Zgjedhja e Papës Françesku: mase 100 mijë vetë në shesh luten me Papën për vëllazërim
në Romë e në botë
Në gjunjë para Virgjërës Mari! E nisi kështu, me thjeshtësinë e lutjes, papninë, Papa
Françesku. Vizita, sot paradite, në Bazilikën e Shën Marisë së Madhe, ishte akti i
parë, që kreu Pasardhësi i 265-të i Shën Pjetrit, i zgjedhur dje, në votimin e pestë,
dy ditë pas fillimit të Konklavit. Sot pasdite Papa i ri kremtoi, me vëllezërit
kardinaj, siç i quajti ai vetë; me ata, që e deshën dhe e zgjodhën në timonin e barkës
së Pjetrit. Papa Françesku i falënderoi me gjithë zemër për besimin e madh, por edhe
i ftoi ta mbështesin me lutje e bashkëpunim, duke e mbartur së bashku, barrën tejet
të rëndë për supet e një njeriu të vetëm, "të ecim me Krishtin e Kryqëzuar". “Të ecim
udhës së Krishtit. Kur ecim pa Kryq jemi mondan, jemi të kësaj bote. Mund të jemi
ipeshkvij, priftërinj, kardinaj por jo dishepujt të Tij”, tha mes tjerash Papa i ri
para kolegjit kardinalor. Shkoi në Bazilikën Romake të Shën Marisë së Madhe Papa,
sot paradite, për t’u gjunjëzuar në lutje para Ikonës së mrekullueshme të Zojës, Shpëtimi
i Popujve Romakë e për ta falënderuar Nënën e Krishtit, siç tha dje, në çastin aq
prekës të takimit me turmën vigane në Shesh. Arriti në Bazilikë në orën 8.00 të mëngjesit,
i shoqëruar nga kardinali mëkëmbës, Agostino Vallini, për t’u ndaluar një gjysëm ore,
i pritur e i përcjellë nga kryeprifti i Bazilikës, kardinali Santos Abril y Castellò. U
lutën me Papën, rreth pesëdhjetë vetë, në një atmosferë shumë të devoçme. Pastaj rikthimi
në Vatikan, por me një ndalesë në rezidencën romake të Palit VI. E madhe, habia e
besimtarëve dhe e qytetarëve, që e takuan sot paradite Papën, të prekur thellë në
shpirt. Kardinali Santos Abril y Castellò, që e priti në Bazilikë, e shprehu
kështu emocionin:
Përgjigje: - E kam njohur mirë kryeipeshkvin
e Buenos Ajres, kur isha nunc. Prandaj e di se ka devocion të thellë për Zojën e
Bekuar. Gjithsesi, nuk besoja se do të vinte menjëherë. Kur ma tha këtë mbrëmë, iu
përgjigja: “Atë i Shenjtë, do të jem i lumtur t’ju shoqëroj në këtë vizitë”. E ai
erdhi për ta vënë nën mbrojtjen e Zojës së Bekuar Shpëtimi i Popujve Romakë, veten
e papninë e tij.
