Kanë kaluar 73 vjet nga vdekja e Atë Gjergj Fishtës(Fishtë, 23 tetor 1871 – Shkodër,
30 dhjetor 1940). Po e kujtojmë, pa u ndaluar tek jeta e tij e jashtëzakonshme, para
se të zdrypte në varr, edhe ky i jashtëzakonshëm. As tek vepra madhore, e gjithanshme.
Po mjaftohemi të përmbledhim tri periudhat kryesore të qëndrimit ndaj figurës së tij
pas vdekjes.
Periudha I (1937-1944) Në vitet 1937-1944 Atë Gjergj
Fishta arrin në kulmin e lavdisë poetike. I merr të gjitha lavdet për tërë veprën
e tij, posaçërisht, për Lahutën e Malcís. E quajnë “Poet Kombëtar i shqiptarëve”;
“Orfeu i Shqipërisë”; “Tirteu shqiptar”. Vepra e tij, Lahuta, njihet si kryevepër
e papërsëritshme e letërsisë shqipe e si Bibël kombëtare. Aureolën e merr nga dora
e një Poeti tjetër, të cilin e njohu personalisht. Nga Lasgushi. Liriku i madh, mjeshtrisht
e madhërisht, e quan Fishtën “Shkëmb i tokës e shkëmb i shpirtit shqiptar”, “meditans
et militans”. Gjatë tri vjetëve (1941, 1942, 1943) për poetin, tanimë të vdekur,
botohen plot 180 shkrime në shtypin periodik vendas e të huaj, shifër krejt e pazakontë
për gjithë historinë e letërsisë shqipe. Mjafton të kujtojmë botimin e numrit përkujtimor
“Atë Gjergj Fishta”, nën kujdesin e atë Benedikt Demës(1941) dhe “Gjergj Fishta”,
nën kujdesin e revistës “Shkëndija”(1941). Fishta, edhe pse i vdekur, po korrte
frytin shumëvjeçar, që kishte mbjellë gjatë gjithë jetës. Mirëpo në Shqipëri çdo
dukurie shoqërore, të veçantë nga të tjerat, i ngjitet pas një bisht politik. Thënies
lapidare të Poetit shprehur mjeshtërisht në vargjet satirike, ku deri më sot s’ka
mundur ende t’ia kalojë kush: “Unë jam át Gjergj Fishta/ qi i njes gjithkuj bishta/
kush e ka, ia pres/ kush s’e ka, ia njes//, nuk i shpëtoi as ai vetë. Në librin
“Historia e Letërsisë Shqiptare”1 thuhet shkoqur se Fishta i mbaroi ditët
e jetës si akademik i Italisë fashiste. Nuk ka si të mos na duket tejet e çuditshme
akuza, që i bëhet në atdhe poetit, po të lexojmë me vëmendje vlerësimin në nekrologjinë,
botuar nga gazeta italiane “Corriere della Sera”2, më 31 dhjetor 1940,
një ditë pasi mbylli sytë. Titullohet “Vdekja e Gjergj Fishtës, Poetit kombëtar shqiptar”.
Meshtari-Poet vlerësohet tejet lart për veprën e tij, që i dha hove të reja zgjimit
të ndërgjegjes së shqiptarëve, në luftën për liri e pavarësi. Përmendet fjala françeskan.
Poet. Akademik. Po asgjëkundi fjala fashizëm e fashist. E pra jemi në vitin 1940!
Në Italinë fashiste!
Vjen pastaj Periudha e II (1945-1990) në të cilën
qëndrimi i shtetit komunist të asokohshëm qe i prerë. Fishta duhet të shpallej heretik
e vepra e tij, të digjej mbi turrë të druve. E jo në kuptimin figurativ. Ishte koha
e flakadajve, ku përfunduan jo vetëm veprat e Atë Gjergjit, por edhe shumë e shumë
vlera të tjera të papërsëritshme. Ky qëndrim vijoi. E tregon Fjalori Enciklopedik
Shqiptar3. Poetit i ngjiten njëkohësisht një mori bishtash: reaksionar;
përfaqësues kryesor i letërsisë klerikale katolike; drejtues i “Hyllit të Dritës”,
një nga tribunat më aktive të reaksionit klerikal; himnizues i prapambetjes e i patriarkalizmit;
kundërshtar i përparimit shoqëror, krijues veprash me karakter fetar, fashist. E natyrisht,
iu ‘prenë’ të gjitha meritat, ‘bishta’ për regjimin. E sikur të mos mjaftonte
kjo, u akuzua edhe për folklorizëm e shovinizëm. Për t’i dhënë përgjigje akuzës së
fundit, kënduar pambarimisht, deri nga personalitete të letrave, që mendohej se kishin
aq mend e shqise, sa ta rroknin kuptimin figurativ të kryeveprave të pakrahasueshme,
po citojmë vetëm disa vargje nga Lahuta: ... “Por t’ kjajë shkina ke Cetina Martiniqin
t’cill’n e kputi Gjeto Marku, zêmer-nguti. Veç se shka, mâ fort se Gjetja, Ket
qyqár, thom, e vrau vetja; Pse , ç’e pruni ke Rrzhanica E me topa e me novica? A
dro token pat per t’dá, Qi ja la ktij baba Shkjá?”
