“Dashuria e Jezusit nuk ka kufi”: kështu Papa, të burgosurve të Rebibbia-s

“Dashuria e Jezusit nuk ka kufi”. Qenë këto fjalët e Papës Françesku gjatë kremtimit të meshës së Darkës së Mbrame për të burgosurit e burgut të Rebibbia-s në Romë, 12 prej të cilëve ua lau këmbët, në kujtim të gjestit të përvuajtur të Jezusit për 12 apostujt e vet. Ndërsa, gjesti i Papës, për 6 burra e 6 gra, prej të cilëve gjysma emigrantë.

Papa Françesku, i cili mbërriti pak pas orës 17.00 në burgun e Rebibbia-s në Romë, u ndal më parë në oborr, ku e prisnin 300 të burgosur, personeli policor, ai administrativ, vullnetarët dhe kapelanët. Ati i Shenjtë i përshëndeti një nga një, duke i puthur e përqafuar të gjithë dhe bekoi fotografinë e Davidit, një të burgosuri që s’është më.

“Ju falenderoj për mikpritjen e ngrohtë e të ndjerë”, u tha, para se të hynte në kishën “Ati ynë”, ku e prisnin 300 të burgosur të tjerë, 150 burra e 150 gra. Ndërmjet tyre, edhe 15 të burgosura me fëmijët e tyre deri në tre vjeç, që rriten në çerdhen e burgut.

Homelia e Atit të Shenjtë u përqendrua menjëherë në gjestin e larjes së këmbëve, duke marrë shkas nga Ungjilli i sotëm. Në faqen ungjillore Jezusi i thotë Pjetrit se po të mos e lejojë t’ia lajë këmbët, nuk do të ketë vend me të në Mbretërinë e Qiellit. Gjestin më parë bënin skllevërit, nënvizoi Papa Françesku. Jezusi e përsëriti për hir të dashurisë. E sot, Kisha përpiqet t'i përngjasë:

“Në zemër duhet të kemi sigurinë, duhet të jemi të sigurtë se Zoti, kur na lan këmbët, na lan me gjithsej, na pastron. Na bën ta ndjejmë dashurinë e Tij. …Do t’u laj sot këmbët 12 vetëve prej jush, por në këta vëllezër e motra jeni ju të gjithë, janë të gjithë ata, që banojnë këtu. Këta përfaqësojnë gjithë të tjerët”.

E së fundi, Papa Françesku, i cili foli pa letër, nuk harroi t’u kërkojë edhe të burgosurve të luten për të, duke nënvizuar:

“Edhe unë kam nevojë të lahem. Zoti pastroftë edhe njollat e mia, që unë të bëhem edhe më skllav, skllavi juaj, të jem edhe më tepër në shërbim të njerëzve, siç ishte Jezusi”.