Papieska homilia w Daejeon o prawdziwym wymiarze wolności

Prawdziwa wolność to przyjęcie z miłością woli Boga. Mówił o tym Papież w homilii podczas Mszy w Daejeon. Nawiązując do dzisiejszej uroczystości liturgicznej Franciszek zauważył, że Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny wskazuje i na nasze przeznaczenie, którego znaki powinniśmy odczytywać w dziejach. Opatrznościowo zatem Koreańczycy świętują w tym dniu odzyskaną wolność. Jednak, jak stwierdził Ojciec Święty, chrześcijanin powinien ową wolność rozumieć głębiej: jako wyzwolenie od grzechu, a przede wszystkim jako możność miłowania innych czystym sercem w radosnej nadziei na przyjście królestwa Chrystusa.

„Dzisiaj, oddając cześć Maryi Królowej Nieba, zwracamy się do Niej jako do Matki Kościoła w Korei – mówił Papież. – Prosimy Ją, by nam pomogła być wiernymi królewskiej wolności, jaką otrzymaliśmy w dniu Chrztu, by prowadziła nasze wysiłki na rzecz przekształcenia świata według planu Bożego i uzdolniła Kościoła w tym kraju, by był bardziej zaczynem Jego Królestwa w społeczeństwie koreańskim. Oby chrześcijanie tego narodu byli wielkoduszną siłą odnowy duchowej na każdym szczeblu społeczeństwa. Niech przezwyciężają zafascynowanie materializmem, tłumiącym autentyczne wartości duchowe i kulturowe, oraz ducha nieokiełznanej konkurencji, rodzącego egoizm i konflikty. Niech też odrzucają nieludzkie modele ekonomiczne, które tworzą nowe formy ubóstwa i marginalizacji pracowników, oraz kulturę śmierci, która deprecjonuje obraz Boga, Boga życia, i narusza godność każdego mężczyzny, kobiety i dziecka. Jako katolicy koreańscy, spadkobiercy szlachetnej tradycji, jesteście powołani, by pielęgnować to dziedzictwo i przekazywać je przyszłym pokoleniom. Będzie to wymagało od każdego powrotu do Słowa Bożego i żarliwej troski o ubogich, potrzebujących i najsłabszych pośród nas”.

Franciszek nawiązał też do chrześcijańskiej nadziei, którą niesie wierzącym uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny:

„Ta nadzieja, drodzy bracia i siostry, nadzieja wypływająca z Ewangelii, jest antidotum na ducha rozpaczy, który zdaje się rozrastać jak rak w społeczeństwie, wprawdzie zewnętrznie bogatym, ale często doświadczającym wewnętrznego smutku i pustki. Jak obfite żniwo zebrała ta rozpacz wśród naszej młodzieży! Oby młodych, którzy nas w tych dniach otaczają ze swą radością i zaufaniem, nigdy nie okradano z nadziei!”

tc/ rv