Karty do głosowania podczas konklawe będą takie same, jak przed ośmiu laty. Są niemal
kwadratowe o wymiarach 12 na 14 cm, z możliwością złożenia na pół. W górnej części
widnieje łaciński napis Eligo in Summum Pontificem, czyli „Wybieram na Ojca
Świętego”. Dolna część karty pozostaje wolna na wpisanie nazwiska elekta.
Kardynałowie
wypełniają karty w sekrecie, czytelnie, choć, na ile się da, w sposób uniemożliwiający
identyfikację piszącego. Można tam umieścić tylko jedno nazwisko; w przeciwnym razie
głos jest nieważny. Złożona dwukrotnie karta zostaje wrzucona do urny.
Głosowanie
odbywa się wyłącznie w gronie kardynałów elektorów. Papieski mistrz ceremonii i sekretarz
Kolegium Kardynalskiego mają opuścić Kaplicę Sykstyńską przed rozpoczęciem wpisywania
nazwisk głosujących. Drzwi kaplicy pozostają na ten czas zamknięte. Jedyny wyjątek
robi się przy ewentualnym odbieraniu głosów od chorych elektorów nieobecnych na sali.
Po
raz pierwszy głosowanie za pomocą kart oraz ich skrutację przez samych kardynałów
zastosowano przy wyborze papieża Innocentego III w 1198 r. Wydarzenie to jest uważane
przez niektórych za pierwsze prawdziwe konklawe, choć zasada zamknięcia elektorów
„pod kluczem” została wprowadzona dopiero w następnym stuleciu (w 1274 r.).