Por vitet rrodhën e erdhi
periudha III (1990-2013) Fishta u riduk. Për të shkruhen studime e vepra
cilësore, edhe në organet e specializuara të vendit. Botohen studime serioze për jetën
dhe veprën e Poetit françeskan, si libri “Gjergj Fishta, jeta dhe vepra”, shkruar
nga Atë Daniel Gjeçaj 4; “Gjergj Fishta”, shkruar nga Sabri Hamiti5;
“Fishta, estetikë dhe kritikë”, shkruar nga Persida Asllani;6 “Studime
për autorë të ndaluar”7ku përfshihet edhe Fishta; "Studime gjuhësore XIV;
Magjia e fjalës te vepra 'Lahuta e Malcís' e Atë Gjergj Fishtës” shkruar nga David
Luka, etj. Një punë të madhe për njohjen e Atë Gjergj Fishtës po bën Provinça Françeskane,
e cila vijon botimin e gjithë veprës së Poetit kombëtar, duke përfshirë edhe veprat
e mbetura në dorëshkrim. Veçanërisht me rëndësi, botimi i prozës së Fishtës, e panjohur
sa duhet, sepse e shpërndarë në shumë revista të kohës, shpesh pa emrin e autorit,
por vetëm me pseudonime. Po e mbyllim këtë fjalë përkujtimore, duke cituar dy personalitete:
Martin Camaj e atë Zef Valentini. Camaj shkruan: “Me Fishtën nxente fill zhvillimi
i gjuhës së shkrueme shqipe tue u nisë drejtpërdrejt nga bazat e të folmes popullore.
Përvoja dhe trashëgimi i Fishtës po në këtë drejtim asht gur themeluer i gjuhës letrare
shqipe, pa përjashtim rrymash, tue përfshi edhe ata shkrimtarë njofsa dhe studiuesa
të letërsisë moderne prendimore”. Atë Zef Valentini që e pati provuar personalisht
mprehtësinë e pambërrijtshme të penës satirike të Poetit të “Anzave”, gjatë një polemike,
pati thënë: “Mjer ai, në të cilin shkrepshin artikujt..” e Pater Gjergjit!”10.
Sa shumë ndjehet mungesa e një pende kësisoji në letrat e sotme shqipe.
1
Historia e Letërsisë Shqiptare, Tiranë, 1983, f 471 2 Corriere della
Sera, 31 dicembre 1940-Anno 11 3 F.E.Sh. Akademia e Shkencave e RPS
të Shqipërisë, Tiranë, 1985, f. 270 4Atë Daniel Gjeçaj “Gjergj Fishta,
jeta dhe vepra”, Botime Françeskane, Shtypshkroja e Porciunkolës, Asizi, 1992 5
Sabri Hamiti “Gjergj Fishta”, Vepra letrare 8, Prishtinë, 2002 6 Persida
Asllani “Fishta, estetikë dhe kritikë”, Botim i Hyllit ë Dritës dhe i Shtëpisë së
librit,Tiranë 1999 7“Studime për autorë të ndaluar”, botim i Qendrës
së Studimeve Albanologjike dhe Institutit të Gjuhësisë dhe të Letërsisë, Tiranë, 2008.
; 8 David Luka “Studime gjuhësore XIV. Magjia e fjalës te vepra ‘Lahuta
e Malcís' e Atë Gjergj Fishtës”, Sh.B. Camaj-Pipa, Shkodër 2012 9 Shêjzat,
numër i posaçëm në 90-vjetorin e lindjes së Fishtës, nr. 11-12, 1961, f.477. 10
LEKA, nr.1-5 1943, fq. 320