Францішак: крыніца надзеі хрысціяніна не ў аптымізме, а Хрысце
Цноту надзеі, якая
дапаўняе цноты веры і любові, ніколі не трэба блытаць з чалавечым аптымізмам, сказаў
папа Францішак падчас ранішняй Эўхарыстыі ў Доме св.Марты 9 верасня. Паводле Пантыфіка,
для хрысціяніна надзея – гэта сам Езус Хрыстус і Яго сіла вызваляць і аднаўляць кожнае
жыццё. Ён заўважыў, што надзея з'яўляецца пакорлівай цнотай", калі параўнаць яе з
верай і любоўю. З-за гэтага можна яе пераблытаць з аптымізмам. “Надзея – гэта нешта
іншае, што не з'яўляецца аптымізмам. Надзея – гэта дар, падарунак Святога Духа і таму
св.Павел скажа, што яна “ніколі не расчароўвае. Чаму? Таму, што гэта дар, які нам
даў Дух Святы. Але Павел кажа, што надзея мае імя. Надзея – гэта Езус. Мы не можам
казаць: “Я маю надзею ў жыцці, маю надзею ў Богу”, не: калі ты не сказаў: “Мая надзея
ў Езусе, у Езусе Хрысце, жывой Асобе, якая цяпер прыходзіць да нас у Эўхарыстыі, які
прысутны ў сваім Слове”, - гэта не ёсць надзея. Гэта сведчыць аб маім добрым настроі
і аптымізме”, - сказаў Папа.
Святы Айцец затым нагадаў эпізод, калі Езус у
суботу аздаравіў паралізаваную руку аднаго чалавека, чым выклікаў абурэнне кніжнікаў
і фарысеяў. Сваім цудам , падкрэсліў Папа, Езус аздараўдяе руку ад хваробы і дэманструе
“строгім” кніжнікам і фарысеям, што іх паводзіны “не з’яўляюцца шляхам да свабоды”.
“Свабода і надзея ідуць рука аб руку: дзе няма надзеі, не можа быць свабоды”, - сказаў
Францішак.
“Езус, надзея, усё абнаўляе. Здзяйсняе пастаянныя цуды. Не толькі
цуды аздараўлення, але шмат іншых: гэта былі толькі знакі, знакі таго, што Ён робіць
зараз у Касцёле. Цуды, якія усё пераўтвараюць: тыя, што здзяйсняе ў тваім жыцці, нашым
жыцці. Тое, што Ён здзяйсняе, з’яўляецца прычынай нашай радасці. Хрыстус, які абнаўляе
ўсе найбольшл цудоўныя рэчы Творцы, з’яўляецца прычынай нашай надзеі. І гэта надзея
не расчароўвае, таму што Ён – верны. Ён не можа запярэчыць сябе самому. Гэта цнота
надзеі”, - адзначыў Папа.
Францішак звярнуў увагу на пытанне пакліканняў у
Касцёле. “Крышку сумна – адзначыў Пантыфік– калі вернік сустракае святара без надзеі”:
затое вельмі прыемна бачыць такога святара, які “набліжаецца да канца свайго жыцця
“не з аптымізмам, але з надзеяй”. “Гэты святар адданы поўнасцю Езусу Хрысту, і Божы
народ мае патрэбу у тым, каб мы, святары, давалі яму гэты знак надзеі”, - сказаў на
заканчэнне Францішак.