Rubrika “Te gurra e besimit”: Dritë në errësirë (Emisioni XXXIV)
Në rubrikën XXXIV “Te gurra e besimit”- “Një dritë, në mes të errësirës”. Është vijim
i ecjes në kërkim të gurrës së Dritës, në sa para nesh hapet një vit i ri, menjëherë
pas mbylljes së Vitit të Fesë. Na kujton se rreth nesh mund të ketë errësirë
e zymti, e megjithatë, të shikojmë dritë: të shikojmë një flakëz që, ndonëse e vogël,
është më e fortë se errësira, në dukje tepër e fuqishme, e padavaritshme. Krishti,
që u ngjall së vdekurish, ndrin në këtë botë, e e bën këtë më qartë se kudo, atje
ku, sipas gjykimit njerëzor, gjithçka është vetëm dëshpërim, pa kurrnjë rreze shprese.
Ai e mundi vdekjen. Ai jeton, e besimi në Të, depërton si dritë e vogël në gjithçka
është e errët e kërcënuese. Kush beson në Krishtin, sigurisht nuk shikon gjithnjë
vetëm diell mbi jetën e vet, gati-gati si të mund t’i kurseheshin vuajtjet e vështirësitë,
por nuk mungon kurrë një dritë e kthjellët, që i tregon udhën, udhën drejt jetës së
vërtetë (cfr Gjn 10,10). Sytë e atij që beson në Krishtin shohin dritë edhe
në terrin më të thellë, shohin dritën e një dite të re. E drita nuk mbetet e vetme.
Rreth saj ndizen edhe drita të tjera. Nën rrezet e tyre dallohen edhe skutat më të
errëta, duke i krijuar, kështu, njeriut mundësinë e orientimit. Nuk jetojmë vetëm
ne në botë. Pikërisht në çastet më të rëndësishme të jetës, kemi nevojë për të tjerët.
Kështu, në mënyrë të posaçme në fe, nuk jemi vetëm. Jemi hallka të një zinxhiri të
madh besimtarësh. Askush nuk arrin të besojë, në se nuk ndihmohet nga feja e të tjerëve
e, nga ana tjetër, me fenë e tij ndihmon që të tjerët të përforcohen në fenë e tyre.
Ta ndihmojmë, prandaj, njëri-tjetrin për të qenë shembull njëra palë për tjetrën.
Ta ndajmë me të tjerët, atë që është e jona, mendimet tona, veprimet tona, dashurinë
tonë. E ta ndihmojmë njëri-tjetrin për t’u orientuar, që të përcaktojmë vendin tonë
në shoqëri.