Shugurohet diakon Emiljan Paloka në dioqezën e Sapës
Në ditën e Shën Gjonit të Kryqit, Emiljan Paloka, një person i thirrur prej Zotit
nëpërmjet Kishës së tij, pas studimeve hap pas hapi siç e parasheh rregulli i studimeve
për të arritur në Meshtari, mori Urdhërin e Shenjtë të Diakonatit. Me falenderimin
ndaj Zotit për këtë dhuratë që i bëri Dioqezës së Sapës, kishës dhe popullit të saj,
ceremonia e shugurimit u mbajt të shtunën me 14.12.2013 në Katedralen Nënë Tereza
në Vau-Dejës në prani të bashkësisë dioqezane, meshtarëve e motrave, familjarë dhe
miqve të Emiljanit. Mesha e shenjtë u kryesua nga Ipeshkëvi i vendit Imzot Lucjan
Avgustini në bashkëkremtim me rreth 50 meshtarë të tjerë. Pas shpalljes së Ungjillit,
ish Vikari i përgjithshëm i Sapës, Dom Karlo Fantini, i cili po ndjek nga afër studimet
përfundimtare të tij në Itali, dhe sipas informatave, dëshmoi se akoliti Emiljan Paloka
është i gatshëm për të marrë urdhërin e meshtarisë në cilësinë e diakonit.
Ndërsa gjatë fjalës së rastit Shkëlqesia e Tij, Imzot Lucjan Avgustini, u ndal në
rëndësinë e të qenurit diakon, ku dashuria ndaj Zotit dhe njëri-tjetrit realizohet
nëpërmjet shërbimit të përvujtë, sikurse na mëson vetë Krishti. Pikërisht këtu e gjen
kuptimin Diakoni. Duke iu drejtuar kandidatit me emër, ai i tha se ti me shugurimin
diakonal bëhesh shenjë e gjallë e Krishtit shërbëtor. Ndaj duhet të angazhohemi për
të marrë ato ndjenja të dashurisë së Krishtit. Ne bashkë me ty i lutemi Zotit që të
të bëhet ndihmë në shërbim të tij. Gjithashtu Ipeshkvi, nuk harroi të mos kujtonte
edukatorët e Emiljanit, si i ndjeri Dom Injac Dema që e pagëzoi, i ndjeri Dom Genc
Tuku, dhe meshtarë të tjerë që e ndihmuan në ecjen dhe formimin e tij në vite. Po
ashtu, ai falenderoi dhe përgëzoi edhe familjen e tij që e mbështetën birin e tyre
duke ia hapur zemrën Zotit, duke pranuar thirrjen dhe kushtimin e djalit të tyre si
vullnet të Zotit, dhe duke i dhënë bekimin fëmijës së tyre. Me urimin: Krishti Bariu
i mirë qoftë udhëheqësi yt në ecjen tënde drejt meshtarisë, përfundoi dhe homelia
e rastit. Me të mbaruar homelia, ipeshkëvi kërkoi prej kandidatit gatishmërinë
për të ushtruar shërbesën e diakonatit dhe për të jetuar një jetë në bindje dhe celibat,
sipas dëshirës së Krishtit dhe Kishës së Tij. Vetë kandidati me pëlqimin e tij, iu
përgjigj Zotit duke thënë “Ja ku jam o Zot!” Më pas vazhduan ritet e pranimit
të Urdhërit Diakonal, duke bërë që Emiljani të ushtrojë shërbesën e diakonatit me
përvujtëri dhe dashuri në ndihmë të Urdhërit Meshtarak dhe në shërbim të popullit
të krishterë. Me shenjat e shërbesës së tij, të cilat ishin petkat, stola që është
gjithnjë shenjë e Urdhërit të Shenjtë dhe dalmatiku, tani e tutje Emiljani u pranua
në kolegjin diakonal dhe do të vazhdojë me shërbimin në elter deri në Shugurimin Meshtarak,
duke u bashkuar kështu me familjen e madhe të Zotit, për t’i shërbyer Zotit dhe Kishës.