Pas lajmërimit për zënien e Ferishtes, argument i emisionit tonë të 7-të të rubrikës
“Krishtilindje me Papën” Engjëlli i Tënzot i jep Jozefit një kumt tjetër: “Mos
kij frikë! Maria do të nxjerrë në dritë një djalë e ti do t’ia ngjitësh emrin Jezus.
Ai do ta çlirojë popullin nga mëkati”(cfr Mt.1-21). Njëherësh me ftesën
për ta marrë me vete, nën strehën e tij, Vashën, urdhëri për t’i vënë edhe emrin fëmijës,
duke e bërë kështu ligjërisht bir në shpirt. E duke i ngjitur të njëjtin emër, që
Engjëlli ia kishte thënë edhe Marisë: “Jezus”! Emri Jezus (Jeshua), në gjuhën
hebraike, do të thotë YHWH është shpëtim. I dërguari i Hyjit, pasi e lajmëron
Jozefin, në ëndërr, për natyrën e Foshnjës që pret Maria e siguron edhe se Biri i
tij në shpirt do ta shpëtojë popullin e vet nga mëkatet, domethënë do ta shëlbojë.
Engjëlli i shpjegon edhe kuptimin e fjalës shpëtim, na e kujton Benedikti XVI në librin
“Fëmijëria e Jezusit”, ne, njerëzve në pritje të shpëtimit nga mijëra kurthe e pusi,
që na ngre jeta në çdo hap. Në këtë mënyrë, nga njëra anë, Foshnjës i ngarkohet
një detyrë e lartë teologjike, sepse vetëm Hyji vetë mund t’i falë mëkatet. Kështu
Jezusi hyn menjëherë në marrëdhënie me Hyjin, në lidhje të drejtpërdrejt me pushtetin
shenjt e shëlbues të Tij. Nga ana tjetër, ky mision, që i ngarkohet Mesisë, e që përmblidhet
në emrin e Tij, shumkujt mund t’i duket zhgënjyes. Në këtë çast judenjtë nuk mendonin
për mëkatet. Mendimi i tyre i parë ishte shpëtimi i Izraelit, e edhe i vetvetes, nga
gjendja e tmerrshme e skllavërisë romake. Ata ishin në pritje të rikthimit të mbretërisë
së Davidit, donin lirinë, kërkonin pavarësinë, të cilën e gëzonin dikur, nën mbrojtjen
e Mbretit të madh. I kërkonin të gjitha këto, sepse lidheshin edhe me mirëqenien materiale
të një populli, të varfëruar deri në palcë. Premtimi për faljen e mëkateve u dukej
i papërfillshëm, e njëkohësisht, edhe i tepruar. I tepruar, sepse mëkatet mund t’i
falë vetëm Zoti, i papërfillshëm, sepse duket sikur Mesia i premtuar nuk do t’ia dijë
fare për vuajtjet tronditëse të Izraelit nën thundrën romake, për etjen e tij të vërtetë,
për kërkimin e ethshëm të lirisë, në kuptimin më njerëzor të fjalës. Në fund të
fundit në vetë emrin Jezus përmblidhet gjithë polemika mbi mesianizmin e Zotit. A
e shpëtoi vërtet Izraelin? Apo ai erdhi e shkoi e gjithçka mbeti siç ishte? Misioni,
ashtu si e jetoi Jezusi, ishte apo s’ishte përgjigje që i jepej premtimit të Hyjit
Atë për popullin e zgjedhur? Sigurisht nuk përkonte fare me shpresën për shpëtimin
e menjëhershëm mesianik të njerëzve, që rënkonin nën barrën e rëndë të mëkateve, më
shumë se nën thundrën e pushtuesit. Por që ndjenin më shumë barrën e dytë, sesa të
parën. Mbasi, më tepër se për mungesën e jetës shpirtërore, mendonin për lirinë njerëzore.
Nuk donin të shuanin aq urinë e shpirtit, sa urinë e korpit. Jezusi vetë, më se një
herë, e pranon se njeriu ka edhe nevoja materiale. Por duke theksuar se, mbi të gjitha,
është qenie e arsyeshme. Ka korp, por kryesisht shpirt. Korpi lyp bukën, shpirti Zotin.
E në se këputet lidhja themelore, ajo e njeriut me Zotin, atëherë ngatërrohen të gjitha
lidhjet e tjera. Prej këndej, mjafton vetëm emri Jezus, për t’i folur njeriut,
për t’i treguar se nuk mund të gëzojë shëndet të plotë, në se nuk shërohet më parë
shpirtërisht. E po prej këndej, njeriut të gjymtë, që i lutet ethshëm ta bëjë të
ecë, Jezusi më parë i thotë: “Bir, të janë falur mëkatet”, e më pas, edhe “Çohu e
ec!”. Në këtë kuptim, duke ia shpjeguar Jozefit emrin e Jezusit në ëndërr, Zoti
na sqaron plotësisht ç’do të thotë shëlbim dhe cili është kuptimi i emrit të Atij,
që po vinte, e po vjen, për të shëlbuar, duke u mishëruar në kraharorin e Vashës virgjër.
Në emrin Jezus, njeriu shikon fillimin e jetës së pasosur; cakun, ku mund të
arrijë, kur këmbët ngarkohen me peshën e dëborës, në dimrin e moshës; lartimin
kah qielli, i sigurt se toka nuk mund ta ngrehë më prej vetes; daljen prej gjirit
të errët të drojes nga vdekja, për të hyrë përgjithmonë në dritë; shikon shëbimin
e mbarë universit! Na e kujton edhe Papa, në veprën Fëmijëria e Jezusit, duke vijuar
të na flasë për “Zënien virgjërore të Marisë, - mit apo e vërtetë?” argument i emisionit
të ardhshëm.