Më 28 tetor është festa e Shën Simonit e Judës, apostuj. Shën Simoni është
njëri ndër dy apostujt me emrin Simon, që, bashkë me dhjetë të tjerët, Jezusi i thirri
dhe dërgoi në botë për të shpallur lajmin e mirë. Për Simonin e parë, që mori emrin
Pjetër e u martirizua në Romë, dimë shumë, nga ungjijtë, Veprat e Apostujve dhe letrat
e tij. Për Simonin tjetër nuk kemi dëshmi të hershme, përveç tregimit të thirrjes.
Dimë se ishte nga Kana, se, para thirrjes, i përkiste një grupi antiromak, të ashtuquajturit
“zelltarët”, dhe se u martirizua me sharrim, prandaj është pajtori i sharrëtarëve. Shën
Juda është vëllai i një tjetër apostulli, Jakobit, dhe njihet në Ungjill si Tadeu,
që do të thotë “me kraharor të gjerë”, ndoshta për të treguar cilësinë e zemërgjerësisë.
Ai e pyeti Jezusin: “Zot, për ç’arsye na zbulohesh neve e jo botës?” . Jezusi i përgjigjet:
“Nëse dikush më do, do ta zbatojë fjalën time. Ati im do ta dojë. Do të vijmë tek
ai e do të bëhemi një gjë e vetme”. Dashuria, si themeli i bashkimit mes të krishterëve,
është karakteristikë e përhershme e tij, sipas dëshmisë së Besëlidhjes së Re. Shën
Juda na ka lënë edhe një letër të shkurtër në të cilën kritikon ata të krishterë që
mbjellin ndasi. Më 29 tetor përkujtohen shën Ermelinda e Shën Maksimiliani.
Shën Ermelinda jetoi në shekullin VI, në territoret ku është sot Belgjika. Për shkak
të lidhjes së ngushtë shpirtërore me Krishtin, braktisi pasurinë e familjes të cilës
i përkiste dhe iu kushtua lutjes. Më 30 tetor përkujtohet shën Gjermani
i Kapuas, ipeshkëv. Ai braktisi begatinë e familjes dhe iu kushtua lutjes në vetmi,
por u emërua ipeshkëv në Kapua dhe, pa lënë pas dore besimtarët e vet, iu kushtua
në mënyrë të frytshme çështjes së bashkimit të të krishterëve, të ndarë për çështje
doktrine. Më 31tetor përkujtohet shën Kuintini, shenjt parisian i shekullit
të gjashtë, i njohur për një jetë të paqortueshme, pavarësisht tundimeve të forta
të jetës oborrtare, ku bënte pjesë. Më 1 nëntor është festa e të gjithë
shenjtërve. Thirrja për shenjtëri është thirrja e çdo njeriu. Në përgjigjen ndaj saj,
përmbushim planin e Hyjit, për shkëlqimin e lavdisë së Tij, në njeriun që e krijoi
në përngjasimin e vet. Falë misterit të vdekjes dhe ringjalljes së Krishtit, Hyji
ka hapur për njerëzit dyert e lavdisë së amshuar. Ata që janë pastruar në misterin
e pashkëve të Birit të Hyjit dhe kanë kaluar nga kjo jetë, gëzojnë lumninë e Parrizit.
Kisha tokësore shikon me gëzim e shpresë kishën qiellore, në këtë festë madhështore. Më
2 nëntor përkujtohen të gjithë besimtarët e vdekur. Me dashuri për të gjithë ata
që kanë kaluar nga kjo jetë, i kërkojmë Atit të amshuar, me anë të lutjes e të eukaristisë,
të hapë dyert e lumnisë së Tij për të gjithë ata, që ende presin takimin me Trininë
e Shenjtë. Më 3 nëntor është e diel. Festa e Zotit.