Vinçenc Dorsa (1823-1885). Lindi në Frasnitë të Kozencës në Kalabri më 26 shkurt 1823.
U shkollua në kolegjin e Shën Adrianit në Shën Mitër Korone e më pas në kolegjin Urbanian
të Propaganda Fides në Romë. Për shumë vjet qe mësues i greqishtes dhe latinishtes
në shkollën e mesme të Telesios në Kozencë. Vepra me të cilën nisi të bëhej i
njohur, është Sugli Albanesi, ricerche e pensieri, Napoli 1847 (Mbi shqiptarët, hulumtime
e mendime), kushtuar alla mia nazione divisa e dispersa ma una (kombit tim, të ndarë
e të shprishur, por një të vetëm). Me këtë vepër synoi, siç e thotë vetë në parathënie,
"të tërheqë vëmendjen e opinionit publik për mbrojtjen e të drejtave të një kombi
të shquar por të panjohur". Vepra përmban të dhëna të begata për prejardhjen dhe
historinë e shqiptarëve deri në kohën e Skënderbeut, për ngulimet shqiptare në Italinë
e jugut dhe për poezinë popullore, zakonet dhe letërsinë. Më pas Dorsa botoi Studi
etimologici della lingua albanese, Kozencë 1862 (Studime etimologjike për gjuhën shqipe)
dhe La tradizione greco-latina nei dialetti della Calabria citeriore, Kozencë 1876,
1884 (Tradita greko-latine në dialektet e Kalabrisë së Epërme). Të pabotuara kanë
mbetur veprat Discorso in lingua albanese, një traktat fetar i shkruar shqip gjatë
studimeve në Romë dhe dorëshkrimi i gjashtëdhjetepesë këngëve popullore arbëreshe
nga Kozenca, me titullin Canti popolari albanesi (Këngë popullore shqiptare). Dorsa
njihet edhe si përkthyes i Ungjillit të Shën Mateut, nga i cili ruhet një variant
kalabrez, i rishikuar nga Dhimitër Kamarda e i botuar në Londër më 1869 nga princi
Lyi-Lusië Bonaparti.