Në predikimin e dytë të Kohës së Ardhjes të atë Kantalamesës, një çelës për leximin
e Koncilit II të Vatikanit.
Si ta lexojmë Koncilin II të Vatikanit e me ç’sy ta shikojmë, pas 50 vjetësh? Atë
Raniero Kantalamesa, predikatar i Shtëpisë Papnore, e propozoi këtë temë sot paradite,
në predikimin e tij të dytë të Kohës së Ardhjes, mbajtur në Kapelën e Nënës së Shëlbuesit,
në Vatikan, në praninë e Papës e të Kuries Romake. Regulltari kapuçin, vuri në dukje
se për të bërë bilancin, nuk duhen shikuar vetëm tekstet e Koncilit, por, mbi të gjitha,
duhet njohur roli i Shpirtit Shenjt mbi këtë kthesë të madhe.
Rishikim, çarje,
risi në vijim: janë këto kyçet e leximit, që shërbyen gjatë viteve, për ta kuptuar
Koncilin II të Vatikanit. Pa harruar se, në fjalimin e hapjes, Gjoni XXIII e shpjegoi
qartë kuptimin. Koncili, tha Papa i Lum, synon ta transmetojë doktrinën katolike të
plotë, të pa zvogëluar, të pa shtrembëruar, të thelluar e të paraqitur sipas kërkesave
të kohëve tona”. Prej këtu duhet të nisemi, pohoi atë Kantalamesa, për të mos lejuar
që të tërhiqemi nga dy rrymat e lindura pas Koncilit II të Vatikanit; ajo e vazhdimësisë
me të kaluarën e ajo e risisë në krahasim me të: “Cila është ajo gjë, që
lejon të pajtohen të kundërtat e të flitet për risi në vazhdimësi, për qëndrueshmëri
në ndryshim, në se jo veprimi i Shpirtit Shenjt në Kishë? Shpirti Shenjt nuk thotë
fjalë të reja, nuk krijon sakramente të reja, institucione të reja, por i rinon e
i gjallëron vazhdimisht fjalët, sakramentet dhe institucionet e krijuara nga vetë
Jezusi. Mua më pëlqen të them: 'Shpirti Shenjt nuk bën sende të reja, por i bën të
reja të gjitha sendet”. Shën Agostini na ndihmon të kuptojmë se Koncili
II i Vatikanit do të ishte letër e vdekur, në se nuk do të kishim mirë parasysh veprimin
e Shpirtit Shenjt. Ishte ipeshkvi i Iponës, ai që sqaroi se normat ungjillore, pa
hirin e Shpirtit Shenjt, do të ishin letër që vret. Ja pra, ç’duhet të themi, shtoi
atë Kantalamessa, për normat e Kishës e për dekretet e Koncilit: “Vënia në
jetë, apo zbatimi i Koncilit, nuk bëhet duke kthyer faqen, nuk duhet kërkuar në
zbatimet fjalë për fjalë e gati mekanike të tij, por në Shpirt, duke kuptuar me këtë,
Shpirtin Shenjt, e jo shpirtin e papërcaktuar të Koncilit”.Së fundi, predikatari
i Shtëpisë Papnore foli për frytet e Koncilit II të Vatikanit, për të bërë, më pas,
pyetjen ku e si figura e Kishës, e përvijuar në Dokumentet e Koncilit, kaloi në jetë,
duke kujtuar atë, që thoshte Jezusi për Mbretërinë e Qiellit: “Askush të mos thotë:
‘Ja, është këtu’ ose ‘Ja atje’. Sepse Mbretëria e Hyjit është mes jush” (Lk 17,21).
Atë Kantalamesa i ftoi të pranishmit t’i kuptojnë shenjat e lëvizjeve kishtare, duke
nënkuptuar me këtë, edhe famullitë, shoqatat e besimtarëve si dhe bashkësitë e reja.
Duket diçka e tepruar të flasësh për Rrëshajë të reja, përfundoi rregulltari kapuçin,
duke parë problemet e shumta e kundërvëniet e lindura në Kishë pas e për shkak të
Koncilit? Nuk duhet të bëjmë tjetër, veçse të shkojmë e të rilexojmë “Veprat e Apostujve’
e të vëmë re se nuk mungonin as para Rrëshajëve të para. E se nuk ishin më pak të
flakta, se këto të sotmet.