Papa Gjon Pali II, që e admiroi dhe e ndihmoi vazhdimisht, e ka quajtur "dhuratë
e Zotit për Kishën e për botën", për t'u kujtuar kështu të gjithëve supermacinë e
dashurisë ungjillore, posaçërisht kur kjo dashuri gjen shprehjen e vet në shërbimin
që i bëhet më të poshtruarit ndërmjet vëllezërve e motrave tona. Po kujtojmë vetëm
disa nga vlerësimet e Atit të Shenjtë për Bijën e Madhe të shqiptarëve: "Nënë
Tereza e Kalkutës është shembull i jashtzakonshëm i misionit të heshur të bamirësisë,
që lind nga kundrimi i përhershëm i Krishtit në kryq, dëshmitare e paharrueshme e
dashurisë, që gjeti shprehjen e vet konkrete në shërbimin e vazhdueshëm ndaj vëllezërve
më të varfër e më të braktisur. Në fytyrat e të mjerëve, pa fytyrën e Jezu Krishtit
i cili, nga lartësia e kryqit, vijon të dihasë: "Kam etje!". E ajo iu përgjigj
kësaj dihame, që dilte prej buzëve të shkrumbuara nga etja të Zotit, duke ia dhuruar
vetveten njerëzve të varfër, të braktisurve, të vuajturve, të vetmuarve, atyre që
vdisnin rrugash. Duke ecur, pa u lodhur kurrë, nëpër rrugët e botës, Nënë Tereza
la gjurmë të pashlyeshme në historinë e shekullit kur jetoi: mbrojti gjithnjë e kudo,
me një guxim të pashoq, jetën e dinjitetin e njeriut; u dha atyre, që shtypeshin nën
barrën e rëndë të padrejtësisë e të harresës nga bota, vetëdijën se nuk ishin të tepërt,
se ishin të zgjedhurit e Zotit, Atit të gjthëpushtetshëm, plot dashuri e mëshirë për
të gjitha krijesat e veta. Dëshmoi Ungjillin e dashurisë, që ushqehet me dhurimin
pa asnjë kusht të vetvetes - deri në grahmën e fundit. Kështu do ta kujtojmë gjithmonë,
duke u lutur që ta marrë shpërblimin e merituar në mbretërinë e Hyjit. Uroj që
shembulli shkëlqyer i shërbimit të saj bamirës të jetë burim frymëzimi për familjen
e saj shpirtërore, për Atdheun e saj, për Kishën e mbarë njerëzimin!".