Patriarku Sako: askush nuk është i sigurt, por të mos e humbim shpresën
“Me dhimbje të thellë” “marr përsipër të përshkruaj gjendjen” në Irak, me qëllim që
t’i vë në dijeni të gjithë “për situatën aktuale” dhe për të nxitur solidaritetin.
Me këto fjalë, e tregon dramën, që po kalon këto javë Iraku, patriarku kaldeas, Imzot
Louis Raphael I Sako. Është, ndoshta, periudha më e errët dhe më e vështirë e historisë
së vonë në vend. Udhëheqësit e lëvizjes kaediste Isis – që po mbjell terror jo
vetëm mes të krishterëve, por edhe brenda vetë bashkësive myslimane – u kanë drejtuar
një thirrje të gjithë besimtarëve, duke u kërkuar të luftojnë në siri e Irak, për
të ndihmuar në “ndërtimin e një shteti islamik”. Betejat luftohen në krahina të ndryshme,
ndërsa dje, në mbledhjen e parë të parlamentit të ri, në Bagdad, doli në pah përçarja
e radhës dhe takimi nuk çoi në asnjë përfundim, nuk qe e mundur as të zgjidhej kryetari
i parlamentit. Në këtë kornizë të përgjithshme lufte e shkretimi, patriarku kaldeas
Mar Sako shpërndau një mesazh, me anë të agjencisë AsiaNews, në të cilin flet për
miliona refugjatë. Nuk ka asnjë lajm të sigurt për fatin e murgeshave dhe të të rinjve
të rrëmbyer në Mosul, ndërkohë që duket gjithnjë e më konkrete hipoteza e luftës civile,
me synimin për të realizuar ndarjen kombëtare. Patriarku, i cili sapo është kthyer
nga veriu i Irakut, ku javën e shkuar udhëhoqi Sinodin ipeshkvnor kaldeas, nënvizon
se nuk ka asnjë përgjigje politike, por mbizotëron vetëm interesi për petrolin. Imzot
Sako kujton se “gjendja është shumë e vështirë” dhe se “askush nuk është i sigurt”,
megjithatë i fton të krishterët “të mos dëshpërohen”, dhe bën thirrje për lutje, “në
këto kohë veçanërisht të vështira”. Për sa i përket të ardhmes së të krishterëve
në rajon, patriarku nuk i fsheh mëdyshjet dhe nuk i kursen kritikat për qëndrimet
e Perëndimit. Ai thotë se të krishterët e paktë që kanë mbetur në vend do të kërkojnë
të emigrojnë dhe se ipeshkvinjtë nuk mund të bëjnë tjetër, përveçse “të presin rrjedhën
e ngjarjeve”, në të cilën ndjehen “disi të përhumbur”. Edhe pse “pas 50 vjetësh
në Irak mund të mbeten vetëm 50 mijë të krishterë”, kreu i kishës kaldease irakiane
është kundër ndërhyrjes ushtarake të Shteteve të Bashkuara. Amerikantë, thotë, “kanë
qenë tashmë këtu dhe kanë bërë shumë gabime. Tani mbretëron kaosi, rrëmuja dhe anarkia”.
Rruga e vetme për t’i përmirësuar kushtet e jetesës në vendet e Lindjes së Mesme është
edukimi i popullsisë me lirinë dhe demokracinë nëpër shkolla, në xhami, në kisha dhe
me anë të mjeteve të komunikimit. “Nuk mund të importohet thjesht modeli demokratik
perëndimor”. Patriarku kaldeas nuk e fsheh zhgënjimin me Perëndimin, duke pranuar
se “ka disa të krishterë që ndihmojnë”, por të tjerët janë vetëm “vëzhgues të pandjeshëm,
të interesuar më shumë për një ndeshje futbolli, se për dramën që po ndodh në Irak
e Siri”.