Krishtlindja, në kryevepra proze. Faqe nga tradita tregimtare shqiptare: Nata e Këshndellave
1223 (Emisioni VII)
Në emisionin e sotëm Krishtlindja, në kryevepra proze, po nisim shfletimin
e disa faqeve nga tradita tregimtare shqiptare. Faqja e parë, marrë nga revista ‘Zâni
i Shna Ndout”, Vjeti X, Shkoder, (Shtypshkroja Françeskane, 1922, fq. 197-198), me
autor Tommaso da Çelano e përkthyes të panjohur titullohet: “Nata e Këshndellave
1223”. Është historia e Shpellës së parë të Betlehemit, realizuar nga Shën Françesku
i Asizit. Duke e lexuar, do ta kuptojmë më mirë pse Shpella e Betlehemit 2013 në Sheshin
e Shën Pjetrit, në Vatikan, titullohet “Françesku 1223 – Françesku 2013”.
Nji
nder mjete fort të bukura, qi Nâten e Kshndellave e bân edhe mâ të gzueshme se çdo
Kremte tjeter, âsht pernjimend njajo doke e hershme e njiheri e pershpirtshme, e cila
5-6 dit para i nxitë fmijt e familjeve me i gatue Foshnjes hyjnore nji shpellë a grazhd
në ndo ‘i vend sa mâ t’errtë shpije, në përkujtim t’asajë Natë fatbardë, në të cilen
leu në shpellë të Betlemit Shelbuesi i ynë, Jezu Krishti. Dihet se ky zakon i bukur,
ase si i thonë kta të vendit B e t l e m i, xû fill prej Shë Françeskut, e qe se si:
Ky Serafin dashtnije kishte nji devocjon të madh per Nâtë të Kshndellave e e kish’
doke me thanë se Kshndellat jânë : “K r e m t j a e t ë g j i t h a K r e m t
e v e”, e, per me i bâ edhe mâ të gzueshme, ka herë i kish’ vojtë neper mend me i
a pergja Nâten e Kremtes, asajë Nâtë të lume, në të cillen kishte le në shpellë të
Betlemit Foshnja hyjnore, i Lumi Krisht: d.m.th. me ndreqë nji Betlem, shka s’ i kish’
pasë vojtë kurrkuej neper mend deri m’at herë. Masi i kje pelqye edhe prej Shêjtit
At Papë kjo mnyrë e rè, dau me i a nisë pûnës sa mâ parë, tuj kênë se s’ ishte fort
larg Nâta e Kshndellave. Shë Françesku kishte ne Greccio nji mik bâmirës, êmnit
Gjon, të cilit i a kish’ çilë sa e sa herë mendimin e vet; prandej tash, mbasi i kje
pelqye ky mendim edhe prej Kishe, i çon fjalë e i thotë: “Un dishroj me e kremtue
me ty, ne të pelqeftë, Nâten e Kshndellave e qe sesi: Nder pyllnâjë t’ua ke per të
zgjedhë nji vend a mâ mirë nji shpellë; mbrenda saj ke per të ndreqë nji grazhd me
sânë a kashtë e per ngjat tij kè per të lidhë nji ka e ‘i gomâr, e mundou, der kû
të mundesh, me ia pergja shpellës së Betlemit. Dishroj me e pa nji herë me sý të
mi, në kjoftë se si, të Lémt e Shelbuesit t’onë….”. Gjoni e pelqei me ‘i gzim të madh
mendimin e Shêjttit, edhe gatiti gjithshka mbas dishirit të tij. Kjenë bâ me dije
Fretent e nji Kuvendi aty pranë bashkë me ânas e rrethas, e, si mrrîni koha e shênjueme,
rrâni n’at pyllë nji popull i madh me gjithnduer flakësh e dritësh nder duerë. Prozhmi
dukej i ndezun flakë, perse- si thotë shkruesi i ksajë ndollje, i Çelansi – s’ kishte
si me kalue në terr ajo nâtë, në të cilen kishte lè në shpellë të Betlemit Foshnja
hyjnore, Shelbuesi i ynë. Ndersa mlidhej popull gjithnji, Fretent rrishin tuj kndue
kangë Kshndellash, të cilat persriteshin prej ânasve e prej jehonës së shpellave të
zabelit. Shë Françesku rrite para të gjithve ngjat grazhdi, plot gzim, jashta vedi
e i kputun mâlli. Në pikë të mjesnâtës kje çue Mesha n’at pyllë shi mbi grazhd.
Shêjti, si Djakon, kndoi Ungjillin me ‘i zâ të bukur e të kumueshem, perse zêmra e
shpirti i tij ishte ngûlë e permbledhë krejt në diftesë të Shë Mateut. Të maruemen
Ungjillin së knduemit, i u suell popullit me ‘i predk të shkurtë e të permallshem
permbi të Lém të Lumit Krisht e permbi lumní të gjytetit të vogël të Betlemit. I pershkuem
mâlli e dashtnije ndaj Shelbuesin hyjnuer, e quete të Lumin me êmen: “Foshnja e Betlemit”...
Gadi të gjith ata, qi mueren pjesë n’at kremtim, kishin tretë me mend prej lumnìs
e gzimit t’asajë Nâtë, e, rregulluesi i kremtes, Gjoni prej Greccio, diftoi mprapa
çiltas se e kish’ pa aj vetë mbî grazhd per do kohë Foshnjen hyjnore, të Lumin Krisht
fjetë, rrokë me Shë Françeskun. Kshtû kaloi ajo Nâtë e lume per të gjith ata,
qi paten fatin e bardhë me mârrë pjesë n’at ngallnjim.Pês vjet mbasi kje êmnue Shêjt
Françesku, shi n’at pyllë kû kje lutë aj kremtim ngallnjyes, kje ngrehë nji Kishë
e vogel a Kapelë, në nderë e lavd të Shë Françeskut.