Dëftimi i Zotit është thirrje: askush të mos ketë frikë nga Krishti!
Askush të mos ketë frikë nga Krishti e nga mesazhi i Tij: kjo është thirrja për jo
të krishterët, per ata qe nuk besojne, që vjen nga festa e sotme e Dëftimit të Zotit.
Shfaqja e Krishtit para Mbretërve Dijetarë përfaqëson edhe Dëftimin e Kishës dhe të
misionit të saj universal para botës. Pra, në solemnitetin e Dëftimit të Zotit
kremtojmë dëftimin e Krishtit para njerëzve, të cilët përfaqësohen nga tre Mbretërit
Dijetarë, të ardhur nga Lindja. Kremtojmë Krishtin, i cili bëhet qëllimi i shtegtimit
të popujve në kërkim të shpëtimit. Liturgjia e Kishës sot vë në dukje se kanë kaluar
mbi 20 shekuj që kur një mister i tillë u zbulua dhe u realizua në Krishtin, por ai
akoma nuk është përmbushur krejtësisht, prandaj misioni i Kishës është akoma në fillimet
e veta. Krejt Koncili II i Vatikanit pati në bazë qëllimin e vetëm për t’i shpallur
njerëzimit bashkëkohor Krishtin, dritën e botës. Në Koncilin e përmendur nga zemra
e Kishës, duke filluar nga personalitetet më të larta të hierarkisë, doli si e domosdoshme,
nxitur nga Shpirti i Shenjtë, dëshira për një dëftim të ri të Krishtit në botë; në
një botë, që epoka moderne e kishte shndërruar thellësisht e, që për herë të parë
në histori gjendej para sfidës së një qytetërimi global, ku qendra nuk mund të ishte
më Evropa e as ata që quhen Perëndim apo Veri i botës. Dilte kështu kërkesa për
të gjetur jo vetëm një rend të ri politik dhe ekonomik, por njëkohësisht edhe shpirtëror
e kulturor. Në fillim të mijëvjeçarit të tretë, gjendemi në thelb të kësaj faze të
historisë njerëzore, e tematizuar rreth fjalës “globalizim”. Një sfidë e vështirë,
pikërisht sepse jemi të përfshirë në të: një rrezik i forcuar shumë nga përhapja e
jashtëzakonshme e mas-mediave, të cilat shpesh në vend që ta përmirësojnë, duket se
e dobësojnë aftësinë tonë për të qenë dritë e kripë e epokës ku jetojmë. Pra nga Koncili
II i Vatikanit po përmendim mesazhet, që etërit konciliarë i drejtuan njerëzimit:
i pari u drejtohej qeveritarëve, i dyti njerëzve të shkencës. Këtyre dy kategorive,
dokumenti “Nostra Aetate” u shton edhe kategorinë e tretë të njerëzve. U referohet
udhëheqësve shpirtërorë të feve të mëdha jo të krishtera. Pas mese 2 mijë vjetësh,
në figurat e Mbretërve Dijetarë mund të njohim një lloj paraqitje simbolike të këtyre
tri përmasave, që përbëjnë njerëzimin modern: përmasën politike, atë shkencore e atë
fetare. Festa e Dëftimit të Zotit na i tregon në shtegtim, pra në një moment kërkimi,
që në fund të fundit, ka si pikë mbërritjeje Krishtin. Edhe Zoti është në shtegtim
drejt njeriut. Jezusi erdhi për t’u takuar me njerëzimin. Për hir të dashurisë, Ai
u bë histori brenda historisë së njerëzimit. Prandaj Kisha në këtë solemnitet
të Dëftimit, i fton me forcë përfaqësuesit e traditave të mëdha fetare jo të krishtera
të konfrontohen me dritën e Krishtit, i cili nuk erdhi në botë për të zhdukur, por
për të çuar deri në fund, atë që dora e Zotit ka shkruar në historinë fetare të qytetërimit
botëror, sidomos në shpirtrat e mëdhenj, që kanë kontribuar në përparimin e njerëzimit
me diturinë dhe shembullin e tyre të virtytshëm. Krishti është dritë dhe drita
nuk mund të errësojë, por vetëm të ndriçojë, të qartësojë, të zbulojë. Prandaj, askush
të mos ketë frikë nga Krishti e nga mesazhi i Tij! E nëse në rrjedhën e historisë,
të krishterët, duke qenë njerëz me kufizime e mëkatarë, e kanë tradhtuar nganjëherë
me sjelljet e tyre, kjo vë akoma më shumë në dukje se drita është Krishti e se Kisha
e reflekton këtë dritë vetëm duke mbetur e bashkuar me Të. Këtu na vjen në ndihmë
pikërisht shembulli i Mbretërve Dijetarë. Ata e kishin parë kometën, por kjo nuk do
të kishte mjaftuar, nëse ata nuk do të kishin qenë njerëz të gatshëm t’ia hapnin zemrën
së Vërtetës që gjeten në Foshnjën e Betlehemit. Ashtu si Dijetarët, edhe ne jemi të
thirrur t’ia hapim mendjen dhe zemrën Krishtit. E Kisha sot të gjithë njerëzve të
kohës sonë u thotë: mos kini frikë nga drita e Krishtit! Drita e tij është shkëlqimi
i së vërtetës. Ndriçohuni prej tij, o popuj të botës; lini që t’ju mbështjellë me
dashurinë e tij e do të gjeni rrugën e paqes.