Հովանաւորութեամբ Տանն Կիլիկիոյ կաթողիկէ հայոց Ներսէս Պետրոս ԺԹ. պատրիարքին, նախագահութեամբ
Յովհաննէս եպս. Թէյրուզեանի եւ կազմակերպութեամբ հայ կաթողիկէ Ս. Փրկիչ եկեղեցւոյ ժողովրդապետութեան
միութիւններուն, երէկ` չորեքշաբթի, 6 փետրուար 2013-ին, երեկոյեան ժամը 8:30-ին, «Յովհաննէս
Պօղոսեան» թատերասրահին մէջ տեղի ունեցաւ Սրբոց Վարդանանց զօրավարաց նուիրուած տօնահանդէս`
ներկայութեամբ հոգեւորականներու, պատկան մարմիններու ներկայացուցիչներու, կրթական գործիչներու,
ծնողներու եւ աշակերտներու: Լիբանանի եւ Հայաստանի քայլերգներէն ետք, հանդիսութեան
բացման խօսքը արտասանեց Եղիկ Պետրոսեան, որ կոչ ուղղեց հաւատարիմ մնալու Քրիստոսի ու
հայրենիքի նկատմամբ անխախտ սիրոյն եւ չհեռանալու արժէքներէն ու հաւաքական մօտեցումէն: Օրուան
պատգամախօսն էր հայր Մաշտոց վրդ. Զահթերեան, որ Վարդանանց խորհուրդը արժեւորելէ ետք նշեց,
որ երբեք պարտաւորուած չենք եղած ու պիտի չըլլանք մեր կրօնը ուրանալու` բոլոր պայմաններուն
ու պարագաներուն տակ, ի հարկին նահատակներ տալու գնով: Հայր Մաշտոց աւելցուց, որ «Վարդանանց
ճակատամարտէն անցած է 1562 տարի, եւ այսօր Վարդանանքը յիշատակի առիթ չէ, այլ` տօնախմբութիւն,
որովհետեւ անոնց թափած արիւնը հանդիսացաւ Ս. Աւետարանի ցորենի հատիկը եւ ոռոգեց հայ ազգին
յաւերժութեան ծառը»: Ան յայտնեց, որ Վարդանանց տօնը խղճի քննութիւն կատարելու պահն
է, թէ մենք որքա՞ն հաւատարիմ ենք նահատակներու կտակին, եկեղեցւոյ, ազգին ու հայրենիքին:
Անդրադառնալով հայ ժողովուրդի նորօրեայ պայքարի մարտահրաւէրներուն` հայր Մաշտոց վրդ.
Զահթերեան ըսաւ, որ պայքարի յաղթական աւարտին նախապայմանը հայութեան միասնականութիւնն
է, ինչ որ այսօր հեռու է ամբողջական ըլլալէ: Հանդիսութեան ընթացքին գործադրուեցաւ
գեղարուեստական կոկիկ յայտագիր մը` մասնակցութեամբ հայ կաթողիկէ Մեսրոպեան վարժարանի
«Հաւասի» համոյթին, վարժարանի նուագախումբին, վարժարանի «Շուշի» պարախումբին, ինչպէս
նաեւ «Բլբուլ» եւ «Արծիւեան» երգչախումբերուն: Յայտնենք, որ ձեռնարկին հանդիսավարութիւնը
ստանձնած էր Սուրբ Մեսրոպի արիներ խումբը: Վարդանանց տօնակատարութեան աւարտին խօսք
առաւ Յովհաննէս եպս. Թէյրուզեան, որ նշեց, թէ Վարդանանց ճակատամարտի գլխաւոր խորհուրդը
ազգային միասնականութիւնն է` միասնաբար շարունակելու վարդաններու եւ ղեւոնդներու երթը:
Գերապայծառը շեշտեց, որ հայ ըլլալը պատիւ է, եւ իւրաքանչիւր հայ այդ հպարտութեան զգացումը
պէտք է ունենայ: Հանդիսութիւնը փակուեցաւ պահպանիչով: