Papa Kishave Lindore: nuk mund ta mendojmë Lindjen e Mesme pa të krishterë
Nuk mund ta mendojmë Lindjen e Mesme, pa të krishterë. Është një nga fragmentet e
forta të fjalimit të Papës Françesku, drejtuar, sot paradite, pjesëmarrësve të mbledhjes
plenare të Kongregatës për Kishat Lindore. Papa i nxiti të gjithë besimtarët të luten
vazhdimisht për paqen në Lindjen e Mesme, posaçërisht në Siri e në Tokën e Shenjtë.
Pak përpara, Ati i Shenjtë u takua me Patrikët e Kishave Lindore Katolike, të
cilët i ftoi të zgjedhin rrugën e sinodalitetit e të përkimit të plotë për çështjet
më të rëndësishme të Kishës. Nga ana e Kishave Lindore, Papën e përshëndeti kardinali
Leonardo Sandri, prefekt i Kongregatës përkatëse.
Të krishterët e Tokës së
Shenjtë duhet të jetojnë në paqe! Papa shfrytëzoi rastin e audiencës me plenaren e
Kongregatës për Kishat Lindore, për të përsëritur thirrjen, plot merak, për të krishterët
e Lindjes së Mesme mbi të cilët, vërejti, rëndon barra e pasojave të tensioneve e
të konflikteve në vijim. Ata jetojnë si grigjë e vogël, shtoi, në një atmosferë shpesh
herë armiqësore, ngarkuar me konflikte, që s’u shihet fundi e nganjëherë edhe me persekutime.
E Ati i Shenjtë u ndalua posaçërisht në Siri, Irak, Egjipt e në Tokën e Shenjtë, duke
theksuar, me emocion të thellë se, kur kujtohen situata të tilla, nuk mund të mos
mbushen sytë me lot: “Ipeshkvi i Romës nuk mund të jetë i qetë, derisa të ketë
burra e gra që, pavarësisht nga feja, lëndohen në dinjitetin e tyre, detyrohen të
jetojnë si të shpërngulur e si refugjatë. Sot, së bashku me barinjtë e Kishave të
Lindjes, bëjmë thirrje të respektohen të drejtat e të gjithëve për jetë dinjitoze
e për praktimin e lirë të fesë. Nuk mund të dorëzohemi e ta mendojmë Lindjen e Mesme
pa të krishterë! Pa ata, të cilët që prej dymijë vjetësh e dëshmojnë emrin e Jezusit,
të përfshirë, si qytetarë me titull të plotë, në jetën shoqërore, kulturore e fetare
të kombeve, të cilave u përkasin”. Në vijim Papa nënvizoi se çdo katolik duhet
ta ndjejë borxhin shpirtëror ndaj Kishave, që jetojnë në këto zona e të lutet për
ta, plot mirënjohje: “Prej tyre mundemi, ndërmjet tjerash, të mësojmë se duhet
të përpiqemi ditë për ditë për të jetuar me frymë ekumenike, në dialog ndërfetar.
Rrethanat gjeografike, historike e kulturore, në të cilat jetojnë prej shekujsh, i
bënë bashkëbisedues të natyrshëm me një mori konfesionesh të tjera e fesh të tjera”. Por
Papa nuk mendon asnjëherë vetëm për të krishterët. Mendimi i Atit të Shenjtë përfshin
mbarë popujt e Lindjes së Mesme, që vuajnë, e në mënyrë të posaçme, më të vegjëlit,
më të ligështit. Të vigjëlojmë, si rojet biblike të agimit, të sigurt se Zoti nuk
do të na e mohojë kurrë ndihmën e tij, theksoi: “I drejtohem prandaj, mbarë
Kishës, për ta nxitur të lutet, me një lutje që di të nxjerrë nga zemra e mëshirshme
e Zotit hirin e pajtimit e të paqes. Lutja çarmatos padijen e lind dialogun, atje
ku konflikti vijon. Nëse do të jetë e sinqertë e ngulmuese, do ta bëjë zërin tonë
të butë e të vendosur, të aftë për t’u dëgjuar edhe nga drejtuesit e Kombeve”. Papa
foli edhe për përmasën e diasporës, që rritet vazhdimisht në çdo kontinent, temë kjo,
në plan të parë, gjatë Plenares së Kongregatës për Kishat Lindore: “Duhet bërë
ç’është e mundur që mësimet konciliare të vihen në jetë, duke lehtësuar kujdesin baritor
si në territoret e veçanta, ashtu edhe atje ku bashkësitë lindore jetojnë prej shekujsh
e duke nxitur bashkimin e vëllazërinë me bashkësitë e riti latin. Nga kjo mund të
krijohet një atmosferë e re gjallërie, që mund të ndikojë mbi organizmat këshillimore
ekzistuese në Kishat e veçanta e në lidhjet e tyre me Selinë e Shenjtë”. Mendimi
i Papës shkoi edhe në Jeruzalem ku, theksoi, kemi lindur shpirtërisht të gjithë, duke
uruar të mbretërojë paqja e duke kërkuar ndërmjetësimin e Gjonit XXIII e të Gjon Palit
II, si dhe të Virgjërës Mari. Papa vuri në dukje edhe lulëzimin e disa Kishave
lindore, që vuajtën për një kohë të gjatë nën thundrën e regjimeve komuniste dhe
shprehu vlerësimin lidhur me impenjimin e Plenares për t’u çuar këtyre Kishave hirin
e Koncilit II të Vatikanit dhe mësimet e Papës mbi Lindjen e krishterë.Ati i Shenjtë
u bëri përsëri thirrje ipeshkvijve e i porositi që dëshmia e tyre të jetë e besueshme,
të qëndrojnë sa më pranë meshtarëve e të impenjohen për transparencë në përdorimin
e pasurive të Kishës, duke punuar gjithnjë me frymën sinodale, që i dallon Kishat
Lindore.