Më 12 dhjetor Kisha kremton festën e Zojës së Guadalupes
Më 12 dhjetor kalendari Kishtar kremton festën e Zojës së Guadalupes. Zoja
e Guadalupes, pavarësisht nga ndryshimet e thella që vërehen rreth saj, vijon të jetë
edhe sot pikë e sigurt referimi për meksikanët e të gjitha etnive, të të gjitha konfesioneve
fetare e për mbarë Amerikën Latine. Një tregim i lashtë guadalupan i indianëve
rrëfen: "Paraardhësit tanë i ofronin Zotit zemra prej mishi, të shkulura nga kraharori
njerëzor, që në botë të kishte harmoni. Ndërsa Gruaja, që nderohet në shenjtërore,
pa na i shkulur nga gjoksi, na bën t'i lemë vetë zemrat tona në duart e saj, që ajo,
pastaj, t'ia paraqesë Zotit të vërtetë!”. Mijëra shtegtarë nga mbarë bota gjunjëzohen
para figurës së Zonjës, për të vënë në duart e saj zemrën e tyre e të mbarë Kishës.
Luten e kujtojnë vitin e largët 1531, kur Virgjëra Mari deshi t 'i dukej papritmas
Huan Diegos, fshatarit të varfër të fisit Chichimek, të cilin ipeshkvi i vendit nuk
deshi ta besonte - për ta bërë lajmëtar të Ungjillit. E mbi mantelin e Huan Diegos
la fytyrën e saj, një fytyrë metise, origjinën e së cilës shkenca nuk ka arritur ta
shpjegojë. Zoja e Guadalupes, as e bardhë e as indiane, por metise, - ka thënë
kryeipeshkvi i Qytetit të Meksikos, kardinali Norberto Rivera Carrera - është një
mesazh për bashkim ndërmjet popujve të ndryshëm, të pajtuar në fenë e përbashkët në
Krishtin. Bazilika, që na kujton këtë ngjarje, sipas traditës, nisi të ndërtohej
pasi Zonja e Bekuar, ndërmjet 9 e 12 dhjetorit 1531, iu duk pesë herë me radhë indianit
Huan Diego, një ndër vendasit e parë të kthyer në fenë e krishterë. Emri Guadalupe
vjen nga fjala indiane "Coatlaxopeuh" "Ngadhënjyesja mbi gjarprin": më 1737 Zoja e
Guadalupes u shpall "Pajtore e Meksikës"; më 1910 "Pajtore e Perandoreshë e Amerikës",
më 1935 edhe e Filipineve. Prandaj në të hyrë të Bazilikës shpalosen 24 flamujt e
vendeve amerikane dhe ai i Filipineve. Duke pasur parasysh dëmtimet e rënda që
kishte pësuar bazilika e vjetër nga tërmetet e herë pas hershme, Konferenca Ipeshkvnore
vendosi të ngrinte një shenjtërore të re: guri i saj i parë u vendos më 12 dhjetor
1974. Mbi këtë gur do të lartohej shenjtërorja e sotme, e cila i ngjet çadrës që Moisiu
ngriti në këmbët e malit Sinai sipas urdhrit të Zotit. Festa e Zojës sonë të Guadalupes
që kremtohet më 12 dhjetor – është “pedagogia” e fesë, “pedagogia” e inkulturimit
të fesë së krishterë në zemrën e popujve të Amerikës Latine, Ylli i ungjillëzimit
të ri – është ndihmë për të realizuar në jetën e njerëzve të këtij kontinenti, që
e besojnë me fe, por edhe e dëshmojnë përmes përvojës historike e personale të latinoamerikanëve,
se Krishti arrihet përmes Marisë. Prandaj kjo festë e 12 dhjetorit u kujton latinoamerikanëve
ftesën ta rijetojnë, ta aktualizojnë sërish vetëdijen e së vërtetës, të dinjitetit,
të arsyes e të bukurisë së qenies të krishterë. Në lutjen e Engjëllit të Tënzot
të 25 marsit 2012, pas Meshës në Sheshin e Dyqindvjetorit të Pavarësisë në Leon,
Papa Benedikti XVI tha: “Edhe ne sot i lutemi Marisë të na e tregojë Jezusin.
I lutemi Zojës së Guadalupes, që nderohet me devocion prej shekujsh, si shenjë e pajtimit
dhe e mirësisë së pakufishme të Zotit për botën. Papët, kujtoi Benedikti XVI,
e quajtën Zojën e Guadalupes “Zojë të Meksikës”, “Pajtore qiellore e Amerikës Latine”,
“Nënë e Perandoreshë e Kontinentit latino-amerikan”. Ndërsa për popujt e Amerikës
Latine, Nëna e Krishtit është ‘Trëndafili i Meksikës”, “Zoja e qiellit”, “Virgjëra
zeshkane”, “Nëna e Tepejakut”, “Indiane e fisme”. Papa theksoi në vijim të lutjes
së Engjëllit të Tënzot të 25 marsit 2012, se devocioni për Virgjërën Mari, që na afron
gjithnjë tek Jezusi, nuk është sentimentalizëm shterpë e kalimtar, e as besim foshnjor,
por buron nga feja e vërtetë, që na nxit ta njohim epërsinë e Nënës së Zotit, ta duam
me dashuri bijnore e t’i bëjmë tonat virtytet e saj: “Ta duash, do të thotë
të impenjohesh të dëshmosh Birin e saj; ta nderosh Zojën e Guadalupes, do të thotë
të jetosh sipas fjalëve të frytit të bekuar të kraharorit të saj. Në këto çaste, kur
shumë familje detyrohen të ndahen e të nisin rrugët e mërgimit, kur vuajnë për shkak
të varfërisë, të korrupsionit, të dhunës shtëpiake, të trafikut të drogës, të krizës
së vlerave e të kriminalitetit, duhet t’i drejtohemi Marisë e t’i lutemi të na japë
ngushëllim, forcë, shpresë”. Benedikti XVI ia besoi Zojës së Guadalupes
Meksikën, gjithë Amerikën Latine e Karaibet, duke kujtuar se: “Në kohë prove
e dhimbjeje, shumë martirë vdiqën me brohoritjen: “Rroftë Krishti Mbret! Rroftë Zoja
e Guadalupes”, duke dhënë, kështu, dëshminë e pamort të besnikërisë ndaj Ungjillit
e Kishës”. Në përfundim, Papa u lut që prania e Virgjërës në Meksikë, t’u
kujtojë të gjithëve respektin për njeriun, detyrën për mbrojtjen e jetës, frymën e
vëllazërimit, domosdoshmërinë për t’i mënjanuar hakmarrjet e kota e për t’i dhënë
fund urrejtjes, që përçan.