Vizita e Françeskut në Shqipëri: logoja e autori i saj, Shpend Bengu
Tashmë vizita e Papës Françesku në Shqipëri ka programin, moton e logon e saj, realizuar
nga piktori Shpend Bengu, i njohur për disa vepra me frymëzim fetar, ndërmjet të cilave,
Lajmërimi i Zojës, në Kishën e jezuitëve, në Kryeqytet. Po, kush është Shpend Bengu
e cila është simbolika e Logos? Piktori Shpend Bengu lindi më 12 maj 1962 në Tiranë.
Që në shkollën fillore u dallua për talentin në pikturë. Vijoi, prandaj, liceun artistik
në Tiranë, nga shtatori i vitit 1977, në qershor 1981. Rezultatet premtuese e nxitën
të vijojë më tej studimet pranë Akademisë së Arteve të Bukura, në Tiranë, në degën
e grafikës, nga shtatori 1982, në korrik 1986, duke u diplomuar me rezultate shumë
të mira. Tanimë ka një jetëshkrim të mirënjohur artistik, me një mori veprash e
pjesëmarrjesh në ekspozita kombëtare e ndërkombëtare, nga Austria (shtator 2006),
Belgjika (qershor 2006), Gjermania e shumë vise të tjera, duke nisur nga Italia, ku
si specialsit në grafikë, pikturë e në teknikat multimediale, ndjehet si në shtëpi
të vet. Bashkëpunon ngushtësisht me Universitetin e Kalabrisë dhe me disa institucione
artistike të kësaj zone, si specialsit në grafikë, pikturë e teknikë multimediale.
Kujtojmë se autori i Logos është besimtar katolik. E kujtojmë këtë, sepse nuk
është e lehtë të përmbledhësh në një figurë të vetme, simbolikën e shtegtimit papnor
në vendin, që i dhuroi Kishës universale një aradhe martirësh, të cilët zënë vend
nderi në martiriologun e saj. Nuk është thjesht çështje mjeshtrie artistike, por edhe
besimi. Në Zotin. Në Kishën. Në gjakun e martirëve, të pranishëm në logo, në udhën
ku shkel njeriu. Të gjitha, përmbledhur simbolikisht në një figurë të vogël, të stilizuar,
sipas natyrës së një logoje, me pak viza e ngjyra, të gjitha simbolike. Të dhënat
e hollësishme për figurën e autorit mund t’i gjeni në internet, duke thirrur emrin
e piktorit, që po bëhet edhe më i njohur me logon e vizitës së Papës. Puna e Shpend
Bengut u vlerësua, në përkim me shijet estetike të zgjedhësve, ndërmjet 13 logove
të tjera, që iu paraqitën Konferencës Ipeshkvnore. Simbolikën e saj e shpjegoi
Albert Nikolla, në një intervistë, dhënë Radios sonë. Në qendër të logos, Njeriu,
shembëlltyrë e Zotit. Njeriu në ecje, mbi gjurmë gjaku, me Kryqin lart, dëshmi flijimi,
në emër të Krishtit. Figurë përgjithësuese e martirizimit të Kishës katolike,
por edhe e të gjithë burrave e grave guximtare, që vuajtën, jo me fjalë, por me gjak,
pa iu nënshtruar tiranisë, atëherë kur grinte e korrte. Njeriu i stilizuar ecën,
me të dy krahët përpjetë, duke mbajtur lart moton: “Së bashku me Zotin, drejt shpresës,
që nuk zhgënjen!”. Lartohen, kështu, krahë e shpresë, drejt qiellit, drejt Zotit.
Njeri-simbol bese, mbrojtur me gjak. Mbi njeriun, lartohet kryqi, që mbetet figurë
kryesore e Logos. Ka tri këmbë të vogla shkalle, simbol i hapave, që mbeten për t’u
bërë, për t’u ngjitur në maje të Kryqit, të përsosurisë njerëzore. Mbi Kryqin,
rrezet e diellit, që shpërthejnë e mbushin botën me dritën e me shpresën e Zotit.
Atë shpresë, që nuk zhgënjen kurrë! Simbolike, edhe ngjyrat: spikasin e kuqja dhe
e zeza, ngjyrat e flamurit shqiptar, si dhe e verdha e e bardha, ngjyrat e flamurit
të Vatikanit, që së shpejti do të shpalosin njëherësh palët mbi Shqipërinë.Kaq mendime,
në një figurë të thjeshtë, të stilizuar, që mund të ngjallë shumë diskutime. Nuk ishte
e lehtë të realizohej. Por u relizua e u zgjodh për të përmbledhur një histori bese
e gjaku, e për të shprehur një vizitë gëzimi e shprese, që Papa po e bën në Shqipëri,
pikërisht në emër të një populli që vuajti aq shumë nën tirani e i dhuroi aq martirë
Kishës së përbotshme.