“Në zemër të enigmës”: antologji e vogël

Anton Çefa
Martirët

Martirë të absurdit Kain
nga brigjet e vdekjes
më vjen rënkimi i dheut
ku keni ra.

Martirë të absurdit Kain.

Si kjo orë e vdekshme
që kalon në amshim
Shpirtrat tuej do të lusin
lindjen e ditës e të dashurisë.

Mos pini në hurdhat e kohës
(Në kujtim të babës)
... ... ... ... ... ...
Si në derë të oborrit
mbi qemer të varrit tand trokas;
mbi qemer të fjalës e të brengës sate.
E ti më përgjigjesh
si dikur,
(edhe andej prakut të vdekjes
besnik i vetes);
“Mos pini ujë në hurdhat e kohës:
në hauzet e saj jehojnë
tinguj mashtrues;
mos i ndigjoni!”.

Nga përmbledhja poetike “Heshtja ka tingull guri”
Camaj-Pipa, Shkodër 2002, fq 33; 41

Primo Shllaku
Atë ditë
(Fragment nga ‘Arna bore’)
Atë ditë kur të iki
Do të jetë një ditë me borë
... ... ... ... ...
Nji çetë e krrusun hijesh
çan me gulshim
skllopin e ndytë të borës,
e lagun deri në sqetull.

Gjurmët e tyne të murrme
e vijat e rrotave
janë poezia ime e fundit
për ket sezon.
…. … … … … …
Në atë furrë, ku do të pushoj
prap do të përgatitem
që të kthej si shpirt i nxetë
në atë Stinën tjetër”.
… … … … …
Nga përmbledhja poetike “Edhe fjalët shkojnë në ferr”; Ombra GVG, 2005, fq 124

Martin Camaj

Të Shuemët 1961
Vdekja mâ i thjeshti mendim
Ndër vorre e prunë gurin e shkoqun
prej malit dhe e bâne mbret.

Vdekja mâ i ngulmi mendim

(Qè, për shembull: treni i saj mbrrin.
E më përshndet me dorë, ajo.
Në gisht i shoh unazën e besës
së lidhun me mue në lemje).

Vdekja, mâ i kullueti mendim

Nuk hypet maje gurit të shkoqun prej malit,
po atij që e puth i çelet ndër sy
një detë i bardhë.

Vdekja mâ i thjeshti mendim.

Poezi 1953-1957, Romë 1981, fq 70.

Maja në qiell

Më thanë se mbramjeve atje nalt
pikojnë shkëndijat e flakëve hyjnore
në sý e bâhesh i pavarrueshëm.

Në vrrije m’âsht kapun dheu e pluhni
për tesha dhe flokët më digjen
mbi dy kambë pishtari.

Dyshimi i tmerrshëm më kap:
atje në maje, sillen rrethas
pllumba apo korba bark-rjepun?

Zot i shpresës, mbaj-ma besimin
e sherimit prej të gjitha të ligave
të mija atje në maje.

Poezi 1953-1957, Romë 1981, fq 79

Atë Gjergj Fishta ofm

XXXI. – Të damit e nieriut prej shekullit
1906
^1. Lamtumirë, o prindja e mí,
Motra, vllazen, miqasi,
lamtumirë, o plang e shpí.

^2. Sod po nisem n’udhë t’amshimit,
Me u peshue në gjýq t’idhnimit
Para Mbretit t’ rruzullimit.
^3. Tjera qiellë e pakthellime
Kam me pá e tjera agime,
Tjera hanë e rruzullime.
^4. Kam me pá sa gjyqe t’vshtira
E pasosmja bân e Mira
Kur per nieri e lên mishrira,
^5. Kam me ndie si anmiku i nierit,
Tue qitë shkrolat e tefterit,
Kercnon dhambët ai kundra t’mjerit.
^6. “Ahi! si i mjeri do t’apë fjalë
Kujë t’i lutem zot me m’dalë;
T’drejtit friga vshtirë m’iu ndalë?”.
^7. Aman, nanë, tý t’ kjosha true
Per njatë múnd qi ti ké psue
Si kerthi kur m’mbajte n’gjû,
^8. Shum per mue mos derdh ti lot,
Porse lutju t’Madhit Zot
Mos t’m’sharrojë per t’gjatin mot.
^9. Motra, vllazen, dashamirë
Per mue Zotit lypni mshrirë
T’ma njesë doren n’ketë ditë t’vshtirë.
^10. Kush e din se jeta e amshueme
Ka per t’kenë per mue e lume,
Ja se e zezë gjithmonë e e shueme?
^11. Shum n’ketë shekull gabon nieri;
Ku me dije e ku pa hiri:
Shtatë herë në ditë fyen veç i miri!
¹² Vala e gjakut e krenija,
Si e pangishmja, edhe lakmija
E çojn nierin n’shum punë t’kqija.
^13. Prá gjyqtari t’mbramen ditë
T’gjitha ka per t’i shoshitë:
Pa u ndeshkue gjâ s’ka me i rrshitë.
^14. Ah; sa i rrebtë e sa i frigueshem
N’gjyqe t’veta âsht nji i pushtueshem,
Krajl madhnijet i trishtueshem!
^15. Amanet, pra, po ju la:
Deh! mos rrêhi n’ketë dyrnjâ,
Pse kjo jetë nuk ishte gjâ
^16. Nder mend juve t’jetë ngelisun;
Se n’ketë udhë qi vetë jam nisun
Ju, edhe, keni m’e koptisun.
^17. Tash prej jush un jam tue u dá
M’nji vorr t’errshem jam tue rá,
Nji detyrë natyrës per t’lá;
^18. Por me u pá kem’n’ditë t’mjerue
Kúr burija ka me ushtue
Tue na grishë me kenë gjikue.
^19. O Gjyqtár i drejtë ndeshkimit
Falma hirin e shelbimit
N’Atë ditë t’gjyqit t’rruzullimit.

“Vallja e Parrizit”, Shtypshkroja Françeskane, Shkodër, 1941, fq 113-114


Emily Dickinson
Në zemër të enigmës

Mbas meje varet thik
Amshimi.
Përpara - Përjetësia.
E unë, në mes!

The Poems of Emily Dickinson, botuar nën kujdesin e W. Franklin, Cambridge, Harvard, 1998, p. 721