Lutje drejtuar Shën Jozefit punëtor në ditën e festës Me rastin e festës
së sotme të Shën Jozefit punëtor, po kujtojmë këtë lutje aktuale, kushtuar Shenjtit: O
Shën Jozef, po të rrëfej se nuk ta drejtoj gati kurrë lutjen time. Të lutem, më fal,
por ti e di mirë ç'do të thotë të jesh në hije. Por sot, ditën e festës sate, dua
të të drejtohem pikërisht ty: Shën Jozef, ti je në hije - a më mirë të themi, në
errësirë - ndonëse fare pranë Atij, që është Drita e botës, e po aq pranë, Nënës së
tij të ndritshme. Ti nuk e kundërshton errësirën. Mësona ta pranojmë edhe ne, kur
e ndjejmë veten të harruar e të lënë pas dore. Na mëso ta duam. Shën Jozef, Ungjilltarët
nuk ishin të mendimit se kishe një vend të rëndësishëm në historinë e Shëlbimit. Përndryshe
do të kishin shkruar shumë më tepër për ty. Ndoshta të fshehën, ashtu si fshihet
një perlë e vogël, që të të mund të të gjenin vetëm ata, të cilët kanë sy të vëmendshëm
për perlat e vogla. Shën Jozef, sipas Shkrimit Shenjt, Zoti t'u drejtua vetëm ndër
ëndrra. Ta tha në ëndërr atë që duhet të bëje. Na ndihmo ta dëgjojmë me vëmendje
atë që dëshiron të na thotë Zoti, si kur flejmë, ashtu edhe kur jemi zgjuar. Shën
Jozef, ti i pranove sprovat që të çoi Zoti. Ti e more me vete të fejuarën tënde, që
ishte shtatzënë, ndonëse ndokush të shikoi shtrembër, ndonëse pat edhe njerëz që folën
keq për ty, ndonëse për këtë arsye humbe miq e emër të mirë. Na ndihmo të bëjmë
vullnetin e Zotit edhe kur na dhemb. Shën Jozef, ti le atdheun, punën, sigurinë,
sepse biri yt- që nuk ishte yt bir, - kishte nevojë për ty. Nuk the: qoftë mallkuar!
Nuk ngurrove e as mërmurove. More në heshtje gomarin e shkopin e i mbrojte Marinë
dhe të birin në udhën e gjatë drejt Egjiptit. Shën Jozef, ti e deshe vashën tënde,
Marinë. Pate filluar ta doje, sepse ta patën zgjedhur prindërit - por pastaj gjithçka
mori tjetër rrugë. Në gjithçka ngjau, ne mund të kuptojmë fare pak, sepse këtu ti
je aq afër Zotit, sa askush nuk mund ta kuptojë. Gjithsesi dashuria jote për Marinë,
vashën tënde, duhet të ketë qenë tepër e madhe - ditë për ditë më e madhe. Sepse në
fund të fundit ti je Shenjt e virtyti më i madh i Shenjtorëve është aftësia për të
dashur! Shën Jozef, na mëso të duam, t'i duam të gjithë njerëzit, ta duam edhe
punën, që ti e bëre me aq durim e kujdes; na mëso ta dhurojmë dashurinë. Na mëso të
heqim dorë nga shumë gjëra, për hir të dashurisë. Na mëso dashurinë që të përvëlon
e të bën të vuash. Na mëso atë dashuri që është vërtetë dashuri. Shën Jozef, tregojua
rrugën të gjithë atyre që e kanë humbur. Lute për ta Jezusin, Birin e Zotit. Na e
mëso dashurinë e vërtetë, në kohën tonë që ka aq shumë nevojë për dashuri! Shën
Jozef, gjatë rrugës së historisë së Kishës, ti gati-gati ke qenë harruar. Erdhën shtyllat
vigane të Kishës, Pjetri e Pali, martirët Shtjefni e Lorenci, dijetarët Agostini e
Ambrozi, studiuesit Toma e Deda, reformatorët Françesku i Asizit e Injaci i Lojojës,
dijetaret e shenjta të Kishës Katerina e Tereza, e erdhën më pas edhe shenjtorët e
kohëve tona, Edit Shtain e Maksimilian Kolbe. Pas këtyre njerëzve, kush nuk e harron
njeriun që e kaloi gjithë jetën në hije, për të cilin nuk dihet asgjë, Jozefin e Nazarethit? Mos
u zemëro, Shën Jozef, në se të gjitha përpjekjet për të të nxjerrë nga hija në dritë
dështojnë njëra pas tjetrës. Edhe punëtorët e zejtarët e sotëm nuk të kushtojnë
ndonjë vëmendje të veçantë. E edhe vendi, që tashmë ke zënë në Kanunin Romak, nuk
të ndihmon aq shumë. E kjo ndodhë sepse ti vetë nuk dëshiron të dalësh nga hija e
nga terri. Më mëso, ti, zejtar i thjeshtë, të mos kërkojmë duartrokitjet, dritat
e skenës, publicitetin. E di se kjo është tepër e vështirë, sepse të gjithë kemi dëshirë
të bëhemi të famshëm, të mbulohemi me lëvdata. Shën Jozef, na mëso se të gjitha
këto dëshira të largojnë nga Jezusi; se vetëm ai që pranon, madje ai që e do hijen,
gjen Jezusin e Atin! Shën Jozef, na ndihmo ta pranojmë vendin tonë në hije e në errësirë!
Amen!