Françesku: t’i lypim Zotit “dëshirën” për të bërë vullnetin e Tij
Duhet t’i lutemi Zotit e t’i lypim çdo ditë hirin ta kuptojmë vullnetin e Tij; hirin
ta ndjekim këtë vullnet e ta përmbushim deri në fund të fundit. Ky është mësimi që
nxori Papa Françesku nga liturgjia e sotme, të cilën e shpjegoi në homelinë e Meshës
së mëngjesit, kryesuar në Shtëpinë e Shën Martës.
Ishte një
herë ligji, plot me rregulla e ndalesa. Me gjak demash e sqepsh. “flijime të lashta”,
që nuk kishin forcë as t’i ndjenin mëkatet e as të vendosnin drejtësinë. Pastaj në
botë erdhi Krishti e, me lartimin mbi Kryq, akt që na shfajsoi një herë e përgjithmonë,
Jezusi dëshmoi cili ishte flijimi më i pëlqyer për Hyjin: jo kurbani i një kafshe,
por flijimi i vullnetit vetjak, për të bërë vullnetin e Atit. Vullneti i Hyjit,
udhë shenjtërie Leximet dhe Psalmi i ditës e nxitën Papën të reflektonte për
njërin nga thelbet e fesë: nënshtrimin ndaj vullnetit të Hyjit. Kjo, pohoi Françesku,
është udha e shenjtërisë së të krishterit, domethënë, që të bëhet plani i Zotit, të
bëhet shëlbimi i Zotit. E kundërta nisi në Parajsë, me mosbindjen e Adamit. E
kjo mosbindje solli mjerimin për mbarë njerëzimin. E edhe mëkatet janë akte, që flasin
për mosbindje ndaj Hyjit, për mosnënshtrim ndaj vullnetit të Tij. Ndërsa Zoti na mëson
se kjo është udha e tjetër nuk ka. E nis me Jezusin, po, në Qiell, në vullnetin për
t’iu bindur plotësisht Atit. Ndërsa mbi tokë nis me Zojën e Bekuar: çfarë i tha Ajo
engjëllit? “U bëftë si është fjala jote, domethënë, u bëftë vullneti i Zotit”. E me
këtë “po”, thënë Hyjit, Zoti nisi udhën ndër ne. Shumë mundësi mbi tabaka “Nuk
është e lehtë”. Këtë shprehje Papa e përsërit shumë herë, kur kujton se duhet bërë
vullneti i Zotit. Nuk e pati të lehtë Jezusi që, pikërisht për këtë, u tundua në shkretëtirë
e edhe në Kopshtin e Ullinjve e, me zemër të plasur, pranoi mundimet, që e prisnin.
Nuk qe e lehtë për disa dishepuj, që e braktisën, sepse nuk e kuptonin ç’do të thoshte
të bësh vullnetin e Atit. Nuk është e lehtë as për ne, sepse, vërejti Papa, çdo ditë
na paraqiten mbi tabaka një mori mundësish. E atëherë lind pyetja: “Ç’duhet bërë për
të përmbushur vullnetin e Zotit?”. Duhet kërkuar hiri i dëshirës për ta bërë: “Unë
lutem që Zoti të më japë dëshirë të bëj vullnetin e Tij, apo kërkoj kompromise, sepse
kam frikë nga vullneti i Zotit? Një gjë tjetër, të lutem për ta njohur vullnetin e
Zotit për vete, për jetën time, për vendimet, që duhet të marr tani.. për një mori
sendesh, me të cilat jeta është plot e përplot. Për mënyrën, si duhet t’i zgjidh problemet…Të
lutem për ta bërë me dëshirë vullnetin e Zotit e për ta njohur këtë vullnet. E kur
ta kem njohur vullnetin e Zotit, të lutem për herë të tretë: për ta bërë! Për ta përmbushur
këtë vullnet, që nuk është imi, është vullneti i Tij. E kjo nuk është e lehtë”. “Ta
duam” vullnetin e Zotit Pra, përmblodhi Françesku, të lutemi që të kemi dëshirën
për ta ndjekur vullnetin e Zotit, të lutemi për ta njohur këtë vullnet e të lutemi,
si ta kemi njohur, për të shkuar përpara me vullnetin e Zotit. Zoti na dhëntë hirin,
ne të gjithëve, që një ditë të mund të thotë për ne, atë që pati thënë për atë grupin,
atë turmën, që e ndiqte, për ata, që qenë ulur rreth tij, siç e dëgjuam nga Ungjilli:
“Ja nëna ime e vëllezërit e mi. Kush bën vullnetin e Zotit, ai është për mua vëlla,
motër e nënë”. Të jetuarit sipas vullnetit të Hyjit, na bën pjesëtarë të familjes
së Jezusit, na bën nënë, baba, motër, vëlla”.