Françesku në famulli: lufta, vepër e djallit, vetëm Jezusi është paqja
Shumë luftëra vijojnë në botë, të gjitha, vepër e djallit, por i vetmi, që sjell paqen
e mbjell unitetin, është Jezusi, të cilin duhet të mësohemi ta dëgjojmë çdo ditë në
Ungjill. Është ky, thelbi i mesazhit të Papës, drejtuar bashkësisë famullitare të
Pietralatës, në veri të Romës, të cilën e vizitoi dje pasdite. Papa, sipas zakonit,
takoi disa grupe famullitare dhe përfundoi me kremtimin e Meshës. Por vizita nisi
me një takim tjetër, jashtë programit.
Mbi pallton
e bardhë u ngulën një mori sysh, të mrekulluar nga e papritura. Turma laragane u lëshua
vrap, me britmën gazmore: “El Papa. El Papa!”. Françesku hyri papritur në një “qytezë
mjerimi”, pak metra larg Anienes, në mes të një grumbulli barakash, të njohura me
emrin “Kampi i Ylberit” , ku banojnë të pastrehë nga Afrika, Amerika Latine e, tani,
edhe nga Ukraina e Rusia. Françesku u rrethua menjëherë nga banorët e “ylbertë”
të kampit, që u shtrënguan fort rreth tij, nisën ta prekin, t’i shtrëngojnë duart,
të shkëmbejnë dy fjalë miqësore, deri te Atyna e thënë në spanjisht. Ishin dhjetë
minuta, që ngrohën zemrat e të pastrehëve të vjetër e të rinj. Nisi kështu, në
skajin e një periferie, vizita e Papës në famullinë e Shën Mëhillit Kryeengjëll. Nisi
me këtë të papritur, njëqind metra larg kishës, në formën e kasolles, që lartohet
mbi një truall ku njëqind vjet më parë ngriheshin kasolle e baraka fshatarësh, të
shndërruara më pas në “fshat të të përjashtuarve”, me strehë për të varfër të të gjitha
ngjyrave. Por tani kasollet janë zhdukur e mbi to lartohen pallate të larta. Tetë
mijë familje, të gjitha të mbledhura para kishës, e brohoritën një zëri Papën e periferive,
ardhur aty për t’i takuar në shtëpinë e tyre. E famullitari krijoi pikërisht atmosferën
e shtëpisë. I priu Atit të Shenjtë më parë në takimin me të sëmurët, të cilëve Françesku
u la mesazhin: “Edhe kur gjithçka duket e errët, është gjithnjë i pranishëm Ati, që
na do e nuk na zhgënjen kurrë”. Pastaj takimi me të pastrehët: “Fakti që njerëzit
nuk jua dinë emrin e ju quajnë “të pastrehë”, flet vetë për kryqin tuaj, duresën tuaj”.
Por është diçka në zemrën e ju të gjithëve: të jeni të sigurt: është Shpirti Shenjt”. Françesku
kaloi në një dhomë tjetër, ku u takua me prindërit e fëmijëve të pagëzuar gjatë vitit:
“Edukojini mirë në fe, i nxiti, sepse ka shumë fëmijë të krishterë, që nuk dinë të
bëjnë as shenjën e kryqit”. Pastaj ishte radha e skautëve, që i dhuruan Papës pesë
dyshekë alpinistësh e i vunë në qafë shallin e tyre simbolik. Më pas, takimi me fëmijët
më të rritur, shndërruar në mësim themelor katekistik: “Luftërat nuk janë vetëm
ato, që vrasin fëmijë në Irak, Ukrainë, Afrikë - u kujtoi. Luftërat lindin shumë më
parë në njerëz të pa Zot. Kush është babai i luftërave? Fort (fëmijët: djalli). Sepse
djalli është babai i urrejtjes. Dakord? Është babai i gënjeshtrave, babai i mashtrimeve,
eh? E pse? Sepse nuk e do unitetin! Ndërsa Zoti do unitet (…). Nëse ju keni në zemër
xhelozi kundër tjetrit, ky është fillimi i një lufte. Xhelozitë nuk kanë të bëjnë
me Zotin”. Mësim, ky, që Françesku e rikujtoi me thjeshtësi edhe gjatë homelisë
së Meshës, që e kryesoi rreth orës 18.00, pasi rrëfeu disa besimtarë të famullisë.
Fjalët të kujtonin ato që tha gjatë Engjëllit të Tënzot, nga dritarja mbi Sheshin
e Shën Pjetrit e që tingëlluan me forcë të veçantë në heshtjen e thellë të kishës
së vogël të periferisë: “Është gjë e trishtueshme kur në familje vëllezërit nuk
flasin me njëri-tjetrin për sende të kota, sepse djalli merr një marrëzi e bën një
botë. Pastaj armiqësitë vijojnë për vjet e vjet, eh? E kjo familje shkatërrohet: prindërit
vuajnë, sepse fëmijët nuk u flasin, ose nuk flasin kunatat, sepse janë grindur. E
kështu xhelozitë, zilitë… Këtë farë mbjell djalli. E i vetmi, që i dëbon djajtë, është
Jezusi. I vetmi, që i shëron këto plagë, është Jezusi. Prandaj po ju them: ‘Lëreni
Jezusin t’ju shërojë!’”. Edhe fjalët e fundit, që Papa i formuloi në emër të të
gjithëve, ishin një pjesëz e shërbesës së tij papnore, nga më të dashurat, që sot
tingëlluan rishtas nga elteri i Shën Martës: “Duhet të mësohemi ta dëgjojmë Jezusin
në ‘kanalin’ e vetëm, që e transmeton gjithnjë: ‘në Ungjill’”: “Duhet të mësohemi
me këtë: me dëgjimin e fjalës së Jezusit në Ungjill. Të lexojmë një fragment, të
mendojmë çfarë thotë, çfarë më thotë mua. Nëse shikoj se nuk më thotë gjë, kaloj te
faqja tjetër. Gjithnjë në takim të përditshëm me Ungjillin. Në lutje, me Ungjillin.
Sepse kështu Jezusi më predikon mua, më thotë me Ungjillin, atë që dëshiron të më
thotë”.