Por, të rikthemi në mbrëmjen e djeshme, kur Papa i ri
përkulej përvujtërisht para turmës. Në sa mbarë bota e ndiqte me habi këtë akt të
jashtëzakonshëm përvujtërie të Papës Françesku, që e shprehu kështu, menjëherë, masën
e vetvetes e të papnisë së tij. Pasardhësi i ri i Shën Pjetrit, i përkulur, i kërkoi
popullit të Zotit të lutej për të. Kërkesa u prit me brohori. Qindra duar u lartuan,
të bashkuara, drejt qiellit, në shenjë lutjeje, ndërsa valëviteshin, duke krijuar
një ylber ngjyrash, parrullat e flamujtë, ndërmjet të cilëve binin fort në sy ngjyrat
kuq e zi të një flamuri të madh shqiptar. Më se njëqind mijë vetë, që flisnin gjuhë
të ndryshme, brenda një minute e ndjenë veten besimtarë të një famullie vigane, pranë
bariut të tyre të ri: “E tani dëshiroj të jap bekimin, por më parë,
më parë ju kërkoj një nder: para se ipeshkvi të bekojë popullin, kërkoj që ju ta lusni
Zotin që të më bekojë: lutja e popullit, që kërkon bekimin për ipeshkvin e tij. Ta
themi në heshtje këtë lutje tuajën, për mua”. Kërkesë, që e habiti Kishën,
e nuk ishte vetëm kjo, që do të shkaktonte habi. Fjalët e para të shqiptuara nga Papa
Françesku në orën 20.26 – një cekje e matur për viset nga vinte – sollën në Sheshin
e Shën Pjetrit jehonën e largët të një “Pape tjetër, ardhur nga larg”, që i paraqitej
turmës në një mbrëmje të ngjashme tetori, 35 vjet më parë: “Ju e dini
se detyra e Konklavit ishte t’i jepte një ipeshkëv Romës. Duket se vëllezërit e mi
kardinaj shkuan ta marrin gati në fund të botës... Po jemi këtu... Ju falënderoj për
pritjen. Bashkësia dioqezane e Romës ka ipeshkvin e vet: faleminderit!”. Qyteti,
kryetar shpirtëror i të cilit është, qe ndërmjet mendimeve të para të Papës Françesku.
Tani, tha, ta nisim së bashku këtë udhë: ipeshkëv e popull. Është udha, shtoi, e Kishës
së Romës, që i prin në dashurinë e krishterë të gjitha Kishave: “Një udhë
vëllazërie, dashurie, besimi ndërmjet nesh. Të lutemi gjithnjë njëri për tjetrin.
Të lutemi për mbarë botën, që kudo të ketë vëllazërim. Uroj që kjo udhë e Kishës,
të cilën po e nisim sot e në të cilën do të më ndihmojë kardinali im mëkëmbës, i pranishëm
këtu, të jetë plot fryte për ungjillëzimin e këtij qyteti kaq të bukur”. Natyra
e thjeshtë, e thellë e Papës së posazgjedhur, e njohur prej kohe nga latinoamerikanët,
u bë e afërt edhe për ata, që e njohën atë çast, përmes një gjesti të madh, plot delikatesë
njerëzore e shpirtërore, me të cilin Papa Françesku i bëri simbolikisht vend në lozhën
e Bazilikës së Shën Pjetrit, fare pranë, Atij që prej 13 ditësh u tërhoq në lutje
fshehur bote, për t’i krijuar Kishës mundësinë e një fillese të re: “Dëshiroj
të them një lutje për Ipeshkvin tonë të nderit, Benediktin XVI. Të lutemi të gjithë
së bashku për të, që Zoti ta bekojë e Zoja ta ruajë”. E këtu, në kujtim
të paraardhësit, Papa Françesku i priu Atynës, Falemi Marisë e qoftë lumni Atit,
në një atmosferë lutjeje, që dukej një mijë vjet drite larg, ndonëse kishin kaluar
vetëm pak minuta, nga shpërthimi gazmor, në orën 19.06, kur nga oxhaku nisi të dalë
tymi i bardhë e, pastaj, edhe në orën 20.12, kur në Lozhë u duk kardinali protodiakon,
Jean-Louis Tauran, për t’i kumtuar Romës e Botës se Kisha universale kishte një Papë
të ri: “Nuntio vobis, gaudium magnum: habemus Papam!...” Së
fundi, si dha Bekimin e parë apostolik, Papa Françesku nuk u tërhoq në bazilikë, por
mori në dorë mikrofonin e, me një thjeshtësi çarmatosëse, u dha njerëzve një përshëndetje
të fundit. Përballë këtij, që ndoshta do të kalojë në histori si një nga fjalimet
më të gjata, shqiptuar në një vend ku më parë protokolli lejonte vetëm një Shenjë
solemne Kryqi, duket se Papa Françesku i fitoi menjëherë zemrat me thjeshtësinë dhe
mirësinë, që u dhuroi qysh në takimin e parë: “Vëllezër e motra, po ju lë.
Ju falënderoj shumë për pritjen. Lutuni për mua e, mirupafshim! Do të shihemi së shpejti:
nesër dua të shkoj për t’iu lutur Zojës, që ta ruajë mbarë Romën. Natën e mirë e
prehje të qetë”.