Papa Françesku: gëzimi tregon shëndetin e të krishterit
Gëzimi është “vula e të krishterit”, edhe në dhimbje dhe në ngushticë. Kështu pohoi
Papa Françesku në meshën e mëngjesit në Shtëpinë e Shën Martës. Papa theksoi edhe
një herë se i krishteri nuk mund të jetë i trishtuar dhe nënvizoi se Shpirti i Shenjtë
na mëson të duam dhe na mbush me gëzim. Jezusi, tha në
fillim Papa Françesku, para se të shkonte në qiell, ka folur për shumë gjëra, por
gjithmonë është ndaluar tek tri fjalë kyçe: “paqja, dashuria dhe gëzimi”. Për paqen,
pohoi Ati i Shenjtë, “na thoshte se nuk na e jep paqen, siç e jep bota”, por një paqe,
që është përgjithmonë. Për dashurinë, vijoi, ka thënë shumë herë “se urdhri ishte
të duash Hyjin dhe të duash të afërmin” dhe në kapitullin 25 të Ungjillit sipas Mateut
ka caktuar një lloj protokolli “në bazë të cilit do të gjykohemi të gjithë”. Në Ungjillin
e sotëm, vërejti më tej, “Jezusi thotë një gjë të re për dashurinë: ‘Jo vetëm duani,
por qëndroni në dashurinë time’”: “Kjo është thirrja e krishterë: të qëndrojmë
në dashurinë e Hyjit, domethënë të marrim frymë, të jetojmë me atë oksigjen, të jetojmë
me atë ajër. Të qëndrojmë në dashurinë e Hyjit. Me këtë e mbyll thellësinë e ligjërimit
të tij mbi dashurinë dhe shkon edhe më tej. Po si është dashuria e tij? ‘Sikurse Ati
më deshi mua, edhe unë ju desha ju’. Është një dashuri, që vjen nga Ati. Marrëdhënia
e dashurisë, që ka me Atin, është edhe marrëdhënia e dashurisë, që ka me ne. Dhe neve
na kërkon të qëndrojmë në këtë dashuri, që vjen prej Atit”. “Paqen, që nuk
vjen nga bota – vijoi Papa – e jep ai”. Ai e jep “dashurinë që nuk vjen nga bota,
por nga Ati”. Pastaj Papa Françesku u ndal tek thirrja e Jezusit: “Qëndroni në dashurinë
time”. Shenja se ne “qëndrojmë në dashurinë e Jezusit”, vuri në dukje, “është mbajtja
e urdhërimeve”. Nuk mjafton t’i ndjekim. “ Kur qëndrojmë në dashuri – theksoi – urdhërimet
vijnë vetë, nga dashuria”. Dashuria “na shtyn t’i përmbushim urdhërimet në mënyrë
të natyrshme. Rrënja e dashurisë lulëzon me urdhërimet”. E këta janë “si një fill”,
që lidh një “zinxhir: Atin, Jezusin, ne”. Pastaj Papa Françesku i kushtoi vëmendje
gëzimit: “Gëzimi është si shenjë dalluese e të krishterit. I krishteri pa gëzimin
ose nuk është i krishterë, ose është i sëmurë. Nuk ka rrugë tjetër. Kështu nuk është
mirë me shëndet. Me shëndetin e krishterë: gëzimin. Një herë kam thënë se disa të
krishterë e kanë fytyrën si spec djegës regjur në uthull... Gjithmonë me atë fytyrë.
Edhe me atë shpirt. Kjo është e shëmtuar. Këta nuk janë të krishterë. Një i krishterë
pa gëzim nuk është i krishterë. Gëzimi është si vula e të krishterit. Edhe në dhimbje,
në ngushticë, në përndjekje, gjithashtu”. Papa kujtoi se për martirët e hershëm
thuhej se shkonin “drejt martirizimit si në dasëm”. Është gëzimi i të krishterit,
“që ruan paqen dhe ruan dashurinë”. Paqe, dashuri dhe gëzim: “tri fjalët që na lë
Jezusi”. E kush e jep këtë paqe, këtë dashuri, “kush – pyeti Papa – na e jep gëzimin?
Shpirti i Shenjtë”: “I harruari i madh i jetës sonë” Unë do të doja t’ju pyesja:
sa prej jush i luteni Shpirtit të Shenjtë? Nuk po e ngreni dorën... Është i harruari
i madh, i harruari i madh! E ai është dhurata, dhurata që na jep paqen, që na mëson
të duam dhe që na mbush me gëzim. Në lutje i kemi bërë këtë kërkesë Zotit: ‘Ruaje
dhuratën tënde’. Kemi kërkuar hirin që Zoti ta ruajë Shpirtin e Shenjtë në ne. Zoti
na e dhëntë këtë hir: ta ruajmë gjithmonë në ne Shpirtin e Shenjtë, atë Shpirt që
na mëson të duam, na mbush me gëzim dhe na jep paqe”.