Françesku, Peres, Abbas e Bartolomeu në Vatikan, luten për paqen
Çast historik, pamje e paparë: takimi i lutjes në Vatikan, me praninë e Françeskut
e të dy presidentëve, izraelit e palestinez, Peres e Abbas, në praninë e Patriarkut
të Konstandinopojës, Bartolomeu I dhe të Rojtarit të Tokës Shenjte, atë Pizzaballa.
Tingëlluan në gjuhë të ndryshme lutjet, por në to ndjehej fort një gjuhë e vetme,
ajo e paqes. Ishin lutje të përgjëruara për paqe në Lindjen e Mesme. Pas fjalëve të
Françeskut e të dy presidentëve, u mbajt takimi privat. E në tweet-in e djeshëm, Papa
shkruan: “U kërkoj të gjithë njerëzve vullnetmirë të bashkohen me ne në lutjen për
paqe!”.
Forca e lutjes
për sigurimin e paqes në Lindjen e Mesme u ndje fuqimisht mbrëmë, në një kënd të vogël
të Kopshteve të Vatikanit, ku Françesku, Shimon Peres e Mahmoud Abbas u lutën njëri
pranë tjetrit. Tre çaste kryesore, për të falënderuar Hyjin e Krijimit, për të kërkuar
falje e për t’u lutur për paqen, paraprirë nga përqafimi i Papës me dy liderët e ndërmjet
dy prijësve. o më pak, Papa falënderoi edhe Bartolomeun I, praninë e të cilit e quajti
mbështetje të çmuar dhe dëshmi të udhës së të krishterëve drejt bashkimit të tyre
të plotë. Ëndërr vëllazërimi është kjo vizitë, theksoi Papa, të cilën po e bëjmë
si bij të Abrahamit, e shprehje konkrete e besimit në Hyjin, Zotin e historisë, që
sot na shikon nga qielli si vëllezër e dëshiron të na prijë në udhët e Tij. Ati
i Shenjtë kujtoi, në vijim, se ky takim shoqërohej nga lutja e mijëra njerëzve nëpër
botë: përfaqësues kulturash, atmesh, fesh të ndryshme, sepse i përgjigjej dëshirës
së zjarrtë të gjithë atyre, që kanë etje për paqen dhe ëndërrojnë një botë, ku njerëzit
mund të jetojnë si vëllezër e jo si kundështarë e as si armiq: “Zotërinj Presidentë,
bota është trashëgim, që na e lanë të parët tanë, por edhe borxh, që ua kemi pasardhësve:
fëmijëve të lodhur e të këputur nga konfliktet, bijve plot me dëshirë të gëzojnë agimin
e paqes, të rinjve, të cilët duan t’i shembin muret e armiqësisë e të ecin në rrugën
e dialogut e të paqes, që të ngadhënjejnë dashuria e miqësia”. Duke folur,
më pas, për viktimat e luftës, Françesku theksoi se flijimi i tyre nuk duhet të jetë
i kotë e kujtimi i tyre duhet t’u japë të gjithëve forcën e guximin për të ecur në
rrugën e paqes, të dialogut, të durimit, për ta siguruar ditë për ditë bashkëjetesën
paqësore, për lumni të Hyjit e për të mirën e të gjithëve: “Për të bërë paqe,
duhet shumë më tepër guxim se për të bërë luftë, duhet guxim për t’i thënë po takimit
e jo ndeshjes, po dialogut e jo dhunës, po bisedimeve e jo armiqësive, po respektit
e pakteve e jo provokimeve, po sinqeritetit e jo qëndrimeve dyfaqëshe. Për të gjithë
këtë, duhet guxim, forcë e madhe shpirtërore”. Historia tregon, kujtoi Françesku,
se nuk mjaftojnë forcat njerëzore, sepse sa herë njerëzit i afrohen paqes, aq herë
ndërhyn djalli për t’i penguar. Prandaj jemi këtu, theksoi, ngaqë e dimë dhe e besojmë
se kemi nevojë për ndihmën e Zotit. Duhet ta coptojmë spiralen e urrejtjes me një
fjalë të vetme: “Vëlla”, e ta pranojmë se jemi bij të një Ati të vetëm.
E
falënderuan me gjithë zemër Papën, për realizimin e këtij takimi në Vatikan, si Shimon
Peres, ashtu edhe Mahmoud Abbas, që e morën më pas fjalën. Presidenti izraelit,
duke kujtuar shtegtimin e Françeskut në Tokën Shenjte, iu drejtua Papës me fjalët:
“Ju na prekët me ngrohtësinë e zemrës suaj, me sinqeritetin, me ndjetet, modestinë,
mirësjelljen. I prekët zemrat e njerëzve, pavarësisht nga feja e kombësia. U paraqitët
kështu, para nesh, si ndërtues i urave të vëllazërisë e të paqes. Ne të gjithë kemi
nevojë për frymëzimin, që buron nga karakteri juaj, nga udha juaj”. Nga Papa, kaloi
pastaj, tek paqja: “Dy popuj, izraelitët e palestinezët e dëshirojnë me gjithë
zemër paqen. Lotët e nënave mbi bijtë e tyre pikojnë ende në zemrat tona. Duhet t’u
japin fund britmave, dhunës, konfliktit! Ne të gjithë kemi nevojë për paqen; paqe
ndërmjet të barabartëve!”. Të vërtetën, paqen e drejtësinë për Palestinën kërkoi
edhe Mahmoud Abbas për popullin e Palestinës, për myslimanët, të krishterët,
samaritanët, që dëshirojnë paqe të drejtë, jetë të denjë, liri. Abbas citoi edhe
fjalët e Gjon Palit II: “Nëse paqja do të realizohet në Jeruzalem, do të dëshmohet
në botën mbarë”, si dhe brohorinë e Shkrimit Shenjt: “Lum veprimtarët e paqes! Kërkoni
paqe për Jeruzalemin!”. Pastaj, lutja: “O Zot, të lutemi për paqen në Tokën
Shenjte, në Palestinë e në Jeruzalem, së bashku me popullin e tij. Bëje, të lutemi,
Palestinën, tokë të sigurtë për gjithë besimtarët e saj, vend lutjeje e kulti për
ndjekësit e tre besimeve monoteiste: Hebraizmin, Kristianizmin e Islamin”.Me fjalët
e Papës, të presidentit izraelit e atij palestinez, u mbyll takimi i lutjes për paqe
në Lindjen e Mesme, vulosur nga gjesti i paqes, nga përqafimi e nga mbjellja e ullirit
të paqes, për kujtim të këtij takimi, shkruar tashmë në analet e historisë, që nuk
harron!