Иднината на човештвото е во понизниот соживот на различностите
Иднината на човештвото е во понизниот соживот на различностите – една е од клучните
мисли од говорот на Папата, одржан на 28 ноември, пред учесниците на Генералното собрание
на Папскиот совет за меѓурелигиски дијалог. Светиот Отец, меѓу другото, напомна дека
не е можно да се мисли на братство ’од лабораторија’, па силно истакна дека верската
слобода треба да се штити во сите нејзини димензии.
Во светот кој на некој
начин – како што рече Папата – „стана помал“, сѐ поважен е дијалогот и пријателството
помеѓу луѓето од различните религии. Папата Фрањо тргна од тоа тврдење и одржа многу
силен говор за меѓурелигискиот дијалог. Станува збор за стварноста и предизвикот –
рече – кој ја повикува нашата христијанска свест, и кој влијае на конкретниот живот
на локалните Цркви, парохии, и многу бројните верници. Впрочем – заклучи Папата со
жалење – во светот има многу средини во кои соживотот е тежок.
Често на политичките
или економските причини се надоврзуваат културните и верските разлики, потпирајќи
се и на неразбирањето и грешките од минатото; а сето тоа може да предизвика недоверба
и страв – истакна Светиот Отец и додаде – Само е еден патот со кој може да се победи
тој страв; а тоа е патот на дијалогот, средба обележана со пријателство и почитување.
Да се води дијалог не значи да се откажеш од сопствениот идентитет кога се
оди во пресрет на другиот, ниту пак да се попушти на компромисите во врска со верата
и христијанскиот морал – забележа Папата. Всушност од таа причина меѓурелигискиот
дијалог и евангелизацијата не се исклучуваат, туку взаемно се подржуваат. Ништо не
наметнуваме, не користиме никаква подмолна стратегија како би привлекле верници, туку
радосно и едноставно го сведочиме она во што веруваме и она што сме. Навистина, во
средбата на која секој би го ставил на страна она во што верува, и би се претворал
дека се откажува од она што му е најмило, сигурно не би било вистински однос. Во тој
случај би можело да се зборува за лажно братство – забележа Светиот Отец.
Истовремено
– додаде Папата – како христијани треба да се потрудиме да го совладаме стравот, секогаш
спремни да го направиме првиот чекор, не губејќи храброст пред тешкотиите и недоразбирањата.
Кога меѓурелигискиот дијалог е конструктивен, тој служи и за надвладување на стравот
од разните верски традиции и од верските димензии како такви, што е сè поголема појава
во општествата кои сѐ повеќе се секуларизирани. На религијата се гледа како на нешто
излишно, или дури опасно; а од христијаните понекогаш се очекува во извршувањето на
своето занимање да се откажат од сопствените верски и морални уверувања – напомна
папата Фрањо.
Забележувајќи потоа дека е раширено мислењето според кое соживотот
е можен само ако се затаи сопствената верска припадност, и ако се среќаваме на некој
вид на неутрален простор, Папата запраша како би било можно да се воспостават вистински
односи, и да се изгради општество кое би било вистински заеднички дом, кога би се
наметнувало да се стави на страна она што секој го смета за интимен дел на своето
постоење?
Не е можно да се мисли на братство ’од лабораторија’ – напомна Папата.
Се разбира, потребно е сè да се случува во почитување на туѓите уверувања, па и на
оние кои не веруваат, меѓутоа мора да имаме храброст и стрпливост за одење во пресрет
едни на други, поради она што сме. Иднината е во понизниот соживот на различностите,
а не во согласноста со едно единствено, теоретски неутрално, мислење. Затоа станува
неопходно потребно признавањето на темелното право на верската слобода, во сите нејзини
димензии – истакна на крајот папата Фрањо.