Zadanie interpretacji Pisma Świętego i Tradycji zostało powierzone Magisterium Kościoła,
czyli biskupom będącym w komunii z następcą Piotra. Urząd Nauczycielski Kościoła nie
pełni jednak swej misji w oderwaniu do Ludu Bożego, ale jest narzędziem, przewidzianym
przez Boga, by lepiej rozumieć działanie Ducha Świętego wobec całego Kościoła.
Nie
tylko Magisterium Kościoła interpretuje wiarę. Katechizm w numerze 91 stwierdza: „Wszyscy
wierni uczestniczą w zrozumieniu i przekazywaniu prawdy objawionej. Otrzymali oni
namaszczenie od Ducha Świętego, który ich poucza i prowadzi do całej prawdy”. Cały
lud wierny (od biskupów po świeckich) otrzymuje dar, który nazywamy nadprzyrodzonym
zmysłem wiary.
Dzięki temu zmysłowi wiary, wzbudzonemu przez Ducha prawdy,
Lud Boży wnika w wiarę głębiej i w sposób pewniejszy stosuje ją w życiu. Katechizm
przypomina słynny numer 8 Konstytucji Dei Verbum, w którym czytamy, że Kościół
wzrasta w rozumieniu depozytu wiary m.in. przez kontemplację, głębokie rozumienie
spraw duchowych, których doświadczają wierzący, oraz przez dociekania wiernych, którzy
rozważają wiarę w swoim sercu. W ten sposób Duch Boży prowadzi wierzących, oczywiście
nie bez udziału Magisterium Kościoła, do całej prawdy.
Jednym z przykładów
rozumienia wiary przez Lud Boży jest prawda o Niepokalanym Poczęciu, sformułowana
jako dogmat w 1854 roku. To głębsze spojrzenie na tajemnicę Maryi nie byłoby możliwe
bez duchowego doświadczenia i refleksji wiernych, czyli bez zmysłu wiary. A zatem
każdy wierzący powinien czuć się, na mocy chrztu, podmiotem procesu rozumienia i przekazywania
prawdy objawionej przez Jezusa.