Sfidat e baritorisë universitare në mbledhjen e KKIE-së në Tiranë
Dita e dytë e punimeve të Këshillit të Konferencave Ipeshkvnore të Evropës në Tiranë.
Tema, mbi të cilën po reflektojnë përgjegjësit e baritorisë universitare nga mbarë
kontinenti evropian, është “Gëzimi i jetës. Çfarë është në të vërtetë?”. Ndjek punimet
për ne, don Marjan Paloka. Ta dëgjojmë, me telefon nga kryeqyteti i Shqipërisë…
Dita e dytë
dhe e fundit e takimit të personave të angazhuar në kujdesin baritor të studentëve
evropianë. Tema kryesore, përgatitja e truallit për mbjelljen e Fjalës së Hyjit. Çdo
njeri është ara ku bie fara. Nëse një bujk i mirë, para se të hedhë farën, e përgatit
tokën, që të mos shkojnë dëm të mbjellat, bujku i Ungjillit e hedh farën pa e përgatitur
tokën. Bujaria e Hyjit është më e rëndësishme se kujdesi njerëzor në fushën e madhe
të ungjillëzimit. Në shëmbëlltyrën ungjillore Jezusi flet për mbjellësin që e hedh
farën në tokë të thatë, me gurë e me ferra. Hapi i parë në përgatitjen
e njerëzve për ta pranuar lajmin e mirë është kumtimi i tij dhe besimi i mbjellësit
se Zoti mund ta kryejë vetë veprën e vet. Hapi i dytë është ai i nxitjes
së kureshtjes. Kureshtja e shëndoshë e drejton shikimin tonë përtej problemeve të
ditës. Jezusi bën 183 pyetje në Besëlidhjen e Re dhe jep shumë më pak përgjigje. Të
gjithë njerëzit kanë pyetje themelore dhe ai që u afrohet të tjerëve në emrin e Jezusit,
duhet t’i ndihmojë t’u japin zë pikërisht këtyre pyetjeve. Hapi i tretë
është ai i gatishmërisë shpirtërore. Gjë e vështirë, sepse kemi frikë se Zoti mund
të na marrë gjënë më të shtrenjtë: lirinë personale. Të krishterët, që shoqërojnë
të rinjtë universitarë në kërkimin e Hyjit nuk mund t’i nxisin të dorëzohen në duart
e Zotit pa dëshmuar vështirësitë personale në këtë rrugëtim. Hapi i katërt
është kërkimi i Kishës, duke mbajtur në qendër të vëmendjes Jezusin. Fjala e Jezusit
është e para. Është më e mundur që të rinjtë të pranojnë Kishën për shkak të fjalës
së Jezusit, sesa Jezusin për shkak të fjalës së Kishës. Hyrja në Kishë është
edhe hapi i fundit, i nxënies. I krishteri është gjithmonë nxënës, sepse vë gjithmonë
në qendër Mësuesin. Kisha, si bashkësi organike, e ruan të shëndoshë tërësinë e saj
vetëm duk u kujdesur për secilin anëtar në veçanti. Kur nevojat praktike të Kishës
kërkojnë angazhimin e një personi të veçantë, duhet të kemi kujdes, që të mos gjejmë
njeriun për të kryer shërbimin, por shërbimin që përkon me dhuratat që ka njeriu.
Paraditen e sotme ishin të pranishëm dy të rinj universitarë shqiptarë:
Luli Ndreu dhe Xhulio Gjaçaj, të cilët i pyetëm si e jetojnë ata marrëdhënien me fenë.
T’i dëgjojmë...