Hyjmë nesër në Javën II të Kohës së Ardhjes e këtë vit, ajo fillon me festën
e bukur të Zojës së Papërlyer, kremtim që na hap portat e madhështisë së Zotit, që
në të bëri mrekulli. Sipas traditës, Papa Françesku do të shkojë në këmbët e shtatores
së Zojës, në sheshin e Spanjës në Romë, për t’u lutur e për të vendosur një kurorë
me lule. Të martën, më 9 dhjetor, Kisha Katolike përkujton shën Gjon Diegon,
vegjent i Guadalupes, shën Sirin, shën Gorgonën. Shën Gjon Diego ishte indigjen, të
cilit Zoti i kishte bërë dhuratë një fe të pastër si qelibar. Qe ai që kërkoi ngritjen
e shenjtërores së Zojës së Guadalupes në kodrën e Tepejakut pranë Qytetit të Meksikos,
pasi e pa në një nga vizionet e tij. Më 10 dhjetor, ditën e mërkurë, kremtojmë
festën liturgjike të Zojës së Loretos, të shën Eulalisë e të shën Mauros. Shenjtërorja
e Loretos, në Itali, sipas një tradite të lashtë, ruan Shtëpinë nazaretase të shën
Marisë. Banesa tokësore e Nënës së Krishtit përbëhej nga dy pjesë: nga një shpellë
në shkëmb, që edhe sot nderohet në Bazilikën e Lajmërimit të Zojës, në Nazaret, dhe
nga një shtëpi me mur, përbri saj. Sipas traditës, në vitin 1291, kur kryqtarët u
përzunë përfundimisht nga Palestina, shtëpia me mure e Zojës u transportua nga engjëjt,
së pari në Iliri (Kroacia e sotme) e pastaj, në territorin e Loretos, ku mbërriti
më 12 dhjetor 1294. Të enjten, Kisha nderon kujtimin e shën Damazit I,
shën Daniel stilitit dhe shën Sabinit. Shën Damazi I ishte papë, i cili mblodhi shumë
Sinode për mbrojtjen e fesë kundër skizmave dhe herezive. Qe ai që ngarkoi shën Jeronimin
me detyrën e përkthimit në latinisht të Shkrimit Shenjt, si edhe nderoi varret e martirëve,
duke i zbukuruar me vargje. Të premten, më 12 dhjetor, është festa e Zojës
së Guadalupes. Papa Françesku do të kremtojë një meshë në Vatikan. Gjithashtu, përkujtohen
edhe shën Gjovana Françeska de Shantal e i Lumi Jakob Kapoçi. Të shtunën,
një shenjtore e dashur për kishën e Durrësit, që e ka për pajtore. Kremtohet shën
Luçia, virgjër e martire, por edhe shën Otilia dhe i Lumi Gjon Marinoni. Derisa qe
gjallë, shën Luçia mbajti ndezur llambën, që do t’i ndriçonte udhën për të shkuar
në takimin me Dhëndërrin e vet, Krishtin, me të cilin kremtoi në Qiell, kur e martirizuan
në Sirakuzë të Siçilisë, për shkak të besimit në Zotin. Të dielën, III
e Ardhjes, Kisha Katolike përkujton edhe shën Gjonin e Kryqit.