“Сапраўдная вера прадугледжвае
глыбокае жаданне змяніць свет”, - сказаў папа Францішак звяртаючыся да сваіх сабратоў
– членаў Ордэна езуітаў, разам з якімі цэлебраваў Эўхарыстыю ў рымскім касцёле Найсвяцейшага
Імя Езуса (Іль-Джэзу). Пантыфік наведаў яго 3 студзеня 2014 г., у свята Найсвяцейшага
Імя Езуса, якое асабліва адзначаецца езуітамі ва ўсім свеце. “Мы езуіты, хочам быць
годнымі імя Езуса, вайскоўцамі пад штандарам Яго крыжа, і гэта значыць мець аднолькавыя
пачуцці з Хрыстом. Гэта значыць думаць як Ён, любіць як Ён, бачыць як Ён, крочыць
як Ён. Гэта значыць рабіць тое, што рабіў Ён, з тымі самымі пачуццямі, з пачуццямі
Яго сэрца”, - сказаў Папа. Сэрца Хрыста, паводле Пантыфіка, гэта сэрца Бога, якое
з любові, “спутошылася”. Такім чынам і езуіты пакліканы “спустошыцца” – быць людзьмі,
якія не засяроджаны на саміх сябе, а маюць адкрыты розум, каб клапаціцца пра ўсё большую
хвалу Бога. Для гэтага, на думку Папы важна захоўваць няўрымслівасць – гарачае жаданне
пошуку Бога.
“Трэба шукаць Бога, каб знаходзіць, і знаходзіць, каб шукаць Яго
яшчэ і заўсёды. Толькі гэта імкненне прыносіць спакой у сэрца езуіта, гэта імкненне
таксама апостальскае, яно не павінна нас стаміць у абвяшчэнні керыгмы, евангелізаваць
з адвагай. Гэта няўрымслівасць рыхтуе нас да прыняцця дару апостальскай плённасці.
Без гарачага жадання мы з’яўляемся бесплённым”, - сказаў Папа.
У якасці прыгладу
чалавека няўрымслівасці і вялікіх жаданняў Папа прывёў французскага езуіта Пьера Фаўрэ,
паплечніка св. Ігнацыя Лаёлы, культ якога нядаўна быў пашыраны на ўвесь Каталіцкі
Касцёл. Францішак нагадаў, што гэты благаслаўлёны меў неўгамоннае сэрца і вялікае
жаданне змяніць свет.
“Вось пытанне, якое мы павінны сабе паставіць: ці маем
мы таксама вялікія ідэі і запал? Ці з’яўляемся мы таксама дбайнымі? Ці нашы мары лятаюць
высока? Ці спальвае нас руплівасць? Або з’яўляемся павярхоўнымі і засяроджваемся на
нашым апостальскім лабараторным планаванні? Будзем заўсёды памятаць: сіла Касцёла
не жыве ў самой сабе і яго арганізацыйнай здольнасці, але схавана ў глыбокіх водах
Бога. І гэтыя воды ўзварушаюць нашы жаданні, а жаданні пашыраюць сэрца”, - сказаў
Папа.
Францішак нагадаў, што бл. Пьер Фаўрэ быў цалкам сканцэнтраваным на
Богу, і дзякуючы гэтаму мог ісці, у духу паслухмянасці, часта пешшу, у любую частку
Еўропы, каб весці дыялог з пяшчотай і абвяшчаць Евангелле.
“Мне прыходзяць
думкі пра спакусу, якую таксама можам мець мы і маюць многія – звязваць абвяшчэнне
Евангелля з інквізітарскім лінчаваннем, асуджэннем. Не, Евангелле абвяшчаецца з пяшчотай,
братэрствам, любоўю”, - сказаў Папа.
Святы Айцец адзначыў, што толькі будучы
засяроджанымі на Богу магчыма ісці на перыферыі свету. Калі гэтага жадання няма, на
думку Пантыфіка, неабходна спыніцца і ў малітве прасіць Бога, каб Ён вярнуў былое
захапленне і запал.