Ojciec Święty do CELAM: ostrzeżenie przed ideologizowaniem Ewangelii i pokusą klerykalizmu

Z komitetem koordynacyjnym Rady Episkopatów Ameryki Łacińskiej CELAM Papież podzielił się obszerną refleksją nad duszpasterstwem na tym kontynencie. Wyszedł od konferencji latynoamerykańskich biskupów w Aparecidzie, w której przed sześciu laty brał czynny udział, i od ogłoszonej tam Misji Kontynentalnej. Przypomniał, że wskazano wtedy na konieczność „duszpasterskiego nawrócenia” i związanego z tym rachunku sumienia co do sposobu prowadzenia duszpasterstwa przez księży we współpracy z wiernymi.

Franciszek podkreślił potrzebę dialogu ze współczesnym światem. Przestrzegł przed pewnymi pokusami. Wymienił m.in. ideologizację ewangelicznego orędzia ze sprowadzaniem go do socjologii czy psychologii oraz funkcjonalizm traktujący Kościół jako organizację pozarządową. Mówił też o pokusie klerykalizmu, zwalniającego wiernych świeckich z odpowiedzialności, co niestety niektórym z nich może się wydawać wygodniejsze. Nawiązując następnie do zaproponowanej w Aparecidzie wizji katolika jako ucznia Chrystusa i misjonarza, Ojciec Święty wskazał, że jest on posłany na peryferie egzystencjalne.

„Tym, kto prowadzi duszpasterstwo, Misję Kontynentalną, jest biskup – mówił Ojciec Święty. – Ma on prowadzić, co nie znaczy panoszyć się. Chciałbym tu wskazać kilka rysów profilu biskupa, jakie już nakreśliłem nuncjuszom na spotkaniu w Rzymie. Biskupi mają to być pasterze, bliscy ludziom, ojcowie i bracia, z wielką łagodnością; cierpliwi i miłosierni. Ludzie miłujący ubóstwo, tak ubóstwo wewnętrzne jako wolność przed Panem, jak i ubóstwo zewnętrzne, prostotę i surowość życia. Ludzie, którzy nie mają «wielkopańskiej mentalności». Ludzie nie z wygórowanymi ambicjami, ale będący oblubieńcami jednego Kościoła diecezjalnego, nie czekając na kolejną nominację. Ludzie umiejący czuwać nad powierzoną im owczarnią i troszczyć się o to wszystko, co ją utrzymuje w jedności: czuwać nad swoim ludem, zwracając uwagę na ewentualne zagrożenia, ale przede wszystkim, aby ożywiać nadzieję, tak by lud miał w sercu słońce i światło. Ludzie umiejący wspierać z miłością i cierpliwie to, co Bóg sprawia w swoim ludzie”.

ak/ rv