Bazilika e Lindjes së Krishtit

Qendër historike, fetare e kulturore e Betlehemit, ku të krishterët sot janë tepër pak (kalë kaluar nga 90% në 20%), Bazilika konsiderohet si Kisha më e lashtë e botës. Ndërtesa e parë kishtare u ngrit nën kujdesin e Kostandinit (326). Në vitin 540 Perandori Justinian e zbukuroi me një dysheme prej mozaiku. Më 614, hordhitë persiane të Kosroes hynë në bazilikë, por nuk e cënuan fare, sepse në afreskun e fasadës panë Tre Mbretërit me veshje persiane. Në vitet e para të pushtimit arab, krerët myslimanë e respektuan shumë kultin e krishterë; kalifi Omar vinte të lutej në vendin shenjt të Marisë, Nënës së Profetit Isa, siç quhet Jezusi në Kuran. Në epokën e Kryqëzatave, bazilika arriti kulmin e shkëlqimit. Për zbukurimin e saj punuan si mbreti i Jeruzalemit, ashtu edhe Perandori i Kostandinopojës. Qe periudhë e shumëlumtur në marrëdhëniet ndërmjet Kishës latine e asaj greko-ortodokse. Në vitin 1187, pas rënies së mbretërisë latine, Sulltan Saladini e respektoi bazilikën, e cila u rihap për kultin disa vjet më vonë, me detyrimin për të paguar një haraç. Në vitin 1347 këtu u vendosën françeskanët, që zunë vendin e Kanonikëve të Shën Agostinit si në Bazilikë, ashtu edhe në Shpellë. Duke nisur nga shekulli XVI, marrëdhëniet ndërmjet greko-ortodoksëve e françeskanëve bëhen herë të ndera e herë miqësore, në përkim me marrëdhëniet ndërmjet Sulltanit Otoman e Republikave detare italiane. Dekreti otoman i shekullit të kaluar i dha fund grindjeve, duke vendosur ‘Statu quo’-në për disa shenjtërore, në pritje të zgjidhjes përfundimtare, që nuk është arritur akoma.
Bashkëpronarë të sotëm të Bazilikës janë greko-ortodoksët, armeno-ortodoksët e latinët. Kompleksi monumental i ndërtesave kishtare, zemër të cilave është Bazilika e Lindjes së Zotit, mbulon një hapësitë prej 12 mijë metrash katrore e përfshin, përveç Bazilikës, kuvendin latin (veri), grek (jug-lindje) armen (jug-perëndim) dhe Kishën e Shën Katerinës, ku kremtohet sipas ritit romak. Shpella e Betlehemit, poshtë Bazilikës, pronë e françeskanëve, është e ndarë në dy pjesë: Elteri i Lindjes së Krishtit, i grekëve, dhe Elteri i Grazhdit, (Shpella e Mbretërve Dijetarë), i latinëve.