"Ne e shpallim Kosovën republikë demokratike dhe laike. …Kosova e pavarur do të jetë
e përkushtuar ndaj paqes dhe stabilitetit. …Me pavarësinë, Kosova i merr përsipër
përgjegjësitë ndërkombëtare, i garanton kufijtë e fqinjëve të saj dhe përmbahet nga
dhuna si mjet për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve. Kosova e deklaron vullnetin e saj
për marrëdhënie të mira me fqinjët”. Këto ishin fjalët e shqiptuara në orën 15.50
të 17 shkurtit 2008 nga kryeministri i Kosovës, Hashim Thaçi para një parlamenti të
mbledhur në seancë të jashtëzakonshme, që duartrokiti stuhishëm. Ndërkaq në shesh,
mijëra e mijëra shqiptarë të Prishtinës, por edhe të ardhur nga vise të tjera të Kosovës
e të trojeve të tjera ku banojnë shqiptarë, festonin me këngë e me valle realizimin
e ëndrrës shumëvjeçare të popullsisë kosovare. Në ditët pas shpalljes së pavarësisë
së Kosovës, shtete dhe personalitete të ndryshme të botës mbajtën qëndrim pro ose
kundër. Po kujtojmë sot, pas 5 vjetësh, reagimin e zëdhënësit të Selisë së Shenjtë,
Atë Federiko Lombardi, i cili pati sqaruar qëndrimin e Vatikanit: Me rastin e shpalljes
se njëanshme të pavarësisë së Kosovës, shumë pyesin se cili është qëndrimi i Selisë
së Shenjtë, e cila i ka ndjekur dhe i ndjek ngjarjet me kujdes të madh dhe me urimin
e sinqertë që në këtë moment delikat, përgjegjësia dhe shpirti i paqes të mbizotërojnë
ndaj çdo qëndrimi tjetër, si ndër qeveritarët, ashtu edhe ndër popujt e përfshirë.
Por për të fokusuar më mirë qëndrimin e Selisë së Shenjtë duhet të bëjmë disa hapa
mbrapa. Para së gjithash, duhet të kujtojmë sa herë Selia e Shenjtë ka ndërhyrë
gjatë krizës së vitit 1999, si në nivelin diplomatik, ashtu edhe në atë humanitar,
për të vënë në dukje parimet që duhet të frymëzojnë marrëdhëniet ndërmjet popujve
e për të promovuar ndihmën ndaj të shpërngulurve dhe refugjatëve sipas mjeteve ndërkombëtare
në fuqi. Më pas, Selia e Shenjtë është impenjuar aktivisht për stabilitetin dhe
paqen në rajon, duke mbështetur atë qëndrim që kishte për qëllim shmangien e zgjidhjeve
të imponuara e favorizimin e negociatave të drejtpërdrejta ndërmjet Beogradit dhe
Prishtinës, për të arritur në një zgjidhje realiste dhe të respektueshme të aspiratave
të palëve të ndryshme. Gjatë bisedimeve të dy viteve të fundit, u morën në konsideratë
me kënaqësi marrëveshjet e arritura në çështje të ndryshme teknike, duke vazhduar,
nga ana tjetër, të urohet që vullneti dhe elasticiteti politik të arrinin gjetjen
e një zgjidhjeje konsensuale përfundimtare për statusin juridik të Kosovës. Deklarata
e njëanshme e pavarësisë kosovare – që mbështetet mbi bazën e rekomandimeve të planit
të ndërmjetësuesit të Kombeve të Bashkuara, Marti Ahtisari – krijon një situatë të
re, që natyrisht do të ndiqet me vëmendje të madhe nga Selia e Shenjtë, së cilës do
t’i duhet të vlerësojë edhe kërkesat e mundshme që mund t’i vijnë lidhur me të. Por
në këtë moment, Selia e Shenjtë ndjen para së gjithash përgjegjësinë e misionit të
saj moral dhe shpirtëror, që ka të bëjë edhe me paqen e me rregullin në marrëdhëniet
ndërmjet kombeve, prandaj i fton të gjithë, në veçanti përgjegjësit politikë të Serbisë
dhe Kosovës, të jenë të kujdesshëm dhe të moderuar, si edhe kërkon një impenjim të
vendosur e konkret për të mos lejuar reagime ekstremiste dhe pasoja të dhunshme, në
mënyrë që të krijohen që tani premisat për një të ardhme në respekt, pajtim e bashkëpunim. Përveç
kësaj, duhet t’i kushtohet vëmendje e veçantë mbrojtjes së demokracisë dhe të shtetit
të së drejtës, e edhe në Kosovë duhet të zbatohen standartet ndërkombëtare për respektimin
e të drejtave të pakicave e të të gjithë banorëve, pa dallim etnie, feje, gjuhe apo
kombësie, po ashtu duhet të vigjëlohet mbi mbrojtjen e pasurisë së çmueshme artistiko-kulturore
të krishterë. Qëndrueshmëria e rajonit duhet nxitur me çdo mënyrë, e për këtë shpresojmë
edhe në kontributin e rëndësishëm të Bashkësisë ndërkombëtare. Nga ana e tij, Ati
i Shenjtë Papë vazhdon të shohë me dashuri popullsitë e Serbisë dhe të Kosovës, është
pranë tyre dhe u siguron lutjet e tij në këtë moment kyç të historisë së tyre.