Krishtlindja, në kryevepra proze. “Shën Silvestri” (Emisioni XXVI)
Emisioni XXVI i rubrikës “Krishtlindja, në kryevepra proze” titullohet “Shën
Silvestri”. Nuk i kushtohet, pra, ndonjë proze të njohur, por një Shenjti shumë të
njohur dhe një lutjeje, prozë poetike për Vitin e Ri, që hap faqen e parë të kalendarit.
Emri i Shën Silvestrit është bërë tashmë sinonim i festës së fundit të Vitit, jo sepse
ishte njeri gazmor, ashtu si është festa e ndërrimit të viteve, që i mbush njerëzit
me shpresa të reja për një kohë të re, por thjesht sepse vdiq më 31 dhjetor të vitit
335 dhe nisi menjëherë të nderohej si shenjti i Romës. Me emrin e tij lidhen ngjarje
të rëndësishme për Qytetin e Amshuar e për krishtërimin. Silvestri qe papë në kohën
e Perandorit Kostandin, që u njohu të krishterëve lirinë e kultit. Gjatë papnisë së
tij, reformoi kalendarin dhe përdori për herë të parë shprehjen e përgjithshme “ditët
e javës”, nësa para tij u kushtoheshin perendive pagane. Prej këndej, në festën e
tij, prindërit u kujtojnë bijave e bijve: “Shiko, bija ime e edhe ti, biri
im Po të dhurohen 365 ditë të reja. Kushtoja Perëndisë së vërtetë
e ai do të t’i mbushë plot me gëzim!”. Prej Shën Silvestrit, lutja e mëposhtme,
për Natën, kur ndërrohen vitet:
“Nuk dua të më tregosh, o Zot, sesi do
të jetë e nesërmja, e as nëse ëndrrat do të mbeten ëndërr apor do të bëhen
jetë. Në se fara e hedhur nëpër hullitë e ditëve do të lulëzojë, apor
do të kalbet pa mbirë? E ditë e farë do të vdesin njëherësh me shpresën? Veç
ti e di në se do ta korr farën që hodha. Apor në të korra, korrësi nuk
do t’ia dijë se ç’bëri ai që mbolli? Po t’i mblatoj, o Zot, të gjitha thesaret, që
ndryhen në ditët e mia: gjumin e netëvee dritën e ditëve kur në sofër ulem bashkë
me të mitë, për të thyer bukën, për të pirë kupën, herë me verë e herë
me vrer! Vetëm një gjë të kërkoj. Veç për një gjë të lutem: Zoti im, mos
më lësho kur fryn e shfryn stuhia! Por edhe atëherë, kur dielli ndrin mbi
ditë e hëna përmbi netë. Më ndihmo të bëhem ashtu si ty të pëlqen.Rrënjët
t’i lëshoj mbi Shkëmb!”.