Papa: fëmijët janë dhuratë; shoqëria, që nuk i pranon, është e lodhur
Fëmijët janë dhuratë, që Zoti i bën familjes e botës e duhen lindur me bujari e përgjegjësi.
Ndërsa familja a shoqëria, që nuk di t’i mirëpresë, është koprrace dhe e lodhur.
Këtë mendim shprehu sot Papa në katekizmin e audiencës së përgjithshme, kryesuar
në Sheshin e Shën Pjetrit. Françesku e përfundoi takimin, duke kërkuar lutje për Koncistorin,
që do të hapet nesër.
Të pashembullt,
të papërsëritshëm, që duhen para se të dalin në dritë. Të rinojnë e të hapin udhën
e së ardhmes, nëse i mirëpret, ndërsa ta mbyllin këtë udhë, duke të krijuar një zbraztësi
të padurueshme, nëse i shikon si barrë e i refuzon. Fëmijët i japin jetë shoqërisë,
nëse përbëhet nga njerëz, që e duan jetën, ndërsa e depresionojnë, kur bie viktimë
e vetëmbylljes. Këtë sjell, a nuk sjell me vete, lindja e fëmijëve. Dhuratë
e Zotit, jo pronë e prindërve Pasi foli për nënat e baballarët, Papa arriti
tek fryti i dashurisë së tyre, me një katekizëm përplot me pasion baritor. U ndalua,
së pari, tek lidhja e ngushtë ndërmjet breznive, të cilën e shikon si shpresë e burim
harmonie për një popull. Gëzimi i fëmijëve i bën të rrahin hareshëm zemrat e
prindërve e u hap udhën drejt së ardhmes. Fëmijët janë gëzimi i familjes dhe i shoqërisë.
Fëmijët nuk janë problem i biologjisë riprodhuese, as një nga mënyrat për t’u realizuar.
E, aq më pak, pak pronë e prindërve. Jo! Jo! Fëmijët janë dhuratë. Dhanti. Kuptuat?
Fëmijët janë dhuratë. Dhuratë për familjen dhe shoqërinë Fëmija është
dhuratë, pohoi përsëri Françesku, e jo sepse është i bukur, sepse mendon si unë, sepse
mishëron dëshirat e mia. Fëmija duhet menjëherë, sepse është jetë nga jeta jonë, vijoi
të kujtone Ati i Shenjtë, është lindur për të mirën e vet, të familjes, të shoqërisë,
të njerëzimit mbarë. E megjithatë, e gjithë kjo bukuri, shpesh nuk kuptohet: “Sot
duket më e vështirë për bijtë të përfytyrojnë ardhmërinë e tyre. Baballarët, siç e
kam cekur në katekizmat e kaluara, kanë bërë, ndoshta, një hap mbrapa e, prej këndej,
bijtë janë bërë gjithnjë më të paqartë në përpjekjen e tyre për të bërë hapa përpara.
Mund ta mësojmë lidhjen e mirë ndërmjet breznive nga Ati ynë qiellor, që e lë të lirë
secilin nga ne, por nuk na lë kurrë vetëm. E nëse gabojmë, Ai vijon të na ndjekë me
durim, pa e harruar për asnjë çast dashurinë e tij për ne”. Shoqëritë që nuk
i nderojnë prindërit, janë pa nder Atësia e Hyjit, vërejti Françesku, na lë
të kuptojmë edhe shenjtërinë e lidhjes së prindërve me bijtë. Të njëjtin mendim e
ndeshim në Urdhërimin e katërt, i cili vjen menjëherë pas tre urdhërimeve, që kanë
të bëjnë me vetë Zotin. E kjo na nxit të mendojmë se në rrënjën e respektit për prindërit,
ka diçka hyjnore. Shoqëria, që nuk i nderon prindërit, është shoqëri pa nder; kur
nuk i nderon prindërit, humbet edhe nderimin për vetveten. Bëhet shoqëri me të rinj
të akullt e të pangopur. E edhe shoqëri dorështrënguar, që nuk i mirëpret breznitë
e reja. Që nuk dëshiron ta shikojë veten të rrethuar nga fëmijët. Që i shikon më shumë
si shqetësim, sesa si gëzim; si barrë, më shumë se si lehtësim; si rrezik, më shumë
se si shpresë. Një shoqëri e tillë është e lodhur, e depresionuar. Bujarë e
të përgjegjshëm, jo egoistë Secili nga ne të mendojë e t’i përgjigjet, kujtoi
Papa, faktit që Evropa ka një përqindje lindshmërie, që nuk e kalon 1 %. “Nëse
një familje bujare, e rrethuar me një kurorë fëmijësh, shikohet si të ishte barrë
e rëndë, këtu ka diçka që nuk shkon. Breznia e bijve duhet të jetë plot përgjegjësi,
si mëson edhe Enciklika Humanae vitae e të Lumit Papës Pali VI, por të kesh shumë
fëmijë nuk mund të bëhet automatikisht zgjedhje e papërgjegjshme. Ndërsa të mos kesh
fëmijë, do të thotë se ke zgjedhur rrugën egoistike. Jeta rinohet e fiton energji
duke u shtuar e duke u shumuar; pasurohet, nuk varfërohet!”.
Zoti bekon
prindërit e fëmijët Figura e fundit është ajo e Papës në heshtje, në lutje,
me sytë e mbyllur e dorën mbi zemër, pasi i drejtoi këtë ftesë turmës: “Shumë nga
ju kanë bij, e të tërë ne jemi bij. Të bëjmë një minut heshtje. Secili të mendojë,
në zemër të vet, për të bijtë, nëse i ka, e t’i kujtojë në heshtje. E të gjithë të
mendojmë për prindërit tanë e ta falënderojmë Zotin për dhuratën e jetës. Në heshtje,
ata që kanë fëmijë, të mendojnë për ta; e të gjithë, për prindërit tanë (Heshtje).
Zoti i bekoftë prindërit tanë e fëmijët tuaj”.Një lutje tjetër, ishte ajo e Françeskut,
në përfundim të audiencës së përgjithshme, në prag të Koncistorit: “Shpirti Shenjt,
u lut, qoftë i pranishëm në punimet e Kolegjit Kardinalor e i shndritët kardinajtë
e rinj dhe shërbimin e tyre ndaj Kishës”.