աշակերտներուն ու Պետրոսի` թէ [ահա՛] ձեզմէ առաջ կ'երթայ Գալիլեա. հո՛ն պիտի տեսնէք զայն` ինչպէս ըսաւ ձեզի»:
8 Անոնք` դողով եւ հիացումով համակուած` *դուրս ելան`` ու փախան գերեզմանէն, եւ ո՛չ մէկ բան ըսին ոեւէ մէկուն, քանի որ կը վախնային:
All the contents on this site are copyrighted ©. |