Krishtlindja, në kryevepra proze“. Dita e parë e Vitit të Ri” (Emisioni XXVIII)
Emisioni XXVIII i rubrikës “Krishtlindja, në kryevepra proze”, titulluar “Dita e parë
e Vitit të Ri”, me autor të panjohur, i kushtohet një dialogu të hamendësuar të Zotit
me njeriun, pikërisht në ditën e parë të Vitit të Ri:
“Mos prit nga unë, Zoti
yt, që të hapi dyert e thesareve. Por në se dëshiron, do të mësoj udhët e
takimit; me to, edhe të mahnitjes, të së papriturës. Atëherë, ndoshta, do
të nxësh se s’ jam gjithnjë atje ku më pret! Kur ti mendon se më gjete, Unë
jam gjetiu!
Jam tjetri, krejtësisht Tjetri. Edhe në muzg të jetës, kur
ti mendon se e ke thënë gjithçka, do të të zbuloj mundësi të reja! Të presin
ende përpara, se shtigjet nuk kanë fund!
Në se kalon përmes natës, do
të zbulosh një qiell plot yje: hapësirë ku s’mund të shkelësh, tension drejt
Absolutit, që të vë për udhë. E hijen do t’ia shohësh në mes të hënës së
plotë, në zhumhurin e valëve, e në vallen e yjeve! Ylli ikën larg ligësisë, lë
pas Kashtën e Kumtrit, udhë e bardhë si qumështi, në univers pa anë, ku
ndizen të gjitha flakët: flakë vatrash e flakë zemrash që Hyjin kanë për Zot! Ai
sot përpara teje po hap një fletë të re, në kalendarin e kohëve!”.