Thirrja e Papës për refugjatët: kanë nevojë për mirëkuptim e mikpritje.

Dje, në përfundim të audiencës së përgjithshme, Papa kujtoi Ditën Botërore të Refugjatit, kremtuar sot, dhe u kushtoi një mendim të posaçëm familjeve, të detyruara të largohen nga atdheu i tyre. Papa Françesku i ftoi të gjithë të reflektojnë për gjendjen e atyre që shpesh detyrohen të ikin me ngut nga shtëpitë e nga trojet, duke humbur pasuri e siguri, për të shpëtuar nga dhuna, persekutimi, diskriminimet e padurueshme për shkak të fesë së dëshmuar, të përkatësisë së një grupi etnik, të ideve të tyre politike:“Përveç rreziqeve të udhëtimit, shpesh këto familje duhet të përballojnë rrezikun e shpërbërjes e, në vendin ku kërkojnë shpëtim, të ndeshen me kultura e shoqëri të ndryshme nga e tyrja”.
Prej këndej, thirrja e fuqishme e Papës:
“Nuk mund të jemi të pandjeshëm ndaj familjeve e ndaj të gjithë vëllezërve e motrave refugjate: jemi të thirrur t’i ndihmojmë, t’i mirëkuptojmë, t’i mikpresim. Uroj të mos mungojnë kurrë në botë njerëz e institucione, që i ndihmojnë: në fytyrën e tyre është e vulosur fytyra e Krishtit”.
Shumë prekëse për shqiptarët, që i kanë provuar e vijojnë t’i provojnë pasojat e largimit nga Atdheu, në kërkim të një jete më të mirë, e sidomos, më të ndershme, dje, larg diktaturës, sot, larg krimit të organzuar e korrupsionit, fjalët e Papës Françesku, vetë bir refugjatësh, që lanë Italinë në ato kushte, të cilat i përshkruan Ati i Shenjtë, për të kërkuar një jetë më të mirë në Argjentinë. Flet me fjalën që del nga shpirti, Papa, duke i kuptuar thellësisht rreziqet, që i presin të ikurit, në sa mendojnë se dikush do t’ua shtrijë dorën, për t’i nxjerrë në bregun e dëshiruar të një jete tjetër.
Mund t’u afronim mikrofonin tonë shumë shqiptarëve rreth e përqark, por zgjodhëm sot një kongoleze, fjalët e të cilës na kujtojnë pikërisht Shqipërinë, në prag të zgjedhjeve. Është Beatriz Ngoie Mbullumba. Iku nga vendi i vet më 2006, në prag të zgjedhjeve të para demokratike, pas dhjetra vitesh diktature. Asokohe ishte 36 vjeçe, e diplomuar në Ekonomi zhvillimi, pranë një Universiteti katolik të Kinshasës, vendlindje e saj. Përfundoi në burg, vetëm pse i bëri thirrje popullsisë të mos gabonte përsëri duke zgjedhur banditë në pushtet, por ta përdorte votën, mjet aq i çmuar i demokracisë, për të zgjedhur njerëz, që mbrojnë drejtësinë e paqen, që e ndihmojnë popullin për të punuar e për të jetuar me nder, që i kthejnë dinjitetin e humbur në vitet e diktaturës. Beatriçe, pse ju burgosën? Ndoshta për shkak të thirrjes suaj, që e shqetësoi fort ndokënd?

Përgjigje: - Punoja për formimin e njerëzve, pranë një organizate jo qeveritare e, gjatë takimeve me popullsinë, bëra thirrje për të zgjedhur njerëz të drejtë në qeverisje të vendit. Votimet e lira janë rast i madh për t’i hapur rrugën demokracisë, që ndërtohet me vepra, jo me fjalë. Nuk duhet shpërdoruar, prandaj. Por për shkak të varfërisë, ka edhe njerëz që e shesin votën për dy kacidhe! Fitojnë sa duhet për të jetuar një ditë, duke shitur një jetë! Mbështesin ata, që kanë etje për pushtet, pa e kuptuar se duke fituar pak, humbasin gjithçka. I fola qartë popullit tim, e fitova prangat. Më mbyllën në një burg ilegal, ku ruhen kundërshtarët politikë e ku mund edhe të të torturojnë. Nuk më mbajtën shumë, por duke dalë, nuk munguan kërcënimet. Nuk mund të rikthehesha, prandaj, në shtëpinë atërore. U strehova në shtëpinë e famullitarit e, në rastin e parë të favorshëm, m’u desh të ik nga atdheu. Me dëshirën e përhershme për t’u rikthyer. Sepse më shqetëson pa masë fati i familjes. Nuk e kam parë prej shtatë vjetësh. Sa të zgjatë regjimi i sotëm, nuk mund të kthehem në Kongo. Në vendin të cilit demokracia nuk i siguron as gjërat më fillestare për jetën: dritën e ujin! Nuk mund ta kuptoj sesi këta njerëz kanë fytyrë ta kërkojnë përsëri e përsëri pushtetin! Duhet të jetoj larg vendlindjes, krejt e zhgënjyer nga vendi, që më dëboi e edhe nga vendi, që më priti, ku natyrisht nuk m’u njoh fare diploma e m’u krijuan një sërë pengesash aspak të lehta për t’u kapërcyer. Ky është fati i atij, që largohet nga atdheu, ku nuk ka demokraci, ku nuk ka punë, ku nuk ka paqë, nuk ka mirëkuptim. Ku ka manipulime, gënjeshtra, mashtrime, korrupsion!