Маліцца з настойлівасцю
і ўпэўненасцю ў тым, што Бог выслухае нашы просьбы, заклікаў папа Францішак падчас
ранішняй св. Імшы 6 снежня 2013 г. Паводле Пантыфіка, хрысціянін, які моліцца па-сапраўднаму,
не баіцца турбаваць Бога і мае “сляпы давер” да Яго. У сувязі з гэтым, ён указаў на
прыклад двух евангельскіх сляпых, якія ідучы за Езусам крычалі: “Змілуйся над намі,
Сыне Давіда!”. Папа нагадаў, што Хрыстус сам вучыў настойлівасці ў малітве апавядаючы
прыпавесці пра “надакучлівага сябра”, які мог прыйсці апоўначы, каб папрасіць ежы
ці пра ўдаву, якая настойліва прасіла несправядлівага суддзю абараніць яе. “Напэўна
гэта гучыць кепска, але маліцца – гэта значыць крыху дакучаць Богу”, - сказаў Францішак.
Менавіта так рабілі пракажонныя, якія набліжаліся да Хрыста, просячы аб аздараўленні.
Яны не проста звярталіся да яго некалькі разоў, але настойліва “крычалі і не стамляліся
крычаць” аб сваёй патрэбе. Менавіта так, на думку Святога Айца, Хрыстус вучыць маліцца
нас. “Езус кажа нам: “прасіце”, але таксама: “стукайце ў дзверы”, а хто стукае ў іх
- робіць шум, турбуе, дакучае”, - сказаў Папа.
Акрамя таго, Францішак адзначыў,
што маліцца трэба з “непарушнай упэўненасцю”. Прыкладам гэтага з’яўляюцца тыя ж евангельскія
сляпыя. “Яны з упэўненасцю прасілі Пана аб аздараўленні”, таму што на Яго пытанне:
“Ці верыце, што Я магу зрабіць гэта?” рашуча адказалі: “Так, Пане!”. Такім чынам,
на думку Святога Айца, малітва павінна мець два вымярэнні: быць патрабуючай і упэўненай.
У
малітве, на яго думку, трэба прадставаць перад Богам у праўдзе, нібыта кажучы: “Я
сляпы, Пане. Маю патрэбу ў гэтым. Маю гэту хваробу, гэты грэх, боль...” і адначасова
памятаць, што Бог чуе, як мы просім Яго дапамогі. Францішак заклікаў паразважаць
над тым, ці наша малітва з’яўляецца патрабуючай і упэўненай.