Poranna Msza papieska we wtorek: Kościół to matka ciesząca się dziećmi, a nie nieufna
stara panna
Radość Kościoła polega na byciu matką, na poszukiwaniu zagubionych owiec. Nie trzeba
mu organizacyjnej doskonałości, jeśli staje się on przy tym smutny i zamknięty w sobie,
nie będąc matką. Zwrócił na to uwagę Papież podczas porannej Mszy w kaplicy Domu św.
Marty.
W homilii Franciszek wyszedł od zawartej w pierwszym czytaniu liturgicznym
zachęty proroka Izajasza: „Pocieszcie, pocieszcie mój lud!”. Zwrócił uwagę, że naród
będący w niewoli babilońskiej potrzebował pocieszenia, a jest nim sama obecność Boga.
Wszelako my często uciekamy przed takim pocieszeniem, zadowalając się tym, co mamy,
choćby chodziło również o braki i grzechy. Tymczasem to pocieszenie polega w znacznej
mierze na miłosierdziu i przebaczeniu. Mówi o tym dzisiejsza Ewangelia, w której słyszymy
przypowieść o zagubionej owcy.
„Zadaję sobie pytanie o pocieszenie dawane
przez Kościół – mówił Ojciec Święty. – O takie pocieszenie, że gdy ktoś odczuje miłosierdzie
i przebaczenie Pana, Kościół świętuje, jest szczęśliwy, kiedy wychodzi poza siebie.
W Ewangelii ten pasterz, który wychodzi na poszukiwanie zagubionej owcy, mógł przecież
sobie policzyć, jak dobry handlowiec: jest przecież 99, a stracona jest tylko jedna,
więc nie ma sprawy. Taki jest bilans zysków i strat... I tak też można... Ale nie,
ten ma serce pasterza: idzie szukać [zagubionej owcy], aż ją znajdzie, a wtedy cieszy
się, raduje”.
I taka jest też radość Kościoła – stwierdził Papież. – Radość
wychodzenia na poszukiwanie dalekich braci i sióstr. W ten sposób Kościół staje się
płodną matką.
„Jeśli Kościół tego nie czyni, gdy poprzestaje na samym sobie,
zamyka się w sobie, wtedy może jest i dobrze uporządkowany z doskonałym schematem
organizacyjnym, wszystko czyste i ułożone, ale brakuje radości, brakuje świętowania,
pokoju. Taki Kościół staje się nieufny, lękliwy, smutny i przypomina bardziej starą
pannę niż matkę. Taki Kościół jest do niczego, to skansen. Radością Kościoła jest
rodzić. Radością Kościoła jest wychodzenie poza siebie, by dawać życie. Radością Kościoła
jest iść na poszukiwanie zagubionych owiec. Radością Kościoła jest właśnie ta czułość
pasterza, czułość matki. Niech Pan da nam łaskę pracowania, bycia chrześcijanami radosnymi
w płodności matki Kościoła. I niech nas chroni przed popadnięciem w postawę takich
chrześcijan smutnych, niecierpliwych, nieufnych, lękliwych, którzy w Kościele mają
wszystko wymuskane, tylko brakuje im potomstwa. Niech Pan nas pocieszy pocieszeniem
Kościoła-matki, która wychodzi poza siebie. Niech nas pocieszy pocieszeniem Jezusowej
czułości i miłosierdzia w przebaczeniu naszych grzechów” – zakończył Franciszek.