Do stawania się „żywymi znakami obecności Chrystusa” na ziemi wiary i zmartwychwstania
wezwali wiernych zwierzchnicy wspólnot katolickich Ziemi Świętej. Konferencja tamtejszych
ordynariuszy opublikowała list pasterski na Rok Wiary, wskazując na Miejsca Święte
jako źródło nowej ewangelizacji.
„Nasza ziemia jest błogosławiona, ponieważ
jest miejscem objawienia Bożego, historii zbawienia i przede wszystkim miejscem wcielenia
Syna Bożego” – napisali sygnatariusze listu. Świadomość przywileju bycia w miejscach,
które są naznaczone geografią historii wiary Abrahama, Dziewicy z Nazaretu i apostołów
oraz niezliczonych rzesz męczenników i wyznawców zobowiązuje do autentycznego świadectwa.
Wobec „milionów osób przybywających tutaj, aby odnowić własną wiarę nawiedzając Miejsca
Święte” lokalni chrześcijanie jako „żywe kamienie” Ziemi Świętej powinni być przykładem
„wspólnoty żyjącej wiarą” – przypomnieli biskupi.
Największym wyzwaniem mniejszości
chrześcijańskiej jest zagrożenie desperacją. „Nasza ziemia – czytamy w liście – nadal
cierpi z powodu przemocy, niesprawiedliwości, okupacji i niepewności”. Wobec zewnętrznego
zagrożenia nasze wspólnoty powinny stawać się „centrami pulsującymi życiem”, głoszącymi
nadzieję oraz promującymi sprawiedliwość, pokój i przebaczenie.
List pasterski
podpisany przez patriarchę Fouada Twala i pozostałych zwierzchników wspólnot katolickich
Ziemi Świętej zawiera praktyczne wskazania na Rok Wiary. Na pierwszym miejscu wskazuje
się organizowanie modlitewnych spotkań i liturgii również o wymiarze ekumenicznym.
Duże znaczenie ma mieć także celebracja sakramentów, a zwłaszcza Pojednania i Najświętszej
Ofiary. Lokalni chrześcijanie zostali zaproszeni ponadto do pielgrzymowania po sanktuariach
Ziemi Świętej, które są częścią ich codziennego życia. Zachęcono jednocześnie do organizowania
inicjatyw formacyjnych, ekumenicznych, naukowych na wszystkich szczeblach wspólnoty
eklezjalnej.
W zakończeniu listu biskupi wskazali na Maryję, córkę tej ziemi
i jej królową, nazwaną „błogosławioną, ponieważ uwierzyła” (por. Łk 1, 45) jako na
wzór do naśladowania oraz przemożną orędowniczkę u Boga.